แกก็ประมาณนี้แระตอนอยู่สปอร์ติ้ง มีความเป็นผู้นำ กระหายชัยชนะ

ความเป็นผู้นำสูงมาก น้ายิ้มหานักเตะสไตล์นี้อีกสัก4คนนะน้า

ความกระหายชัยชนะเต็มเปี่ยม

ซึบาสะแห่งแมนเชสเตอร์

หัวจิตหัวใจแกได้จริงๆ

ตอนผมดู ผมยังตะโกนเองเลย “เห้ยย ไปเอาบอลมาเล่นต่อ จะเอาชนะ”

Match Winner โคตรสูง

ไม่พอใจกับอะไรที่แค่ดี แต่มันต้องดีกว่านี้

เป็นนักเตะหลังยุคป๋าที่ยอมทำชื่อพร้อมเบอร์เลย

ดีลนี้โคตรโชคดีเลยแมนยู สุดจัด ถ้าหลุดไปสเปอร์ คงเสียดายแน่ๆ

ถ้าไม่ได้บรูโน่มา ผมไม่อยากกคิิดเลยว่าผลงานทีมจะไปถึงขั้้นไหน

โคตรชอบนักเตะทัศนคติแบบนี้เลย

ผมโคตรรู้สึกอิ่มเอมหัวใจมาก ๆ เลย เวลาได้ยินเรื่องราวของนักเตะยุคนี้ พวกก็องเต, เทรนท์, เฮนเดอร์สัน จนมาบรูโน่ แบบเป็นนักฟุตบอลที่จดจ่อกับฟุตบอลล้วน ๆ มันทำให้รู้สึกว่า มันไม่ใช่ทุกคน ที่ถูกยุคสมัยกลืนกินไปซะหมด

ไม่ใช่แฟนแมนยูแต่หลังๆเริ่มเห็นแล้วว่านักเตะที่ใช่อาจมาอยู่กับทีมช้าไปหน่อย แต่ก็สร้างอิมแพ็คมากเลยทีเดียว ตั้งแต่ฟาน เดอซาร์ ,ลาร์สัน ,อิบราฮิโมวิช นับว่าน่าสนใจมากครับ

เมื่อคืน ดูรีรัน อีกรอบหลังจาก ดูถ่ายทอดสดไป

ผมรู้สึกว่าพอ คาวานี่ลงมา ทีมเราเหมือนมีผู้นำในแต่ละโซนการเล่นเลย

แดนหน้า มี คาวานี่ วิ่งนำไล่บอล กระตุ้นพวก แรชฟอร์ด

แดนกลาง ไม่ต้องสืบมี บรูโน่

แดนหลัง ก็มี แมคไกว (แม้จะไม่ได้กระตุ้นมาก แต่การเล่นของเขานั่นแหละ คือ ตัวกระตุ้น)


*แล้วตอนช็อตดีใจประตูชัย ทุกคนรุ่มไปเฮคาวานี่นอนทับกันอุตลุด

พอจังหวะลุกคนอื่นก็รีบแยกย้ายกันออกไป แมคไกว แม้งโชว์งานละเอียด

ก้มไปหยิบที่คาดผมที่ตกอยู่ขึ้นมาให้ คาวานี่

ผมว่า โมเม้นนี้ มันคือ ภาวะผู้นำอย่างนึง ที่แสดงออกมาโดยไม่ต้องพูดเหมือนกันนะ

พูดได้ไงว่าตอนนี้แมคไกวฟอร์มงั้นๆ .... งงเลยผม

ช่วงหลังแมคไกวแกเก็บกินหมดอ่ะ

มีหน้าอ่ะตอนนี้ ที่ดูแล้วแย่สุดในทีม

พลอยทำให้หลังเหนื่อยลำบากไปด้วย