คิดถูกแล้ว ตะหมัยนี้ญชรวมกันต่ำแสนนี่กลายเป็นรักทรหดไปแล้ว

ไหนจะบ้านรถลูก เก็บตังไว้ดูแลพ่อแม่ตอนป่วยอีก ไหนจะเงินไว้ใช้ตอนเกษียนอีก

นี่เอาแค่พออยู่ได้นะถ้าจะเอาคุณภาพชีวิตดีๆก็ต้องบวกเพิ่มเข้าไปอีก ส่วนตัวผมก็

มีแต่แฟนแต่ก็แฟนแบบขำๆมีเหมือนไม่มีนั่นแหละ ถ้าไม่พร้อมโสดดีสุดละ

สิทธิ์มันเป็นของคุณนะ

เรียกว่ามองโลกในแง่ดีมากๆ

คิดว่าทุกอย่างจะเป็นไปตามแผนโดยที่ไม่ต้องเจ็บปวดจากความรักเลย

ทั้งที่ความเป็นจริง ต่อให้คุณพร้อม และความรักมันมีอะไรอีกหลายๆอย่างที่มากกว่านั้น

แต่ไม่ได้บอกว่าเส้นทางนั้นมันผิดนะ

วิธีคิดของแต่ละคนมันไม่มีผิดนะ
แต่ผมจะบอกคุณว่ามันยากนะ ยากเพราะอะไร?
เพราะคนเรามีความรู้สึกที่จะรักใครสักคนเสมอ ต่อให้คุณไม่คิด เด่วโลกมันก็เหวี่ยงคนที่คุณชอบมาเองอยู่ดี

ส่วนตัวผมคิดแบบท่านแหละ แต่เชื่อไหม? เด่วผมก็ไปชอบ ไปจีบ ไปหลง คนนั้นคนนี้อยู่เรื่อยๆ
เหมือนผมอ่ะชอบคบเป็นเพื่อนก่อน สุดท้ายลัดขั้นตอนทุกทีไป

ผมก็ตั้งเป้าไว้จะไม่แต่งงานจนกว่าจะได้งานที่มั่นคง แฟนบอกไม่ต้อง แต่งเลย พอแต่งเสร็จก็ได้งานตามที่ตั้งไว้
พอแต่งเสร็จผมบอกจะยังไม่มีลูก จนกว่าจะพร้อม แฟนบอกไม่ต้อง มีแล้วเกี๋ยวก็พร้อมเอง ก็เลี้ยงได้ไม่ขาดตกบกพร่องอะไร

การวางแผนชีวิต เป็นเรื่องที่ดี แต่บางอย่างมันก็เหนือการควบคุม หรือควบคุมคนเดียวไม่ได้

สำหรับผม ผญที่อยู่กับเราตอนลำบากที่สุด ผมว่าดีกว่าไว้ใจได้มากกว่า ผญที่อยู่กับเราตอนมีพร้อมแล้วครับ

สร้างคนเดียวเหนื่อยสิครับ
ให้หาคนที่พร้อมจะสร้างด้วยกัน เติบโตไปด้วยกัน
มีทุกอย่างมีห้วงเวลาชีวิตผ่านร้อนผ่านหนาวมาด้วยร่วมกัน
จนสักวันมันสำเร็จเป็นไปได้ด้วยดี

ถ้าทำแบบคุณก็คงเป็นอาเสี่ย ที่ดึงดูดสาวๆที่จ้องจับคุณครับ คุณจะหาคนที่รักคุณจริงได้ยาก
แต่นั่นก็แล้วแต่วิธีคิดคุณ ผมไม่ได้ไปว่าอะไร แค่แนะนำ

ท่าน "กลัว" ความรักครับกลัวไม่สมหวัง ไม่แปลกนะผมเข้าใจ

แต่มันมี ผญ. ที่เหมาะกับท่านอยู่ แค่ท่านเปิดใจ อย่ามองภายนอกเยอะ ใช้เวลาศึกษากันไปก่อนก็ได้ เปิดใจเถอะ ชีวิตมันสั้น พลาดไปก็แก้ไขคราวหน้า

ไม่หรอกผมก็เป็น เน้นชิลๆๆไป FWB ไรงี้ ทุกวันนี้เยอะแยะ

สาวๆชวนไปไหนก็สะดวกดีนะผมว่า ไม่ต้องมาค่อยรายงานใคร

ตอนผมคบกับแฟนคนปัจจุบัน ผมยังทำงานเป็น engineer ต๊อกต๋อยอยู่เลย

ก็คบประมาณ 2ปีกว่าๆ ถึงแต่งงาน ตอนนั้นก็ขยับหน้าที่การงานดีขึ้นเรื่อยๆ

แต่งงานประมาณ 2 ปีก็มีลูก คือครอบครัวผมก็ไม่ได้มีมาก แต่ก็พอมี ก็อยู่กันมาได้แหละ

ที่สำคัญคือ การออมเงิน เพื่อเป็นทุนให้ลูกในอนาคต นั่นแหละที่สำคัญที่สุด

ปล.มีรุ่นพี่คนนึงบอกผมไว้ว่า ถ้ารอพร้อมแล้วค่อยแต่งงาน ค่อยมีลูก รอไปเถอะ ไม่มีหรอก ถ้าจะมีก็มีเลย

มีแล้วเด๋วก็คิดกันได้เอง ถ้าไม่มีเป้าหมาย ก็ไม่มีแรงจูงใจที่จะทำ ไม่มีแรงจูงใจที่ทำให้คิดวางแผน บลาๆ

ทางเลือกคนเราไม่เหมือนกันครับ
ไม่มีผิดมีถูก
แต่คนที่รอมีทุกอย่างพร้อม ถ้าไม่มีฐานะระดับหนึ่งอยู่แล้วคงยาก
ดังนั้นถ้ามองด้วยความเป็นจริง ไม่มีใครพร้อมทุกอย่างหรอกรอให้พร้อมคงเสียเวลาถ้ารักกันจริงดูกันที่นิสัยใช่ฐานะ
นิสัยเท่านั้นที่จะทำให้รักยืนยาว ความสวยความหล่อถึงจุดหนึ่งเวลามันก็พรากไป

ความเห็นส่วนตัวนะ

ผมไม่เรียกว่ามองโลกในแง่ร้าย แต่เรียกว่ามองโลกในมุมที่เหนื่อย

อาจจะเป็นเพราะมายด์เซ็ทมาแบบนี้ หรือ เคยถูกทิ้ง หรือ เคยเห็นคนใกล้ตัวแบบนี้ แต่ยังไงก็ตาม

ท่านคิดว่าอยากมีให้พร้อมก่อนแล้วค่อย มีความรัก

แต่การมีแฟนซักคนมันไม่ควรจะต้องเหนื่อยขนาดนั้นครับ

แล้วการมีพร้อมทุกอย่าง คือ มีแค่ไหน?

สุดท้ายแล้วต่อให้มี

ท่านก็หนีความเสียใจไม่ได้ครับ ถ้าหากท่านเจอคนที่ไม่ใช่

ปล. ขอเพิ่มนิดนึง
แต่จะเลือกทางไหนก็ไม่ผิดครับ
แค่มั่นใจว่าจะไม่มาเสียใจอะไรทีหลัง

ผมครบกันมา7ปีกว่า แต่งมาจะ3ปีละ อิ่มตัวทุกอย่าง ความท้าทาย ความสด จางจนจืด ตอนนี้โฟกัสแค่ลูก
เงินช่วยง้างนิสัยแย่ๆแฟนได้ สิ่งสำคัญที่สุดคือการเข้าใจกัน ด้วยเหตุด้วยผล สถานะชีวิตคู่ผมผ่านอะไรมาเยอะ โดยเฉพาะการสูญเสียคนสำคัญ แต่ผ่านมาได้ แถมได้skill ความถึกในจิตใจ ทุกวันนี้เห็นคนรอบตัวเจออะไรแย่ๆ แทบไม่สะกิดใจอะไรทั้งนั้น
ส่วนความพร้อม คู่ผมไม่พร้อมอันใดเลย แม่เสียก่อนแต่งงานได้3วัน จากวันนั้นทำให้รู้ว่า หัวหน้าครอบครัวต้องแบกความกดดันใว้แค่ไหน