ไม่อยากมีครับ
1 คุณภาพคนในสังคม
2 ภาวะโลกร้อน pm2.5
3 อยากอยุ่ประเทศที่เก็บภาษีแพงๆแต่รู้สึกคุ้มค่ากับเงินที่จ่าย
4 งานไม่มั่นคง+เงินเดือนน้อย

ไม่อยากมี ถ้าสภาพสังคมเป็นแบบนี้ กลัวจะกลายเป็นพม่าโมเดล
ตอนแรกคุยกับแฟน ซื้อบ้าน รถ จบพร้อม เก็บตังได้ก่อนนึงละ พอทำได้ตอนนี้ยังไม่มีดีกว่า รอดูได้อีก 5 ปี ถ้ายังซังกะบ๊วยแบบนี้ ไม่มีดีกว่า อยู่รอวันตายไปวันๆ สองคนพอ

ตอนยังไม่มีลูก คิดตลอดว่าไม่อยากมีลูก พอรู้ตอนแรกว่าแฟนท้องก็เครียดกลุ้มใจมาก แต่พอลูกคลอดมาแล้วจนถึงวันนี้ บอกตรงๆว่าความรู้สึกเปลี่ยนไปเลยตั้งแต่วันแรกและมีแต่รักมากขึ้นทุกวันๆ มีความสุขกับการมีลูกมาก คิดมาจนถึงวันนี้ว่าผมมีความสุขมากกับการมีลูก ทั้งมีกำลังใจและมีความสุขกับการมีลูกมากที่สุดในชีวิตเป็นอันดับแรก

ไม่อยากมี ระดับจ้างกี่ล้านก็ไม่ยอมมีแน่ๆ ครับ

จุดเริ่มต้นความคิดมาจากเรื่องสังคมนี่แหละ
ไม่อยากให้คนที่เรารักต้องโตมาเจอสังคมเน่าๆ แบบนี้ (ไม่ใช่แค่ที่ไทย)

ต่อมาก็รู้สึกว่า เออ.. เราไม่อยากมีห่วง
ผมเป็นคน "ขี้เป็นห่วง" มากๆ ถ้าเรามีลูกผมเครียดตายแน่ๆ เวลาลูกทำอะไร
นอกจากนี้เวลาผมจะตาย ผมก็ยังต้องเป็นห่วงเค้า เค้าก็ต้องมานั่งเสียใจตอนผมจะตายอีก
อยากจากโลกนี้ไปแบบเราไม่ต้องทิ้งห่วงอะไรไว้ในโลกนี้อีกแล้ว ให้มันจบที่รุ่นเรา !!!

ทุกวันนี้ภาวนาให้ตัวเองไม่ตายก่อนพ่อแม่และแฟน (ไม่อยากมีลูกเช่นกัน) เท่านี้ก็สบายใจแล้วครับ

.
.

ส่วนของท่านแฟนอยากมีอันนี้พูดยากมากเลยนะ คนอยากมียังไงมันก็อยากมี
เปลี่ยนความคิดได้อย่างมากก็แค่เรื่องสังคม เศรษฐกิจ ค่าครองชีพ
แต่สุดท้ายลึกๆ เขาก็จะอยากมีอยู่ดี ยังไงก็ต้องลองโน้มน้าวดูครับ สู้ๆ

จริงๆน่าจะถามคนอยากมีลูกนะครับ จะได้รู้มุมมองอื่นมากขึ้น

ผมกับแฟนก็ 43 กันแล้ว

ยังไม่อยากมีลูกครับ มีแต่หลาน ลูกน้องชายแฟนเสียไป แม่ทิ้ง จำใจต้องเลี้ยง

เมื่อก่อนพ่อแม่ผมรายได้ไม่มาก และรู้ว่าตัวเองไม่มีความสุข พ่อแม่ลำบาก ทุกคนลำบากยังไง

ถ้าผมมีผมก็ไม่อยากให้่ซ้ำรอยเดิมนั้นอีก ถ้ามี 100 ล้านบาทขึ้นไปอาจจะคิดอีกที แต่ถ้ามีไม่ถึงจะไม่มีแน่

ผมไม่อยากทำร้ายคนอื่น(ในที่นี้คือลูก)อีก

อีกอย่างถ้าผมมีลูก มันก็จะเป็นวัฏจักร ตอนนี้ผมต้องดูแลพ่อแม่ มีลูก ผมเลี้ยงลูก วันนึงลูกก้ต้องกลับมาเลี้ยงผมอีก แล้วลูกจะมีลูก ผมอาจจะต้องกลับมาเกิดอีก เพราะชาติที่แล้ว(คือชาตินี้แหละ) ทำกรรมเอาไว้ให้คนอื่นต้องมาเกิด

คนที่เกิดมาต่อให้เพรียบพร้อมขนาดไหน ก็ไม่มีใครอยู่อย่างมีความสุขได้ตลอดเวลาหรอกครับ

ผมเลยคิดว่าการไม่เกิดขึ้นเลยจะเป็นวิธีที่ดีที่สุด

หลาย ๆ คนไม่มีลูก พออายุมากเข้าก็ลายเป็นคล้าย ๆ ซึมเศร้าไปเยอะพอสมควร พอวัยใันเปลี่ยนพวกฮอร์โมนพาอารมณ์เปลี่ยนไปด้วย
หลายคนไม่มีใครคุยด้วย ไม่มีคนเถียง เป็นซึมเศร้าอีก 55555 หมอบอกให้หาคนคุยเยอะ ๆ

จริงๆ ผมชอบเด็กนะ และก็ค่อนข้างมั่นใจด้วยเราจะเลี้ยงเค้าอย่างเต็มที่และเป็นพ่อที่ดีได้ เพียงแต่สงสารเด็กที่ต้องเกิดมาเจออะไรแย่ๆ ในประเทศนี้ เลยคิดว่าถ้าวันนึงตัวเองมีครอบครัว คงตัดสินใจไม่มีลูกดีกว่า

สังคมนี้มันโหดร้ายครับ ไม่อยากมีครับ