จดหมายถึง เด็กชาย Edinson Cavani

สิ่งที่ผมกำลังจะเขียนถึงเด็กคนหนึ่ง เด็กคนนี้เป็นเด็กที่คนในละแวกนั้นรู้จักกันดี เด็กคนนั้นมีฉายาว่า “Pelado” …

อยากรู้ไหมทำไมนายถึงมีฉายาว่า “Pelado” นั้นแปลว่า เปลือยเปล่าอะไรทำนองนั้น และที่มาก็คือว่าตอนเป็นเด็ก ผมของนายงอกช้ามาก เส้นผมนั้นแถบจะหามีไม่ ตอนนั้นนายทำอะไรไม่ได้เลยเกี่ยวกับเรื่องเส้นผม 555+

โอเคร… มาเข้าเรื่องกัน อยากจะบอกนายว่าอีก 20 ปี ผ่านไป ฟุตบอลจะเปลี่ยนโลกของนายไปตลอดกาล มันมีทั้งเรื่องดีและแย่ปะปนกันไป ฟุตบอลทำให้นายสลัดทิ้งฉายา “Pelado”ทิ้งออกไป มันเป็นเรื่องดีใช้ไหมละ ....

ในเวลานั้น มีชายที่ชื่อ “Gabriel Batistuta” เข้ามาในหัวเป็นครั้งแรก ตอนนั้นนายยังไม่รู้จักเค้าหรอก เพราะว่า ณ ขณะนั้นตอนอายุ 9 ขวบ มีสิ่งเดียวที่ทำให้นายนั่งจ้องหน้าทีวีได้เป็นเวลานาน คือ การ์ตูน “Tom and Jerry” แต่ก็มีคนๆหนึ่งที่ทำให้ผมได้รู้จัก “Gabriel Batistuta” และเค้าก็ยังเป็นคนแรกที่ทำให้ผมได้แรงบัลดาลใจจาก “บาร์ติโกล”ผู้นี้...

วันหนึ่ง พี่ชายของผม Nando ก็ไม่อยากตัดผมขึ้นมา แถมยังแอบใช้ Conditioner ของแม่อีก ผมยาวสลวยสวยเก๋ทีเดียว ดูเข้าเค้าเหมือน “Batigol”ขึ้นมาหน่อย และเวลาพี่ผมเตะบอลแม่งโคตรเท่เลย..

และวันหนึ่งผมก็บอกแม่ว่า “ผมจะไม่ตัดผมมม” และเหตุการณ์ต่อจากนั้นทุกคนคงจะนึกออกว่ามันจะเกิดอะไรต่อไป...555+

การเตะบอลด้วยเท้าเปล่าตามท้องถนน... มันคือวิถีชีวิตของเด็กอเมริกาใต้ มันคือความสนุกน่าจะเพียงสิ่งเดียวมั้ง เพราะในบ้านแทบไม่มีอะไรที่เป็นความบันเทิงเลย ไม่มีเครื่อง Play Station, ไม่มีทีวีจอใหญ่, ไม่มีเครื่องทำน้ำอุ่น, ไม่มีเครื่องทำความร้อนภายในบ้าน และรู้ไหม ถ้าอยู่ในช่วงฤดูหนาวสิ่งเดียวที่จะทำให้หายหนาวก็คือห่มผ้า 4 ชั้น...นายก็จะบรรเทาความหนาวลงไม่มากก็น้อย เวลาจะอาบน้ำนายต้องตวงน้ำเย็นกับน้ำร้อนให้ดีมิฉะนั้นมันก็จะร้อนเกินไปหรือเย็นเกินไป ถ้านายทำให้อุณหภูมิโอเคร นายก็จะกลายเป็น “นักเล่นแร่แปรธาตุ” 555+

และอีกสิ่งที่มันพิเศษมากๆ ที่อยากจะบอกนาย จำบ้านหลังแรกได้ไหม บ้านที่ไม่มีห้องน้ำอะ... เวลานายอยากจะถ่ายหนักเบา นายต้องเดินออกไปข้างนอกตามพุ่มไม้และแสวงหาพื้นที่เฉพาะตัวตามภูมิประเทศ.... 555+

ฉันอยากอยากกับนายว่า เมื่อฉันนึกถึงความทรงจำในช่วงเวลานั้น ณ ตอนนี้ บอกเลยว่ามันไม่แย่เท่าไร มันทำให้รู้สึกถึงความอบอุ่น, ทำให้เกิดกล้าหาญ มันเป็นความทรงจำที่สวยงามเพื่อน..

ถ้าถามว่ารูปโปสเตอร์นักบอลที่ติดในห้องนอนว่ามันสำคัญไหม...??? อยากจะบอกว่า ทุกๆ 2-3 ปี บ้านของเราจะย้ายที่อยู่ เพราะพ่อต้องเปลี่ยนงานบ้าง ไม่มีเงินจ่ายค่าเช่าบ้าง โดนไล่ที่บ้าง ... แต่อะไรที่เจ๋งรู้ไหม ไม่ว่าไปที่ไหนๆ ที่นายย้ายไป มันก็จะมีลูกบอลหรือเพื่อนเตะบอลอยู่เสมอ ไม่มีเจ้าขุนมูลนาย ไม่มี Landlord มาแย่งไปจากนายได้...

และสิ่งที่สำคัญที่สุดในช่วงเวลานั้น ถ้าจำไม่ผิดคือ “The Ice Cream Goal”

มันคือกฎที่ตั้งมาว่า ใครทำประตูสุดท้ายของเกมส์ได้จะได้กินไอติม อยากจะรู้จริงๆ ใครคิดกฎแบบนี้ขึ้นมา มันสร้างแรงกระตุ้นได้ดีนักแล ไม่มีสิ่งไหนที่จะสร้างแรงกระตุ้นให้เด็ก 6 ขวบวิ่งลืมตายได้ขนาดนี้มาก่อน 555+ แล้วก็ไม่มีใครสนใจว่าใครจะทำประตูได้กี่ลูก ทุกๆคนจะสนใจว่าใครยิงประตูสุดท้าย คนสุดท้ายได้กินไอติม ...!!!

ในช่วงเวลาการแข่งขัน สกอร์ ณ ตอนนั้นสกอร์อาจจะ 8 – 1 มันไม่สำคัญ การแข่งขันมันขึ้นอยู่กับเวลาต่างหาก เมื่อสิ้นเสียงนกหวีด เมื่อนายได้เป็นคนทำประตูสุดท้าย นายจะได้รับรู้ถึงความสุขที่แท้จริง นายจะเป็น “The King” ในวันนั้น...

นายเป็นเด็กบ้านนอกคอกนา ไม่ใช้เด็กชาวกรุง เพราะเด็กชาวกรุงมันเหมือนอยู่คนละโลกกับนาย ณ ตอนนั้น โลกใบนั้นเหมือนไม่มีอยู่จริง โลกของรองเท้าสตั๊ด Adidas สวยๆ สนามหญ้าแจ่มๆ มันไม่มีอยู่จริง มันเป็นแค่ความฝัน

ใน Salto, มันแตกต่างออกไป เด็กทุกคนอยากจะเตะบอลด้วยเท้าเปล่า ตอนเริ่มเกมส์การแข่งขัน เด็กทุกคนใส่รองเท้า แต่พอพักครึ่งเด็กทุกคนเขวี้ยงรองเท้าทิ้งหมดเลย.. อยากจะบอกว่าฉันยังนึกถึงช่วงเวลานั้นได้อยู่เลย ยังรู้สึกเหมือนเศษดินเต็มเท้า หัวใจยังเต้นสั่นอยู่เสมอเพราะอยากกินไอติม

ฉันอยากให้นายเก็บความรู้สึกนั้นไว้ตลอดชีวิต นั้นก็เพราะว่า นายมาจากอเมริกาใต้ นายมาจากอุรุกวัย มาจาก Salto นายมาจากที่ที่แตกต่าง คำอวยพรและคำสาปของชาวอุรุกวัยคือ พวกเราไม่สามารถที่จะชิวๆได้ มันเป็นประวัติศาสตร์ของพวกเรา เมื่อพวกเราได้ใส่เสื้อฟุตบอลแล้วละก็ มันคือ “เกียรติยศ”

นายจะต้อง Go, Go, Go

ความฝันของนายคืออะไร Pelado ?

นายอาจจะยังไม่รู้ในตอนนั้น แต่เวลาจะบอกนายเอง...

ความฝันที่จะเล่นในเมืองหลวงอย่าง Montevideo เหมือน Nando พี่ชาย ??? นายจะได้เล่นแน่นอนไม่ต้องห่วง

นายจะได้เล่นในยุโรปไหม ? อันนี้ก็แน่นอน เมื่อนายได้เล่นในยุโรป นายจะได้เงินเยอะแยะจนเปลี่ยนชีวิตนายเลยยยย

ความฝันที่จะได้เล่นทีมชาติ ? อันนี้ก็แน่นอนอีกเช่นกัน แต่นายจะเสียน้ำตาให้กับมัน มันมีทั้งเรื่องที่น่าภาคภูมิใจและก็เรื่องน่าเศร้า

บอลโลก ? อันนี้ฉันจะไม่บอกนาย 55+ พอโตขึ้นก็จะรู้เอง...

ความฝันที่จะทำเงินได้เยอะๆ ขับรถสปอร์ตเจ๋งๆ นอนโรงแรมโก้ๆ นายจะได้ทุกสิ่ง
แต่ฉันอยากจะบอกนายว่าสิ่งเหล่านี้ไม่ได้ทำให้นายมีความสุข

สิ่งที่นายเป็นตอนนี้ ตอนอายุ 9 ขวบ... อยากจะบอกจริงๆ ว่าโคตรคิดถึง
นายอาจจะไม่มีเครื่องทำน้ำอุ่นให้ใช้ เงินสักแดงในกระเป๋าก็ยังหามีไม่ ทรงผมนายก็ยังไม่เท่...
แต่นายมีบางสิ่ง บางสิ่งที่หาซื้อไม่ได้...

นั้นก็คือ “อิสรภาพ”
ตอนเป็นเด็กนายขับเคลื่อนชีวิตด้วยความจริงจังที่เต็มไปด้วยแพสชั่นอันเร้าร้อน ซึ่งมันเป็นไปไม่ได้เลยตอนนายเป็นผู้ใหญ่ ฉันได้พยายามแล้ว พยายามที่เป็นแบบนั้น แต่มันมีหลายเรื่องให้รับผิดชอบ มันมีความกดดันมากมาย
นายรู้ไหมชีวิตฉันตอนนี้เป็นยังไง ???
อย่างแรกเลยสิ่งที่ฉันต้องทำคือ ออกจากโรงแรม ไปสนามฝึกซ้อม จากนั้นนั่งรถบัสจากสนามฝึกซ้อมไปขึ้นเครื่องบิน เมื่อลงจากเครื่องบินต่อรถบัสไปสนามแข่ง...

ในหลายๆเส้นทาง ในหลายๆ รูปแบบ นายได้ใช้ชีวิตอยู่ในความฝัน แต่เป็นความฝันที่ขังนายเอาไว้ ความรู้สึกที่จะได้สัมผัสความอบอุ่นของไอแดด ก่อนดอกไม้จะผลิบาน .... นั้นมันไม่มีอยู่ การถอดรองเท้าสตั๊ดเล่นบนดินโคลนตามสัญชาตญาณนั้นไม่มี ทุกอย่างมันวุ่นวายและดูซับซ้อนไปหมด มันหลีกเลี่ยงไม่ได้

เมื่อนายโตขึ้น เมื่อนายกลายเป็นมืออาชีพ นายจะมีทุกสิ่งทุกอย่างที่จะฝันถึง นายจะต้องเต็มทีกับมัน ต้องใส่สุด แต่ฉันมีความลับจะบอกนาย บางทีนายอาจจะโชคดีที่ได้พบกับอิสระภาพนั้น นั้นก็คือ เวลา 90 นาทีที่อยู่ในสนามถ้านายโชคดี....นายอาจจะได้เจอมัน

เมื่อนายใส่สตั๊ด มันไม่สำคัญแล้วว่านายจะเล่นที่ไหน เล่นในสนามที่เต็มไปด้วยโคลนที่ Salto หรือสนามหญ้าใน Naples หรือต่อหน้าคนเป็นล้านในฟุตบอลโลก ฉันต้องการให้นายจดจำคำพูดของพ่อ...

ฉันรู้ว่า นายรู้คำพูดนั้น...

พ่อเคยพูดว่า “เมื่อนายก้าวข้ามเส้นสีขาวเข้าสู่สนาม มันจะมีแค่เรื่องฟุตบอลเท่านั้น เรื่องอื่นที่อยู่นอกสนามจะไม่สามารถย่างกรายเข้ามาในสนามได้”

เมื่อนายได้ยิน นายจะรับรู้ได้ถึงจิตวิญญาณอะไรบ้างอย่าง เมื่อความกดดันทะยานขึ้น มันเกินที่จะรับไหว ต่อหน้าแฟนบอลเป็นล้าน นายจะต้องนึกถึงที่พ่อบอก... แล้วพยายามรู้สึกถึงดินโคลนใต้เท้าที่เปลือยเปล่าของนายตอนเป็นเด็ก

นายจะรู้สึกถึงหัวใจที่เต้นทะลุออกมาจากอก นายจะวิ่งไล่ตามฟุตบอล ให้เหมือนกับนายกำลังไล่ตามถ้วยฟุตบอลโลก

ให้เหมือนกับเล่นเพื่อไอติม...

ด้วยความจริงใจ

Edison Cavani

เรียบเรียงและแปลโดย Sports Talker TH https://web.facebook.com/Sports-Talker-TH-318238271948072

ฝากกดติตามกดไลท์กดแชร์ด้วยนะครับ ขอบคุณครับ

พ่อเคยพูดว่า “เมื่อนายก้าวข้ามเส้นสีขาวเข้าสู่สนาม มันจะมีแค่เรื่องฟุตบอลเท่านั้น เรื่องอื่นที่อยู่นอกสนามจะไม่สามารถย่างกรายเข้ามาในสนามได้”

โครตเท่

สวยงามจริงๆ ระหว่างทางที่เราวิ่งไปเพื่อจับความฝัน ความร้อนแรงของแพสชั่น ความกล้า ความจริงจังอย่างที่สุด ..ถ้าเราถึงฝันนั้นแล้ว เราจะยังมีไฟที่แรงกล้าขนาดนั้นอีกไหม

ใครจะรู้ ? นอกจากจะฝันต่อไป ให้ความกระหายไล่ตามนั้นยังมีอยู่อย่างไม่จาง

โคตรดี ปกติอ่านบทความบาสก็ว่าดีแล้ว เจออันนี้ดีจัด