ออมสินผมไปมาปีที่แล้ว เขาพิจารณาว่าเป็นอาชีพอิสระ แต่อยากกู้ 5 หมื่น
มันก็ไม่ได้ไง เจ้าหน้าที่พาขึ้นไปแผนกสินเชื่อ จะให้ซอฟท์โลนประมาน 1.5 แสนเลย
ผมขี้เกียจทำเอกสาร ทำบูโร รายรับจ่าย ผมก็ออกมาไม่ได้กู้
เดือนหน้าเริ่มผ่อนหนี้เก่าที่พักไว้แล้ว ยาวไป ๆ อัตคัตยาวไป  

ตาเอกก็เคยพูดตั้งแต่รอบแรกแล้วซึ่งผมเห็นด้วยมาก คือระบบการเก็บหรือนำคนเข้าระบบบ้านเรามันแย่มานาน และตอนที่แจก 5000 รัฐควรจะใช้โอกาสนี้นำคนเข้าระบบภาษีให้มากที่สุดการเข้าระบบภาษีมันไม่ได้หมายความว่าต้องจ่ายอยู่แล้วรายได้ไม่ถึงมันก็ไม่เสีย ซึ่ง ทีนี้คุณในฐานะผู้บริหารประเทศก็สามารถเลือกกลุ่มเป้าหมายได้ง่ายและเร็วด้วย และถ้าคนอยู่นอกระบบก็จะไม่ได้สวัสดิการตรงนี้ ทำไมจะไม่มีใครอยากเข้าระบบล่ะเรื่อง่ายๆไม่ทำ

พอทำแบบปัจจุบันถามจริงใครจะอยากเข้าระบบ อยู่ข้างนอกภาษีก็ไม่ต้องเสียแถมได้รับการช่วยเหลืออีก  

เรื่องระบบภาษี มันแก้ได้ด้วย Cashless ให้ประชาชนทำธุรกรรมผ่าน E-Payment ผ่านบัตรเดบิต/เครดิต ใครมีสมาร์ทโฟนก็ QR Code, E-Wallet, Mobile Banking กันไป

ใครไม่มีสมาร์ทโฟน ไม่มีบัญชีธนาคาร ก็ให้ใช้เครือข่ายกรมการปกครอง กำนัน ผู้ใหญ่บ้าน สำรวจลูกบ้านตัวเอง พาไปเปิดบัญชีเงินฝากพื้นฐานกับธนาคารของรัฐ+บัตรเดบิต(แก้เงื่อนไข ไม่จำกัดอายุ)

เท่าเนี้ย ตรวจสอบ Transaction ได้หมด เลี่ยงภาษีลำบาก (ยกเว้นสร้างสกุลเงินนอกระบบไปชำระสินค้าด้วบกันเอง)

แล้วเรื่องเงินช่วยเหลือ รัฐก็ไม่ต้องมาให้คนแย่งกันลงทะเบียน ออกบัตรคนจนให้เสียเวลา คุณรู้หมดว่าใครมีเงินหรือไม่มีเงิน ใครควรช่วยเหลือ ก็โอนเงินเข้าบัญชีธนาคารผ่านระบบพร้อมเพย์ของคนนั้น

ใครมีความเห็นเพิ่มเติมบอกได้นะครับ เพราะผมก็อาจจะรู้ไม่หมดหรือไม่เข้าใจถ่องแท้  

ถ้ามีคนเอาเท่านี้ไปปฏิบัติ ก็ช่วยให้รัฐมีข้อมูลมากมายมาพิจารณาช่วยเหลือได้ตรงกลุ่มได้มากแล้วนะ
แต่อย่างที่หลายคนพูดถึง รัฐพลาดที่จะหาทางกวาดผู้คนที่เข้ารับการช่วยเหลือรอบนี้ หรือรอบก่อนหน้านี้
เข้าสู่ระบบเพื่อเก็บข้อมูล.... ก็ทำงานกันแบบมืดบอดต่อไป