ดูครับ ถ้าอยู่ในบรรยากาศนั้นจะรู้ กองเชีรทั้งครอบครัว ศิษเก่ายืนกระโดดีใจเกิอยทั้งแสตนเวลายิงได้ มี standing ovation ด้วยตอนยิงแซงนำ คืออินจริงๆ

ตอนเป็นนิสิตจำได้ว่ายอมอาสาแปลอักษรกับเพื่อนหลายคนเพราะอยากเข้าไปดู ถ้ามีแต่แปลอักษรไม่มีคนไปดูหรอกในสนามอะ มองแปลอักษรไม่ชัดเท่าดูในทีวีด้วย ลีดก็เฉยๆส่วนตัวไม่ได้สนใจแล้วผู้ใหญ่และผู้หญิงก็เยอะที่เข้าไปดูไม่ได้สนใจหลีดเท่าไหร่

คนจะไปเพื่อแค่เชียร์แปลอักษรว่าสวยไหมตลกไหมคงแปลกๆ นิสิตกับศิษเก่ามันรู้สึกภูมิใจที่ชนะมากนะถ้าอยู่ในสนาม ผมไปดูตั้งแต่ม.5 จนสอบเข้าได้จนเรียนจบ น่าจะเกิน 4 ครั้ง มีครั้งนึงบัตรหมดอดดู

ไม่เคยไปดูเลย ไม่อิน

ตอนแข่งบอลเฟรชชี่ระหว่างคณะอินกว่าอีก

ปีผมตกรอบสอง แต่ปีรุ่นน้องคณะผมได้แชมป์

โคตรสุด เพราะผมเรียนคณะบัญชี555555555555

ชนะพวกโควต้าบอลคณะอื่นได้นี่อย่างโหด