ผมมองว่าเพราะความจำเป็นของการแต่งงานหรือสมรสมันลดลง
ผู้หญิงไม่จำเป็นต้องพึ่งผู้ชายเรื่องการเงินก็พออยู่ได้
ความคิดเรื่องการมีลูกก็เปลี่ยนไป สมัยก่อนมีลูกไว้ดูแลพ่อแม่ในยามแก่ ก็อาจจะเปรียบเทียบได้กับการซื้อประกัน
สมัยนี้มีลูกแล้วมีแต่ภาระ ไม่มีประกันอะไร คนก็คิดหนักเวลาที่อยากจะมีลูก

แต่ผมว่าเดี๋ยวนี้แต่งกันง่ายกว่าเดิม ละแต่งเยอะกว่าเดิมด้วย
ก่อนโควิดนี่เฉลี่ยเดือนละงาน ช่วงโควิดนี่ก็เรื่อยๆ แต่เขาไม่ได้เชิญ
ปลายปีนี้ก็มีเชิญมาแล้วอีก2งาน ยังไม่เคยเจอแบบโดนบังคับนะ

อยากให้จัดงานใหญ่ ช่วยอะไรแบบใหญ๋ด้วย เพราะแต่งไปก็ต้องดำเนินชีวิตต่อไม่ใช่เอาเงินมาละลาย

ผมเคยตอบไปนะ นี่อยากแต่งกันเองป้ะเนี่ย งานใครกันแน่เนี่ย รุ่นตัวเองไม่ได้ทำ มาลงรุ่นลูกหรอ
งานใหญ่นอกจากสิ้นเปลืองแล้วนะ

แขกก็ไม่รู้จัก ล่อเอามาทั้งตำบล เน้นซอง ต้องถอนทุนคืนหน่อย

แขกไปทาง เจ้าภาพไปทาง บางทียืนถ่ายรูปหน้าเจื่อนๆเลย ไอ้นี่ที่มาถ่ายกับกูนี่แม่งเป็นใครวะ

ผมว่าคนยุคนี้ตั้งคำถามเยอะ กับอะไรก็ตามที่ ทำๆตามกันมาแบบ เพื่ออะไร?

ผมคุยกะแฟนว่า เด่ววันแต่ง(ถ้ายังอยู่ไทยนะ) ก็แค่ครอบครัวเราและเธอ +เพื่อนสนิท รวมๆ ไม่เกิน 20 คน
แล้วจัดกันกิน Fine Dining กัน ก็พอละ พวกพิธีไรนู้นนี้ ผมไม่เอาเลย

ผมว่าไม่จริง สมัยนี้งานแต่งไม่ได้ซีเรียส หลายคนอยู่ก่อนแต่ง พ่อแม่รับรู้ก็เยอะ

ที่แต่งน้อย เพราะรักง่ายหน่ายเร็ว มีชู้มีกิ๊กกันไม่สม่ำเสมอ เหมือนที่ท่า ตร. เขาว่าแหละ "ขัดต่อศีลธรรม" เพราะแม่มไม่ค่อยมี

ผมแต่งงานแล้วนะ จัดงานแต่งประมาณ 85 โต๊ะ ซึ่งใหญ่กว่าที่ผมกับแฟนคิดว่าไว้ตอนแรกเยอะมาก
พ่อผมเป็นคนมีตำแหน่ง รู้จักคนเยอะมาก แขกของพ่อผมเกินครึ่งอ่ะ เรียกว่าแทบเป็นงานของพ่อผมเลยอ่ะ
อันนี้คือผมจำกัดโควต้า พ่อกับแม่แล้วนะ ทะเลาะกันก็เยอะหลายเรื่องอยู่ เช่น
1. ผมถ่าย พรีเวดดิ้งกับแฟนไว้มีเซ็ตภาพขาวดำ เสื้อขาวดำ ไม่ได้ใช้ทั้งหมด เพราะดูไม่เป็มงคลญาติผู้ใหญ่ไม่ชอบ
2. สูทผมตอนแรกผมจะใส่ที่ดำ โบว์ดำ แต่สุดท้ายก็ต้องเปลี่ยนสี, backdrop ถ่ายรูปออกแบบไว้สีขาวดำมินิมอล ก็ต้องเปลี่ยน เพราะเหตุผลเหมือนด้านบน
3. ประธานที่จะให้พูดแนะนำบ่าวสาว ตอนแรกผมจะเอาครูประจำชั้นของผมกับแฟน ที่ทั้งผมและแฟนเคารพมาเป็นคนพูด แต่สุดท้ายไม่ผ่านพ่อผม เพราะ ตำแหน่งไม่ใหญ่พอกับประธานที่แกเตรียมมา

แต่สุดท้ายผมเปลี่ยน mind set ตัวเองครับ ผมไม่ถือว่างานเป็นงานของตัวเองครับ ถือว่างานที่โรงแรมเป็นงานของผู้ใหญ่

ส่วนงานของผมคือหลังจากนั้นครับ after party เหมาร้านนั่งชิวไว้ ไม่มีพิธีอะไร นั่งกินเบียร์ชิวๆ เมากันไปเฉพาะเพื่อนๆ

สุดท้ายผมก็มีความสุขและคิดว่าตัดสินใจถูกที่ตามที่บ้านนะ คือ ย่าผมมีความสุขผมก็พอใจแล้ว อย่าไปคิดว่ามันเป็นงานเรา คิดว่าเราทำให้ผู้ใหญ่ที่บ้านไป

ปล.สินสอด อะไรพวกนี้บ้านแฟนผมคืน ผมกับแฟนหมดแถมเบิ้ลมาให้ด้วย

น่าจะเป็นแบบนั้นครับ

กว่าจะเรียนจบมาอายุก็ 21-22 แล้ว เรียนจบมาก็ต้องรีบหางานทำให้ไว

พอทำไปได้สักพักครอบครัวก็ต้องมากดดันให้ผ่อนรถ ผ่อนบ้าน เมื่อรวมกับเงินค่ากินค่าใช้แล้ว

แทบไม่เหลือเก็บ แต่งงานก็มีเรื่องค่าสินสอด ค่าจัดงานมาเกี่ยวข้องอีก ไม่นับในอนาคตอาจจะมีลูก

สรุปไม่มี ไม่แต่งดีแล้ว

ผมใช้ตังค์ตัวเอง เก็บกันสองคน เชิญแขกที่เราอยากเชิญจริงๆ อาจจะมีแขกผู้ใหญ่ที่ทางบ้านเรา2คนนับถือบ้าง

แต่ก็ไม่มาก

สินสอดคืนให้หมด

โคตรสนุก โคตรมันส์ และโคตรเหนื่อย ครับ

ก็ใช่ เอาตังไปลงทุนให้เงินงอกเงยดีกว่า จดทะเบียนก็พอ

แต่งทำไมไร้สาระ รายได้รวม ญ ช ต่ำแสนลำบากละ

เอาพอดีๆก็2แสน ค่อยสร้างครอบครัว ไม่งั้นก็หนังชีวิต

บ้าน รถ ลูก พ่อแม่ ญ ช ป่วย เงินเก็บเกษียนอีก

ปัญหามันเกิดจากอยากมีก็มีแบบไม่พร้อม สุดท้าย

ก็ตามในข่าวนั่นแหละ เรียบร้อย ฟลุ๊ครวยแค่ส่วนน้อย

เพราะโควิด รัฐเขาห้ามคนมารวมตัวกัน บางทีก้อจัดเป็นงานเล็กๆ มีคนห้าหกคน แค่นั้นก็พอแล้ว

ก็แล้วแต่บ้าน แล้วแต่คนมั่ง ผมแต่งไปปีก่อน (จะครบปีละ)

สินสอด ผมว่าก็เยอะนะ แต่บ้านผู้หญิงก็ไม่เอาอะไร เรียกเป็นพิธีไปงั้น คืนมาหมดเลย ... (แถมเงินให้มาด้วย)

ส่วนพิธี มันแล้วแต่บ้านเลยครับ ผมก็ไม่ได้อยากจะจัดใหญ่โด โต๊ะจีน คนเยอะๆ แต่บ้านผมฝั่งเดียว แขกก็ปาเข้าไป 120 คนแล้ว (มีเพื่อนผมแค่ 20-30 คน ที่เหลือ ญาติล้วนๆ)

แฟนผมยิ่งแล้วใหญ่ อ. ตรี โท เอก เพื่อน ตรี โท เอก มากันครบ รวมกับญาติๆแฟนอีก แล้วราคาในโรงแรมก็ไม่ต่างกันมาก ระหว่าง บุฟเฟต์ กับ โต๊ะ ก็เลย โอเคโต๊ะก็โต๊ะจีน

ส่วนตัวคิดว่า มันไม่จำเป็นหรอก แต่ถ้ามีกำลังจัดได้แบบไม่เดือดร้อน ก็จัดกันไป ผมว่ามันเป็นงานของผู้ใหญ่ซะส่วนใหญ่นะ (ซึ่งผมก็เห็น ผู้ใหญ่ทั้งฝั่งผม และ แฟน happy มากๆกับวันนั้น)

ถามว่าเป็นเงินที่เยอะไหม ก็เยอะครับ เปลืองตังจริง

คนรอบตัวแบบเพื่อนสนิทก็แต่งใกล้ๆผมกันหมดนะ แต่ถามว่าช้าไหม ก็น่าจะช้าลงมั่ง ถ้าเทียบกับพี่ชาย พี่สาวผมที่แต่งไวกว่าผมนะ ตอนวัยเท่าๆกกัน

สมัยนี้คนแต่งงานกันช้า เพราะบางคนรู้สึกว่ายังไม่มั่นคง บางคนยังสนุกกับชีวิตอิสระเหมือนผม แต่ก็ตัดสินใจแต่งเพราะมั่นใจแล้วว่าเธอดีจริง เธอแก่กว่าผม4ปีด้วยแหละอยากมีลูกแล้วเพราะ30แล้ว จะได้เริ่มลงหลักปักฐานสร้างครอบครัวสักที เริ่มไวจะได้มั่นคงไวๆ จะได้ซื้อบ้านซื้อรถด้วยกัน

ปกติจัดงานแต่งทีหมดตังค์เป็นแสนๆบาท แต่ผมเพิ่งแต่งเมื่อเดือนที่แล้วโชคดีอยู่ในช่วงโควิด เลยได้โอกาสจัดแค่งานเล็กๆ20-30คนที่บ้าน ไม่ต้องเปลืองเงินกับอะไรที่ไม่จำเป็น ค่าbackdrop ค่าชุด ค่าพรีเวดดิ้ง ค่าแต่งหน้า จ่ายรวมๆแค่หลักหมื่นต้นๆพวกค่าอาหารกล่อง
เป็นโอกาสดีสำหรับคนที่อยากประหยัดในส่วนนี้ เป็นงานที่เราออกแบบเองมีความเห็นผู้ใหญ่เป็นแนวทางประกอบ สบายใจดีไม่ต้องไปรับไหว้ต้อนรับใครก็ไม่รู้ที่ไม่รู้จัก อาจจะกลายเป็น new normal ไปเลยก็ได้
สินสอดเป็นเงินเก็บปกติที่เก็บทุกเดือนตั้งแต่ทำงานมา3ปีอยู่แล้ว มีเท่าไหร่ก็ยื่นไปเท่านั้นก็หลายแสนอยู่ แต่เขาคืนกลับมาหมด

ชีวิตก่อนแต่งหลังแต่งไม่ค่อยต่างเท่าไหร่ เพราะอยู่ด้วยกันมาสามปีแล้ว

ผมตอบในมุมผมล้วน ๆ เลยนะครับ อาจจะไม่ถูกใจใครหลายคนไปบ้าง

- เรื่องเศรษฐกิจ เรื่องเงินทอง ค่าครองชีพ หรือใด ๆ ก็ตามที่เกี่ยวข้องกับ "เงิน" มีส่วนกับทุกเรื่องอยู่แล้วครับ เรื่องแต่งงานก็เช่นเดียวกัน

- แต่ถ้ามองสำหรับมุมผมนะ ผมว่า "ความคิด" ของคนสมัยนี้ เปลี่ยนไปพอสมควรครับ คนสมัยนี้เหมือนจะเน้นไปที่ผลลัพธ์ที่จะเกิดขึ้นจากการกระทำสิ่งนั้นมากกว่าสนเรื่อง Solution หรือพิธีรีตรอง ต่าง ๆ ที่มากำหนดนะครับ

- ดังจะเห็นได้จาก คนเริ่มเปิดเผยเรื่องสถานะทางเพศมากขึ้น เพราะไม่สนแล้วว่าจะเพศไหน คบกันก็ได้ รักกันก็ได้ ขอให้กินอยู่กันรอด, คนเริ่มยึดถือสถานะไม่มีศาสนามากขึ้น เพราะเริ่มรู้แจ้งเห็นจริงละว่า มันไม่ได้ขัดเกลาจิตใจเรา 100% ขนาดนั้น คนไม่มีศาสนาก็เป็นคนดีได้ ด้วยการกระทำอื่น ๆ ขณะเดียวกัน คนมีศาสนา เคร่งศาสนา ก็อาจกระทำผิดได้ ด้วยเรื่องราวต่าง ๆ ทั้งตั้งใจและไม่ตั้งใจ, คนเริ่มจะเรียนหนังสือน้อยลง แคร์เรื่องงานรับปริญญาน้อยลง (แต่อันนี้ผมยังแอบหัวโบราณ สำหรับธรรมเนียมเรื่องการศึกษา ยอมรับครับ) เหมือนเด็กสมัยใหม่ เริ่มรู้สึกว่า เรียนทำไมเยอะแยะ เสียเวลา เอาเวลาที่เรียน มาค้นหาตัวตนดีกว่า ประกอบอาชีพ หาเลี้ยงตัวเองเลยดีกว่า ฝืนเรียนในวิชา สาขาที่ชอบไป ก็เปลืองเงิน เปลืองเวลาเปล่า ๆ

- ซึ่งสิ่งเหล่านั้น ผมว่ามันก็เชื่อมโยงมายังเรื่องแต่งงานเช่นกันที่ว่า "คนส่วนใหญ่แต่งงานกันน้อยลง" เพราะยุคนี้ คนเราผมเชื่อเลยว่าแทบจะเกินครึ่ง คุณอยู่กินร่วมหอ ร่วมบ้าน ร่วมชะตากรรมมากมายกับคนรักของคุณ เสมือนคนแต่งงานกันแล้วในรุ่นพ่อแม่เราด้วยซ้ำ หลายคนจึงมองว่า การแต่งงาน มันก็อาจไม่ได้เข้ามากำหนด เปลี่ยนแปลงอะไรขนาดนั้นในทางจิตใจ แต่อาจเปลี่ยนแค่เรื่องเชิงกฎหมาย แล้วพอเป็นแบบนี้ มันก็วนกลับไปที่เรื่องเงินทอง พอเศรษฐกิจมันแย่ การงานมันสั่นคลอนกับคนแทบทุกอาชีพ ดังนั้นทุกบาท ทุกสตางค์ คู่รักหลายคู่จึงอยากนำไปแปลงมันเป็นรายจ่ายที่คุ้มค่ากับชีวิตจริง ๆ ที่มีประโยชน์ต่อส่วนตัว มากกว่าต่อสังคมแวดล้อม ต่อหน้าตาเสมอ

- อาจจะพิมวกไปวนมานะครับ ไม่ค่อยถนัดแจกแจงเรื่องแบบนี้ แต่มีอะไรเห็นต่าง ๆ Discuss กันได้ครับ ผมอยู่ในวัย 20 ปลาย ๆ ย่าง 30 ปี อาจจะมองอะไรไม่ครอบคลุมไปบ้างครับ

ปัญหา มักเกิดจาก ครอบครัว ซักผ่าย ไม่ได้มีจริง
แต่กระเสือกกระสนให้ลูกจัดใหญ่ๆ อยากได้หน้า
เพราะต้องการหน้าใหญ่มาทั้งชีวิต ทุกวันนี้เลยไม่มี

พอคู่สามีภรรยาใหม่ ต้องทำไรเกินตัวกู้หนี้ มาจัดงาน
คิดดูเริ่มแต่งก็มีปัญหาหนี้ สุดท้ายจากที่ไม่เคยมี
ก็มีปัญหาเรื่องเงิน ให้ทะเลาะกันเลิกกันได้

ถ้าครอบครัวมันพอมี ทั้งผัว ทั้งเมีย จะจัดใหญ่พ่อแม่เค้าก็ช่วย
จะจัดพอดีตัวเค้าก็เค้าก็ไม่คิดไร
เงินซองก็ให้ลูกไปตั้งตัว

ต่างกะไอ้พวกข้างบนมาบีบงานใหญ่เอาหน้า จะไปเอาซองเค้าอีก