ครับ แฟนบีจีอดทนกันมานานแล้วครับแฟนพันธ์แท้มีเยอะมากซึ่งแปลกไม่ใช่ทีมจังหวัดด้วยแต่มันเล่นได้ใจจริงๆยุคแรกๆ
แฟนรู้ทุกคนรู้ว่าทีมพร้อมทุกอย่าง สนาม แฟนบอล การจัดการ และทุกๆอย่างมีครบและพร้อมมากที่จะเป็นทีมชั้นนำ
ขาดอยู่อย่างเดียวคือวันที่จะขึ้นไปลุ้นแชมป์กับเขาบ้างซึ่งเชียร์มาตั้งแต่2010ไม่คิดว่าจะมีวันนี้ได้เหมือนกันวันที่จะมีลุ้นแชมป์
แค่ทรงดีๆแบบนี้แพ้ยากชนะง่ายแทบไม่เคยเห็น ซื้อตัวก็ครึ่งๆกลางๆไปไม่สุดสักทาง ต่างชาติบางปีดีแต่ตัวไทยไปซื้อตัวB+อะไรแบบนั้น
บางปีมาดีๆแพ้แค่2-3นัดปลดโค้ชซะงั้น วนลูปอยู่แบบนี้ แฟนๆก็ได้แต่ปลอบใจกันเอง ไม่เป็นไรเอาใหม่ก็ได้
แค่วันที่ได้แชมป์บอลถ้วยอยู่ที่สนามศุภน้ำตาแม้งไหลออกมาเองไม่คิดว่าจะได้แชมป์กับเขาบ้าง วันที่ตกชั้นใครคิดว่าเราจะตกได้
ทีมแพ้ก็หงอยๆซึมๆไปเป็นอาทิตย์กลับมาชนะถึงจะอาการดีขึ้น นี่ล่อตกชั้น น้ำตาตกลงโจก จักโบกมันจังสิพอ ถุ้ย
หันไปในสนามเจอแต่คนน้ำซึมร้องไห้ทุกวันนี้กลับไปดูคลิปที่จับภาพเด็กร้องไห้ยังจำความเจ็บปวดวันนั้นได้ไม่ลืม

ถึงตอนนี้ผ่านมาเกือบครึ่งทางก็ยังไม่คิดถึงแชมป์แต่ก็หวังลึกๆว่าปีนี้จะเป็นปีของเราบ้าง เราเจ็บมาเยอะแล้ว
เคยพูดกับแฟนเก่าที่เชียร์มาด้วยกันมาตลอดว่าเราจะมีวันได้เห็นทีมชูถ้วยแชมป์ไหมนะ ถึงตอนนี้มีโอกาสแล้ว แต่เธอไม่อยู่แล้ว