นึกถึงเวลาพากย์ถึง ไรอัน กิ๊กซ์ เลย

"จ่ายบอลด้วยความรู้สึก"

ดอยเจ็บครับ ตอนถ่ายทอดสดมีภาพเอาน้ำแข็งประคบขาซ้ายอยู่

สกิลจ่ายไม่มอง

สกิลจ่ายเพื่อโปรโมทสปอนเซอร์55555

เอาเฉพาะจังหวะนี้เลยนะครับ ผมนึกถึง เจลีกเลย โดยเฉพาะ ฮอกไกโด คอนซะ เจจ่ายแบบนี้แหละบ่อย ไม่ต้องมอง เพราะมันคือจังหวะซ้อม ถ้าทั้งสองคนทำตามแผน มันคือลูกออกบอลที่หลุดแทบจะแน่นอนเลย ล่าสุดเจก็จ่ายแบบนี้แหละ บอลระบบมันมักจะมี คอมบิเนชั่นเพลย์ที่ซ้อมมาหลายแบบครับ บางเพลไม่ต้องดูเลย แต่ละคนรู้ตำแหน่งตัวเองพอ

เปลี่ยนโค้ชทีขีวิตเปลี่ยน

ท่าทางการเล่นเอื่อยเฉื่อยน่าห่วงกว่า

พอมาเล่นกลางสนามเหมือนลดความน่ากลัวลงไป

ตอนยุคแลมพ์แกเปิดบอลจากข้างสนามโคตรน่ากลัว

ดอยเจ็บครับ น้ำแข็งพันขาเลยครึ่งหลัง

จังหวะนั้นเฉยๆนะ แต่ทั้งเกมก็แย่จริง แต่เข้าใจได้ว่าทำไมแย่ คนเล่นปีกให้หุบเข้าในก็ไม่เป็นแถมตัวบางไม่เหมาะกับยืนด้านใน จำนวนผู้เล่นฝ่ายตรงข้ามที่เจอมันเลยเยอะกว่าด้านข้างอยู่แล้ว เสียดายสกิลวางบอลไปเสาสอง

ผมก็ยังคิดว่าโอดอยจะอยู่ตรงนั้น แค่พลาดนิดๆหน่อยๆ ไม่เป็นไรให้ทูเคิ้ลจัดการ

ตอนผมเล่น ผมเป็นดอยผมก็ตัดเข้าในอะ กลางโล่งขนาดนั้น ถ้าเย็คมองก่อนนะ จ่ายให้ดอยหลุดแน่นอน เหลี่ยมได้เปรียบกว่าเยอะ

อันนี้คิดเองไม่ได้ครับ ทีมซ้อมมาแบบไหนก็ต้องเล่นตามระบบ

มันคิดเองได้ครับ ตอนผมซ้อมทีมให้นักเรียนผมก็บอกเสมอถ้ามีช่องให้วิ่งก็วิ่ง กล้าเล่น กล้าตัดสินใจ มันสามารถสร้างความแตกต่างได้ แล้วแค่ตอนผมซ้อมให้นักเรียนช่องการเข้าทำมันไม่ได้มีแค่แบบเดียว ผมยังคิดเผื่อสอง เผื่อสาม นี่ทีมระดับโลก เขาต้องมีวิธีการเข้าทำแบบนี้เผื่ออยู่แล้ว

ระบบก็ส่วนระบบ จังหวะนั้นฝั่งเชลซี เทไปซ้ายทั้งทีม ดอยอยู่ริมเส้นเหมือนเดิมได้บอลไป ต้องเลี้ยงชะลอเพื่อให้กลางกลับมาหุบเข้าใน รอชิรูย้อนไปตำแหน่งเดิม ได้วนกลับมาตั้งใหม่แน่นอน หลังแมนยูแพ็คแน่นขนาดนั้น

คุณทีมนักเรียน นั่นระดับอาชีพ โค้ชก็คนละคนกันแล้ว อย่าคิดแทนคนอื่น