แยกกับ หมายถึงแบบเวลาเราไปนั่งกินกับคนอื่นอ่ะครับ

แล้วสั่งแบบข้าวเปล่า แล้วมีกับข้าวเป็นของส่วนกลาง

อันนี้อาจจะปกติสำหรับคนไทย แต่ฝรั่งเห็นว่ามันไม่ค่อยมีแบบนี้

ซึ่งผมว่าฝรั่งมันก็คงคิดมาดีอยู่เหมือนกัน

เพราะถ้ามันเป็นของส่วนกลางแบบนี้ เราก็ต้องตักแบบเกรงใจคนอื่นละ

แล้วถ้าเราชอบมากอยากกินเยอะๆ มันก็ลำบากใจอีก

โดยเฉพาะตอนที่มันเหลือชิ้นเดียวเนี่ย

แบบอยากกินก็อยากกิน แต่ก็กลัวเราตักไปแล้วคนจะหาว่าเราตะกละหรือเปล่า

สู้แบบกินเป็นจานเดียวไปเลยดีกว่า กินแบบของใครของมันไปเลย

กินได้เต็มที่ในส่วนของเราไป

ถ้ากับคนในครอบครับ หรือเพื่อนสนิท จะมักกินกันแบบนี้เวลาไปร้านอาหาร

แต่ถ้าเป็นแบบนั่งรถทัวร์แล้วแวะพักกินข้าวต้มที่ต้องกินกับข้าวร่วมกับคนอื่นๆ ที่ไม่รู้จัก ส่วนใหญ่จะไม่ค่อยกิน เวลาตักกับข้าวทีรู้สึกเกรงใจแปลกๆ

ถ้าอยู่บ้านจะเป็นกับข้างแยก

แต่เวลาไปเที่ยวผมจะกินข้าวราดแกงรึไม่ก็อาหารจนเดียว เน้นไวและสะดวก

ผมครับ ชอบกินอาหารจานเดียว ราดแกง ราดข้าวแบบนี้ ชอบมาก ผมไม่ชอบเลือกอาหารอยู่แล้ว
กินได้รวดเร็ว อิ่ม และล้างน้อย จานช้อนส้อม จบ

แต่แม่ยายผมนี่การกินอาหารจานเดียวหรือกับข้าวอย่างเดียวถือเป็นสิ่งผิดกฎหมายและผิดมนุษย์มนามาก
กับข้าวต้องมี 2-3 อย่างบนโต๊ะ น้ำพริกอีก 1 เคยพีคสุดบนโต๊ะ 6 อย่าง ที่วางจานข้าวแทบไมมี
ถึงทำมาเยอะผมกินอย่างเดียวอยู่ดี

ใครกินช้าสุดซวยเพราะต้องเอาส่วนกลางไปล้างด้วย

แล้วสุดท้ายมันจะเหลือชิ้นเกรงใจ ชิ้นสุดท้ายไม่มีใครกล้ากิน
แต่ถ้าเป็นในครอบครัวผมจัดแบบไม่เกรงใจ

ผมชอบกินแบบกับข้าวนะ ได้กินหลายอย่างดี
จะมีปัญหาก็แค่เวลาไปกินโต๊ะใหญ่ๆ แล้วกับข้าวที่อยากกินมันอยู่ไกล

ผมชอบแบบเป็นกับข้าวนะ ต่อให้กินกับคนอื่นก็เถอะ อย่างไหนชอบหรือหมดเร็วก็แค่สั่งเพิ่ม ออกเงินเพิ่มเองก็ได้

แนะนำให้กินเหมือนพระครับ จะได้ไม่ต้องเกรงใจใคร

แล้วแต่สถานการณ์ ถ้าล้อมวงที่บ้านนี่เป็นกับมาได้เลย จ้วงยับ

ถ้าสนิทกันคงไม่เป็นปัญหา รู้อยู่ละใครชอบกินไร

กลับกันเลย ผมไม่ชอบกินแบบเอากับราดข้าวอ่ะ มันแฉะๆ นัวๆไปหมด

มันเป็นวัฒนธรรมแบบไทยๆ ที่แตกต่างจากต่างประเทศชัดเจน

มีประสบการณ์มาเล่าให้ฟังครับ

เมื่อก่อนตอนผมอยู่ที่มหาวิทยาลัยที่ต่างประเทศมีคณะอาจารย์จากเมืองไทยมาเยี่ยมชมที่มหาวิทยาลัย และพอดี Prof. ผมเป็นรองอธิการอยู่และทำหน้าที่ต้อนรับอาจารย์จากเมืองไทยชุดนี้ เลยชวนผมไปต้อนรับและเลี้ยงอาหารกลางวันกับเขาด้วย โดยทางมหาวิทยาลัยได้เลือกร้านอาหารไทยที่ไม่ได้ไกลจากมหาวิทยาลัยมาก

พอถึงเวลาอาหารกลางวัน ทุกคนนั่งโต๊ะดูเมนู ไม่นาน Prof. ผมก็สั่งอาหารของเขาเรียบร้อย แต่คนไทยยังไม่สั่ง และก็พูดคุยกันวุ่นวายสไตล์คนไทยนะครับ ว่าจะกินอะไรดี สั่งอะไร แบบไหน แบบกับข้าว จะเอาอะไรบ้าง มีอะไรแนะนำ บลา บลา ... จน Prof. ผมงงว่าเกิดอะไรขึ้น เพราะเขาฟังภาษาไทยไม่ออก แอบมากระซิบถามผมว่าพวกเขามีปัญหาอะไรกันเหรอ 5555 ผมก็เลยต้องอธิบายถึงการกินข้าวร่วมกันสไตล์คนไทยให้ Prof. เขาเข้าใจ ซึ่งก็ทำให้ฝรั่งอึ้งไปเลย 5555

เป็นคนขี้เกรงใจ ขอจานเดี่ยวดีกว่าครับ บ้านผมค่อนข้างไม่ซีเรียสเรื่องล้อมวงกินข้าวเท่าไร
ยิ่งพอลูกโตกันหมดแล้ว เวลากลับไปบ้านก็จะเป็นแบบทำกับข้าวเอาไว้ ใครหิวตอนไหนก็ไปตักกินเอาเอง

เคยไปกินข้าวกับครูฝรั่งเศส+อเมริกัน
มาถึงแกสั่งข้าว+กับของตัวเองเรียบร้อย
ส่วนเด็กคนไทยก็สั่งกับข้าวมาแชร์กัน

เวลากินก็นั่งคุยกันไป แกก็กินของแก

สุดท้ายก็ครูแกก็เช็คบิลส่วนตัว พวกเราก็หารกันครับ
ก็ไม่คิดมากนะครับ เอาตามแต่ละคนสะดวกแหละ

ผมชอบกับแยกกินได้หมดกับครอบครัวหรือคนนอก ถ้าไปกับเพื่อนหรือคนนอกก็สั่งจ่ายเองไม่เป็นไรกินให้อิ่มไปเลย