อยากรู้เพราะอะไร ของผมมีอยู่ 2 คน คนหนึงกลายเป็นคนโลกส่วนตัวสูงมากไม่อยากสุงสิงกับใครเข้าไม่ถึงเหมือนเป็นคนปิดกั้นตัวเอง อีกคนไม่ค่อยประสบความสำเร็จในชีวิต ติดคุกไปครั่งนึงเลยอายๆไม่อยากพูดอยากคุยกับผม ทั้งๆที่ 2 คนนี้แต่ก่อนแทบเป็นบัดดี้กัน

มีครอบครัวแยกย้ายกันไปครับ​ ตอนเรียนมหาลัยถึงไหนถึงกัน​ เพื่อนติดกัญชา​ ก็ช่วยปลอบใจกัน​ หาทางช่วยกัน​ เช่าบ้านอยู่ด้วยกัน​ ผมมีแฟน​ เพื่อนมีแฟนครอบครัวกันไปก็ห่างหายกันไป​ เศร้ามากเหมือนกันครับ​ ช่วงนึงผมลำบาก​ กลายเป็นนึกถึงพวกมันแต่มันกลับลืมเราไปหมดละ​

ก็มีอยู่สามสี่คน ห่างกันเพราะมันเลิกกินเหล้า

ตอนสนิทอยู่ด้วยกันแทบตลอดเวลา พอแยกย้ายกันไปจะสนิทเหมือนเดิมมันก็ทำไม่ได้เนอะครับ

มี 1 แก๊งค์ครับ
1. ขายประกัน...เห็นแก่ตัวเกิ๊นนนนน
2. สนิทสุด แค่ไม่ได้ไปมาหาสู่กัน ความชอบเหมือนกัน ถ้าคอนเน็คกันอีก ก็คงได้
3. คบอยู่ปัจจุบัน ไปเรียนรามฯด้วยกัน ปัจจุบันเป็นนายหน้าประกันผมครับ

มีเพื่อนเรียนห้องเดียวกัน 5 ปี ไปไหนไปด้วยกันยกกลุ่ม
ทำรายงานก็อยู่กลุ่มเดียวกัน
แต่พอผมย้าย รร ความห่างเหินมันก็เกิดขึ้น
ไม่ได้คุย ไม่ได้ไปหากันเลย


ผมเสียดายเพื่อนกลุ่มนี้มาก
ตอนนั้นเลือกจะเรียน รร นั้นต่อได้
แต่เราไม่เลือกด้วยเหตุผลค่าแป๊ะเจี๊ยะ
ทุกวันนี้พวกเค้ายังเกาะกลุ่มกันแน่นอยู่เลย

เรียนมาด้วยกันตั้งแต่อนุบาล จนจบมอปลาย
แยกย้ายเข้ามหาลัยสนิทปกติ พอพวกมันแต่งงานมีลูกมีเมีย มีผัวกัน ทุกวันนี้แทบไม่ได้ติดต่ออะไรกันเลย ห่างๆกันโดยปริยาย

ตอนนี้ไม่เหลื่อเพื่อนสักคน

ไม่มีเพื่อนสนิทครับ

เหลือแต่เพื่อนในเฟสบุค

มีเพื่อนสมัยมัธยมที่สนิทโคตรๆ ทั้ง 2 คนเป็นแฟนกันครับ

จนช่วงมหาลัยทะเลาะกัน ฝ่าย หญิง ก็ทักมา บ่นให้ผมฟัง

ฝ่ายชายบอกว่า เอาแชทที่คุยกับผมไปให้มันให้หมด ฝ่ายหญิงก็ให้โดยไว จริงๆในแชทก็ไม่มีอะไร

ฝ่ายหญิงมาบ่น ผมก็ด่าไป แต่ผมรุ้สึกมันขายผมง่ายเหลือเกิน เพื่อให้ได้สิ่งที่ตัวเองต้องการ ก็สามารถขายผมได้ง่ายๆเลย จากนั้นผมก็ไม่สนิทใจกับทั้งคู่อีกเลย

มานั่งๆนึก จริงๆแม่งก็ทักหาผมแค่ตอนต้องการผลประโยชน์เท่านั้นนี่หว่า

มีอยู่ 2 คน

คนแรกเลิกสนิทด้วยการสนทนาครั้งเดียว
เพื่อน : มึงมีเงินให้กูยืมซักแสนนึงมั้ย
ผม : ไม่มี ในบัญชีมีอยู่ 5000 (เปิดบัญชีในมือถือให้ดู)
เพื่อน : มึงไม่เห็นเหรอวะว่ากูกำลังเดือดร้อน
ผม : เอ่อ ไอ้สัด ก็กูไม่มีมั้ยวะ

อีกคนนึง
เพื่อน : มึงมีเวลาว่างซัก 15 นาทีมั้ย
ผม : ไม่ว่าง
เพื่อน : กูมีอะไรดีๆมานำเสนอให้มึง รับรองชีวิตมึงจะเปลี่ยนไป
ผม : กูไม่ว่าง

หลังจากนั้นพวกมัน 2 คน ก็มึนตึงใส่ผมมาโดยตลอด

แต่ก็มีอีก 2 คน ที่สนิทกันมากตอน ม. ปลาย ตอนนี้ก็ยังเจอกันเรื่อยๆ กินข้าวด้วยกัน ไปออกกำลังกายด้วยกัน

เยอะแยะครับ เวลาจะคัดคน

ของผมแทบทุกคนอ่ะ พอไม่ได้เรียนด้วยกัน เดี๋ยวก็ห่างๆกันไป มีติดต่อกันบ้าง แต่รู้สึกเลยว่าห่างเหืนไปเยอะ

ข้างบ้านผมนี้แหละ ตอนเด็กๆเตะบอลด้วยกัน ปั่นจักรยานด้วยกัน

ตั้งแต่ ป.4ได้ แต่พอผมขึ้น ม.4 แทบไม่ได้คุยกันอีกเลย เจอกันก็แค่มองหน้ายิ้มๆ

แปลกเหมือนกันทั้งๆที่ไม่เคยมีปัญหากัน แต่พอไม่ได้คุยนานๆมันเหมือนต่างคนต่างมีกรอบตัวเอง

เต็มที่ก็ซื้อของไปฝากนิดๆหน่อยๆไม่ได้คุยจริงจัง