คำว่าวรยุทธ์เสื่อมถอยตามเวลา ใช้กับวิชาที่ถ่ายทอดต่อกันมาเรื่อยๆแล้วคนเรียนทำได้ไม่ดีเท่าอาจารย์ ก็จะตกหล่นลงไปเรื่อยๆ

ตัวอย่างเช่น 18 ฝ่ามือพิชิตมังกร
จาก 8 เทพมาถึงยุคก๊วยเจ๋งเหลือแค่ 15 ท่า (อั้งชิดกงคิดเพิ่ม 3 ท่าเพื่อเติมให้ครบ 18)
มาถึงยุคดาบมังกรหยกจำได้ว่าหายไปอีก เพราะผู้เฒ่าพรรคยาจกก็อ่อนๆทั้งนั้น
หรือกระบี่ 6 ชีพจรเป็นขั้นสุดของดรรชนีสุริยัน มาถึงยุคมังกรหยกก็ไม่มีใครใช้ได้อีกแล้ว


แต่ตรรกะนี้ใช้ไม่ได้กับวิชาที่มาจากคัมภีร์โดยตรง หรือวิชาที่คิดขึ้นใหม่ครับ
ตัวอย่าง เตียบ่อกี้ฝึกเก้าเอี้ยงฉบับเต็มจากคัมภีร์โดยตรง แต่ได้ครบเยอะกว่าทั้งบู๊ตึ๊งและง้อไบ๊ที่ถ่ายทอดมาไม่ครบ
หรือเก้ากระบี่เดียวดายของเล่งฮู้ชง ก็เป็นเคล็ดสมบูรณ์ที่เหนือกาลเวลา
วิชาไทเก๊กของเตียซำฮงก็เช่นกัน เป็นวิชาที่คิดใหม่ซึ่งไม่สามารถสรุปได้ว่ามันจะอ่อนเพราะยุคนั้นอ่อนครับ

ด้านกำลังภายในถึงเตียซำฮงจะได้เก้าเอี๊ยงมาเป็นพื้นฐาน 3-4 ส่วน แต่หลังจากนั้นก็ฝึกเองจนล้ำลึกสุดหยั่งเช่นกัน

สรุป เจอกันผมให้ผลเสมอ

เอาแบบฮาก็โยนงูใส่แป๊ะทง แกก็ชักแหงกๆล่ะครับ

แต่จริงๆเปรียบเทียบยากจัง ขนาด 8เทพอสูรมังกรฟ้า มาถึงมังกรหยก 3 ภาคคนก็ถกเถียงกันเยอะว่าใครเก่งสุด พูดยาก เปรียบในแต่ละภาคพอได้ แต่พอข้ามภาคเนี่ยลำบากจริงๆ

สู้ไหว เพราะตอนบ่อกี้สำเร็จเก้าเอี้ยง ก็เอามาสอนอาจารย์ปู่ด้วย
ซึ่งปรมาจารย์ พอได้คัมภีร์สมบูรณ์ (จากตอนเด็กได้ 6 ส่วน) ก็คงสำเร็จวิชาชัวร์ๆ แหละ
ลมปราณไม่จำกัด อาจจะแก่ แต่ตอนจัดการพวกมาหาเรื่อง ก็ทีเดียวเสร็จทุกตัวนะ

เอาเก้าเอี๊ยง รวมกับโคตรวิชากระบี่ ไปเทียบกับลมปราณช้วนจิน กับวิชาเก้าอิม
สูสี...ฝั่งนึงได้ความพลิกแพลง อีกฝั่งได้ความสุขุม

อย่าลืมว่า จิวแป๊ะทงตอนพีค ก็เกินร้อยเหมือนกัน แต่แค่ชรากลับมาเป็นทารกเฉยๆ

ผมให้ จิวแปะทง เหนือกว่า ด้วยความ op ของวิชาสองมือ ที่ใช้ท่าได้ 2 ท่าพร้อมๆกัน

จิวแป๊ะทงน่าจะเก่งกว่านะ
เทียบกับภาค2 ให้เก่งประมาณ ราชครูกิมลุ้น :ด้อยกว่า5ยอดฝีมือรุ่น2 1ขั้นแต่ไม่ต่างมาก

วรยุทธ เตียซำฮงแกคิดเองน่ะสิครับท่าน คงยังไม่เสื่อมตามยุคสมัย

วรยุทธที่เตียซำฮง คิดมันคือสุดยอดในยุคของแก
แต่วรยุทธโดยรวมของยุทธภพ มันเสื่อมลงตามยุคสมัยครับ

ยิ่งยุคใหม่ความเว่อของพลังยิ่งลดลงครับ
ยุคแปดเทพใครๆก็ซัดปราณเป็นรูปลักษณ์ออกจากมือได้ พอมายุคมังกรหยกภาค 1-2 คนที่ซัดปราณเป็นรูปลักษณ์ได้แทบไม่มีแล้ว