สวัสดีค่ะตามหัวมู้เลย พอดีเราเห็นกระแสเรื่องย้ายไปต่างประเทศใช่ไหมคะ
เรามีความคิดว่าจะไปทำงานที่ต่างประเทศ ไม่ต้องไกลก็ได้แต่เราแพลนว่าจะไปทำงานที่นั่นอยู่
เรื่องค่าครองชีพอะไรต่อมิอะไร เราก็พร้อมโอเค สาเหตุหนึ่งมาจากเราอยากออกจาก safe zone
ในชีวิตบ้างและที่สำคัญขืนทำงานที่บ้านเราเงินเดือนเท่าไหร่เราก็ไม่รู้ แต่บางที่น่าจะถึงหมื่นแต่ก็นั่นแหละ
ไหนจะค่าใช้จ่าย ไหนจะค่ารักษายาย ซึ่งคิดว่าพอหรือเปล่าก็ไม่รู้

ปล.เราขอถามก่อนนะคะ เผื่อไว้เป็นความรู้

ส่วนตัวว่าการใช้ชีวิตในประเทศที่เจริญแล้ว 'ง่าย' กว่าประเทศไทยมากครับ

เขามีกติกาชัดเจน มีสวัสดิการ มีความคุ้มครองทางกฎหมาย ฯลฯ
แค่เราพิสูจน์ว่าดีพอจะอยู่ในงานนั้น ๆ และเรียนรู้สิ่งใหม่ ๆ ได้ เรามีที่ยืนแน่นอน

ผมเสียดายคนรอบตัวจำนวนมาก
ทั้งขยันขันแข็ง อุทิศตนให้กับงาน แต่ไม่เคยได้รับผลตอบแทนที่คุ้มค่า
ถ้าเป็นต่างประเทศพวกเขาจะสร้างแรงกระเพื่อมแก่สังคมได้ ไม่ต้องตกเป็นเหยื่อของระบบการเมืองอันวิปริต

ไปเถอะครับ ถ้าไปได้ ไปให้ไกลที่สุด
แล้วถ้าวันนั้นแข็งแกร่งพอจะกลับมาเปลี่ยนแปลงประเทศไทย ก็ถือว่าผมขอความเมตตาอีกทีครับ

ก็เข้าไปอยู่ในกลุ่มที่ว่ามาเลยครับ ให้ข้อมูลประเทศที่อยากไป+สายงานได้

ส่วนตัวว่าการใช้ชีวิตในประเทศที่เจริญแล้ว 'ง่าย' กว่าประเทศไทยมากครับ

เขามีกติกาชัดเจน มีสวัสดิการ มีความคุ้มครองทางกฎหมาย ฯลฯ
แค่เราพิสูจน์ว่าดีพอจะอยู่ในงานนั้น ๆ และเรียนรู้สิ่งใหม่ ๆ ได้ เรามีที่ยืนแน่นอน

ผมเสียดายคนรอบตัวจำนวนมาก
ทั้งขยันขันแข็ง อุทิศตนให้กับงาน แต่ไม่เคยได้รับผลตอบแทนที่คุ้มค่า
ถ้าเป็นต่างประเทศพวกเขาจะสร้างแรงกระเพื่อมแก่สังคมได้ ไม่ต้องตกเป็นเหยื่อของระบบการเมืองอันวิปริต

ไปเถอะครับ ถ้าไปได้ ไปให้ไกลที่สุด
แล้วถ้าวันนั้นแข็งแกร่งพอจะกลับมาเปลี่ยนแปลงประเทศไทย ก็ถือว่าผมขอความเมตตาอีกทีครับ

ก่อนอื่นแนะนำเข้ากลุ่ม โยกย้าย มาส่ายสะโพก ก่อนครับ ตอนนี้สมาชิก ราวๆ 780k

ในนั้นมีหลายประเทศให้เลือกศึกษาเลยครับ

ตัวอย่างในกลุ่มมีเยอะครับบางคนอายุ 40 เพิ่งไปยังมีเลย

สมัยทำงานอยู่โตเกียวช่วง 2558 - 2559 ค่าครองชีพประมาณ 40000 - 50000 บาทครับ

แต่ถ้ามีสังสรรค์ทุกวันศุกร์ และเที่ยวทุกเสาร์อาทิตย์แบบผมบางเดือน ก็จะเพิ่มขึ้นเป็น 2 เท่าต่อเดือน

แต่การทำงานที่ญี่ปุ่นจะแตกต่างจากไทยมาก ประกอบกับคนญี่ปุ่นเป็นคนที่ค่อนข้างไปค่อยกล้า

เสนอความคิดเห็นโต้แย้งแบบโฉ่งฉ่าง จึงทำให้ส่วนใหญ่การทำงานจึงค่อนข้างเครียดและกดดันจากหัวหน้างาน

โดยเฉพาะ หัวหน้าไม่กลับ เราห้าทกลับ ใครอยู่เป็นคนสุดท้ายคือคนขยันที่สุด แม้วันนั้นจะนั่นเล่น SS แบบผมทั้งวัน

ก็ตาม แต่อย่างไรก็ตามทุกอาทิตย์ก็งานก็ต้องเสร็จนะ เพราะมีการออัพเดททุกวันจันทร์

เอาเป็นว่าไม่ค่อยถูกจริตกับคนไทยโดยส่วนใหญ่เท่าไหร่ ผมไปอยู่นับวันกลับตั้งแต่ปีแกรกเลย ถ้าชื่นชอบการ

ทำงานที่สนุกๆ และมีมืออาชีพ แนะนำ จขกท. ไปทางยุโรปดีกว่า เช่น เยรมันน อิตาลี บลาๆ


ปล. ผมทำงานในมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในโตเกียว

ลงมือทำได้เลยครับ

แต่ต้องเข้าใจด้วยว่า เป็น process ที่ต้องใช้เวลาในการเตรียมตัว เร็วหรือช้าขึ้นกับปัจจัยของแต่ละคน

95% สิ่งที่ต้องเตรียม ไม่พ้นเงินกับทักษะภาษา(ประเทศปลายทาง)

ต้องหางานให้ได้ก่อนนะครับแล้วค่อยย้าย และ ที่สำคัญเช็คกับบริษัทว่าเค้ายินดีที่จะรับรองค่าวีซ่าของเรามั้ย เรื่องค่าใช้จ่ายสำหรับค่าที่พักแนะนำถ้ามาคนเดียวใหม่ๆ ก็หาบ้านที่แชร์กับคนอื่นครับจะได้ถูกกว่า ในความคิดของผมนะถ้าได้งานที่ค่าตอบแทนดีๆหน่อยในยุโรป หรือ อเมริกา จะได้เปรียบตรงสกุลเงินเวลาแลกเปลี่ยนเป็นเงินไทย อาจจะมีเงินให้หมุนมากกว่าเดิมด้วยซ้ำ สำหรับค่าใช้จ่ายที่ไทย

แต่คำถามที่ต้องตอบตัวเองคือคุ้มมั้ยที่ต้องทำงานต่างแดนและไม่ได้เจอยาย หรือ คนในครอบครัว และ เพื่อนฝูง ไม่ได้อยู่ข้างๆเพื่อดูแลท่าน บางทีเวลา อาจจะเป็นทรัพย์สินที่มีค่าที่สุดที่มนุษย์เราควรจะเห็นความสำคัญเป็นพิเศษ

ผมเคยไปเทสเครื่อง ที่อเมริกา Arizona อยู่ประมาณ เกือบเดือน ถามว่าให้อยู่ อยากอยู่หรือไม่ ตอบเลยว่าไม่ หลายอย่างรู้สึกว่า มันไม่ค่อยมีไรทำ หรืออาจะไม่ชินไม่รู้

เคยไปCanada Ottawa อยู่ประมาณ 2 สัปดาห์ อากาศ -24 องศา เดินออกมาซื้อของได้ 5 นาที น้ำมูกไหลไม่รู้ตัว หน้าชา จมูกแดง หนาวเกินไป ใครว่าอยู่ได้ ผมอยู่ไม่ได้จริงๆ ขนาดเสื้อที่ใส่หลายชั้นมากแล้วยังเอาไม่อยู่

เกาหลี ญี่ปุ่น เหมาะแค่ไปเที่ยว อย่างที่เค้าว่าจริง

แถบบ้านอาเซี่ยน เรา ผมให้ Singapore น่าอยู่สุด ครับ แต่ของกินอะไรจะแพงหน่อย (เคยไป มาเลเชีย ฟิลิปปินส์ เวียตนาม สิงคโปร์)

ผมคิดว่าถ้ายุโรปน่าจะน่าอยู่นะ พวก Norway switzerland อะไรพวกนี้ ผมยังไม่เคยไปอยากไปเที่ยวเหมือนกัน

ไม่เคยทำงานแบบเต็มร้อย แต่ไปเรียนที่ NZ และทำงานไปด้วย.. ทำงานถูกกฏหมายเค้านะ ไม่ได้แอบทำร้่นอาหารไทยรับเงินสดอะไรแบบนั้น...

สมัยเรียนผมไปเรียน diploma degree แล้วค่อยเอาเกรดต่อ มหาลัย เพราะเกรด ม.ปลายต่ำตมมาก มหาลัยเค้าไม่รับ 55555

ช่วงเรียน diploma ผมเรียนที่คอลเลจเอกชน เรียนวันละ 2คาบ 9-11am 13-15am แค่นั้นเลย ละก็ว่างยาว.. ผมก็เอาเวลาว่างตอนเยนนั้นไปทำงานที่ Burger King ตั้งแต่ 17.00-22.00 บางวันก็ลากยาวไปปิดเลย....

ค่าแรง ณ ตอนนั้นที่ผมได้ (ปี2006-2007) ตกชม.ละ $12.75 ตาม กม.เค้าให้วีซ่านักเรียนอย่างผมทำงานได้ 20ชม./อาทิตย์ แต่ด้วยความแอบซี้กะ Manager เค้าให้ชิพผมมาราวๆ 25ชม. ก็ไม่ได้โดนอะไรนะ ตกสัปดาห์ละ $318.75 ต้องไปหักภาษี 20% เหลือราวๆ 255/สัปดาห์ แต่ช่วงปิดเทอม ผมจะทำงาน Full-Time ได้ กดไป 42-45ชม/วีค ทำเงินตกสัปดาห์ละ $430 ราวๆนั้น เดือนนึงก็ได้ราวๆ $1600-$1700

ทีนี้มาดูค่าใช้จ่าย (ขอย้ำว่านี้คือค่าใช้จ่ายราวๆ 12ปีที่แล้ว++)

1. ค่าที่พักอาศัย ผมอยู่ Christchurch เมืองที่แผ่นดินไหวหนักๆนั้นแหละครับ ตอนนั้นผมเช่าบ้านอยู่กับเพือน หลังละ $380 หารกัน 3คน ตกคนละ $127 (ค่าน้ำบ้านเค้าฟรี ไม่มีค่าใช้จ่าย และน้ำสะอาดมากเพราะเราสามารถดื่มน้ำได้จากทุกก็อกน้ำในบ้าน /ค่าไฟ ผมจำไม่ค่อยได้ แต่หน้าหนาวก็แพงเอาเรื่อง โชคดีที่พวกผมมันพวกชอบความหนาว เลยไม่ค่อยเปิดฮีทเตอร์กัน อาศัยผ้าห่มหนาๆ กับ ผ้าปูขนสัตว์ไรงั้นกันมากกว่า)

2. ค่าอาหารการกิน : เนื่องด้วยตัวผมเองทำงานที่ BK เลยประหยัดค่ากินได้เยอะ เพราะมื้อเย็นก็ซัด เบอร์เกอร์ฟรีนั่นแหละ ทำให้ต่อเดือนผมจะเสียค่ากินไม่เกิน $500 / อาหารเช้าจะซื้อ mince pie แช่แข็งติดตู้เย็นไว้ จะอุ่นกินตอนเช้า กะนม 1กล่อง สบายๆ ส่วนใหญ่จะเน้นทีามื้อกลางวัน
2.1 อาหารไทย (รวมถึงอาหารเอเชียเราๆเช่น ญี่ปุ่น เกาหลี จีน ที่เป็นแบบจานเดียว) : อาหารจานเดียวทั่วไปเฉลี่ยที่ $10-$11 (ถ้าถ้ารู้จักกับเจ้าของร้าน ส่วนใหญ่เค้าจะลดให้นักเรียนไทยที่ จานละ $7-$8)
2.2 Fast food ทั่วไป ราคาเซทละตั้งแต่ $5-$20 แล้วแต่
2.3 ผักที่นี้จะแพงกว่าเนื้อ (ถ้าผมจำไม่ผิดนะ) ถ้าทำอาหารกินเอง ผมไปซื้อของที่ Countdown/Pack n Save (อารมณ์แมคโคร บ้านเรา) ผมจะซื้อพวก ผัก เนื้อ ไข่ น้ำมัน ข้าว อะไรต่างๆ ราวๆ $200 อยู่ได้ราวๆ 2วีค (ผมทำทีไว้กิน 2-3มื้ออ่ะ)
2.4 น้ำขวด แพง.... ปกติจะหาแก้วน้ำพกพาเติมเองกันมากกว่า
เบียร์ ถูกกว่าน้ำเปล่า 55555
เครื่องดื่มอะไรต่างๆ ก็ $1-$5 มั้ง ไม่แพง พวกน้ำอัดลม น้ำแร่ น้ำหวาน เกลือแร่ ฯลฯ อะไรแบบนั้นอ่ะ

3. การเดินทางภายในเมือง : รถเมล์วิ่งทั่วถึง มาตรงเวลา ส่งตรงเวลา คนนั่งเต็มแล้วไม่รับเพิ่ม ขับรถมีมารยาท ราคาไม่แพง $2-$4 แล้วตอนเป็นนักเรียนทำบัตรเติมเงินไว้ เค้ามีเรตนักเรียนต่างหาก เวลาขึ้นก็เอาบัตรไปติ้ดที่ข้างคนขับเอา (เหมือนบัตรแรบบิทของ BTS นั้นแหละ) เติมที $20 ได้เป็นอาทิตย์อ่ะ
3.1 การเดินทางระหว่างเมือง : รถบัสวิ่งข้ามเมือง นั่งสบาย ชิวๆ (ผมไม่แน่ใจว่ามีรถไฟมั้ย เหมือนจะมี แต่ไม่เคยนั่ง) ราคาจำไม่ได้เพราะขึ้นไม่กี่ครั้งสมัยไปแรกๆ พอมีรถแล้วก็ไม่เคยจะนั่งอีกเลย 55555
ปล. เนื่องจากราคารถที่นี้ถูก และสามารถใช้ใบขับขี่ไทยได้ ผมเลยมีรถเป็นของตัวเอง การเดินทางสำหรับผมจึงง่าย และสบาย..ไปไหนก็ขับรถเอา

4. ที่เหลือไม่มีอะไรละมั้ง ค่าสันทนาการต่างๆของตัวเอง ก็เช่นผมไปเที่ยวผับ เที่ยวบาร์ ปาร์ตี้ไรงี้ ก็เบียร์ขวดเล็กตามผับขวดละ $7 คืนนึงไปก็ราวๆ 6-8ขวด ตก $40-$60 นานๆที ส่วนใหญ่ซื้อกินที่บ้านกันมากกว่า กับขึ้นคาสิโน เดือนละ 1-2ครั้ง ทุกครั้ฃที่ไปคือ เอาเงินสดติดตัวไป $150-200 บัตร กระเป๋าตังอะไรที่เหลือไม่พก หมดแล้วหมดเลยกลับบ้าน ถ้ากำไรก็ดี ไม่ได้ซีเรียส

สรุปค่าใช้จ่ายดังนี้ :
ค่าบ้าน/น้ำ/ไฟ : ตีไป $500ต่อเดือน(แล้วแต่ราคาที่หาได้มันมีหลายเรท ของผมถือว่าแพงเพราะเป็นบ้านพึ่งสร้างเสร็จแถมมี 3ห้องนอน 2ห้องน้ำ มีการาจจอดรถได้ 2คัน)
ค่าเดินทางโดยรถบัสในเมือง แบบใช้บัตรเติมเงิน : เดือนละ $80
ค่าอาหารการกิน แบบซื้อมาทำเอง : เดือนละราวๆ $300
ค่าสันทนาการ ตีไปว่า เดือนละ $200(แล้วแต่คนอ่ะ)

รวม 500+80+300+200 = $1080 (จากที่ผมทำงานได้เดือนละ $1600-$1700 หรือราวๆ 42500บาท เรตตอนนั้นคิด 25บาท/1ดอล) เดือนนึงผมเหลือเก็บราวๆ $500 ถ้าได้ทำแบบ fuul-time...

ถามว่าค่าแรงดีมั้ย : ตอบเลยว่าดี แต่ไม่สุด (ล่าสุดเดี๋ยวนี้ขั้นต่ำขึ้นเป็น $17.70ละ)
แต่ค่าครองชีพก็สูงตาม
แต่ถ้าใช้เงินเป็น อาจจะใช้ชีวิตได้ถูกกว่าที่ผมคิดมาก็ได้ บางคนค่าบ้านเดือนนึงไม่ถึง $200 ก็มี

อันนี้แค่ลองแชร์ประสบการณ์ของตัวเองที่เคยไปอบู่มาราวๆ 4ปีนะครับ ทุกวันนี้ยังอยากกลับไปอยู่เลย ผมมีความรู้สึกว่ามันชิวกว่าที่นี้มากๆ อยู่แล้วสบายใจกว่ามากอ่ะ....

ไม่รู้ที่พิมๆไป ตรงกับความอยากรู้ของ จขกท. มั้ยนะ

ถ้ามีโอกาสก็แนะนำให้ไปครับ

ส่วนตัวเคยไปทำงานที่สิงคโปร์ บริษัทที่ไทยส่งไปทำโปรเจคได้ประสบการณ์กลับมาเยอะที่แน่ๆเลยก็ได้พัฒนาเรื่องภาษาตัวเอง

การเดินทาง ถือว่าสะดวกสบายเชื่อมต่อถึงกันหมด

ที่พัก ถ้าไปเองจากที่ถามคนที่ทำงานที่นั่น 800 sgd ต่อเดือน ตัวผมบริษัทsupportให้ครับ

อาหารการกิน ตกมื้อละ 5sgd ต่อมื้อ นี่คือทั่วๆไป ร้านแบบshopธรรมดาๆเลย

ภาษี บริษัทsupportครับ
Base salary จากไทยไปต้องปรับขึ้นครับ เพราะทางนั้นเค้ามีขั้นต่ำอยู่ว่าต้องเท่าไรสามารถใช้ชีวิตอยู่ประเทศเค้าได้มั้ย แล้วก้อขอresumeด้วยว่าเราทำงานอะไรมา ทำไมบริษัททางนั้นถึงต้องดึงตัวเราไปทำงานมีความสามารถยังไง ทำไมถึงไม่ใช้คนในประเทศไรประมานนี้

Visa ทำงาน ต้องมี work permit แล้วเค้าจะให้คล้ายๆ id card มาต้องพกติดตัวไว้ แล้วทีนี้เวลาเราเดินทางออกนอกประเทศระหว่างเราทำงานที่นั่นก้อไปช่องออโต้ได้เลยไม่ต้องตรวจพาสปอร์ตแล้ว

แต่เท่าที่ฟังๆมาเค้าไม่ค่อยรับ citizen ละ เพราะประชากรต่อพื้นที่ประเทศเค้าน่าจะเพียงพอแล้วบางคนทำงานจะครบ10ปีละยังไม่ได้สัญชาติเลย

ไม่รู้จะช่วยได้ไหม เอาประสบการณ์ของผมละกันนะครับ


ผมจบตรี เกรดไม่ดี ไม่มีงานทำ แต่มีพี่อยู่สหรัฐ พี่เลยขอใบสมัครเรียนภาษาให้ ก็เอาไปสมัครขอวีซ่า


ได้วีซ่าเสร็จก็ไปเรียนภาษา พร้อมกับฝึกเป็นเด็กเสิร์ฟร้านอาหารไทย


เรียนภาษาได้ 9 เดือน ก็สมัครเรียนต่อโท ม. เอกชนเล็กๆ และเรียนภาษาใน ม. อีก 2-3 ตัว


ต่อโท 2-3 ปี พร้อมทำงานร้านอาหารไทยไปด้วย จะช่วยประหยัดค่าอาหารได้หลายมื้อเลย แถมได้เงินจ่ายค่าเทอมด้วย


เรียนจบก็ขอ OPT (Optional Practical Traning มั้ง ถ้าจำไม่ผิด) ซึ่งเขาให้ นศ. จบใหม่สมัครงานในสหรัฐได้ภายใน 1 ปี แต่ผมก็ไม่ได้สมัครที่ไหน ก็ทำงานร้านอาหารไปเรื่อยๆ จนจะหมดปี


ผมจึงไปเรียนภาษาต่อ เพื่อให้วีซ่าไม่ขาด แล้วก็ยื่นขอ green card แล้ว. แต่บังเอิญที่บ้านให้กลับซะก่อน เพราะคงเห็นว่า มันอยู่ยาวแน่


สรุปเลยไม่ได้อยู่ต่อ


เอาเป็นว่า ไปอยู่ที่นั่น ถึงไม่ได้มีงานที่เป็นชิ้นเป็นอันหรือทำบริษัทอะไร ก็สามารถอยู่ได้โดยไม่ได้ลำบาก ถ้าทำร้านอาหาร คุณออกไปทำงาน คุณได้เงินกลับบ้านแน่นอน พอจ่ายค่ากิน ค่าอยู่ พอเก็บเงิน ไปเที่ยวต่างรัฐได้ หรือเก็บเก่งๆ ก็ไป ตปท. ได้ไม่ยากนัก


อยากทราบอะไรเพิ่มเติมถามได้ครับ ยินดีแบ่งปัน ถ้ารู้อะนะครับ