สมมติท่านมีลูกอยู่สามคน คุณสมบัติตามนี้
1 ลูกคนโต ทำงานแล้ว แต่งงานแล้ว มีลูก 1 คนวัยกำลังเรียน ชีวิตค่อนข้างลำบากเพราะลูกกำลังเรียน มีหนี้บ้านกับรถอยู่ แต่เคยเป็นกำลังหลักให้พี่น้องมาตลอดตั้งแต่ก่อนแต่งงาน ไม่ค่อยกลับบ้านเพราะต้องดูแลครอบครัวตัวเอง
2.ลูกคนรอง ทำงานแล้ว ยังไม่แต่งงาน อยู่ด้วยกันกับเราที่บ้าน ส่งเงินมาให้อยู่เป็นระยะ (แต่น้อยกว่าคนแรก) เป็นคนดูแลหลักในปัจจุบัน ทะเลาะกันบ่อยๆเพราะความเห็นหลายๆเรื่องไม่ตรงกัน แต่งานบ้านไม่เคยขาด
3.ลูกคนสุดท้อง ตกงาน ยังไม่แต่งงาน ไม่ค่อยอยู่บ้าน ถนัดเที่ยวเตร่ ใช้จ่ายค่อนข้างเกินตัว มักจะขอเงินเราอยู่บ่อยๆ ไม่ให้ก็โกรธ ทะเลาะกันและมักหนีออกจากบ้านแล้วเบื่อๆก็จะกลับมาเอง (และก็แอบไปรบกวนลูกคนโตอยู่เสมอ)

คำถาม คุณแก่มากแล้ว กำลังจะทำพินัยกรรมมรดก โดยมีเงินอยู่ 1 ล้านบาท คุณจะแบ่งยังไง ?
ปล. เมียตายไปแล้วหลายปี
ปล.2 สถานการณ์สมมติเฉยๆ อย่าจริงจังมากนัก
ปล.3 ต้องให้ทุกคน ไม่สามารถตัดใครออกจากกองมรดกได้

รักใครมากก็ให้มาก ใครไม่เห็นหัวก็ให้มันน้อยหน่อย

ป่านนั้นเราก็ไม่อยู่เห็นลูก3คนนี้ด่าเราว่าไม่ยุติธรรมแล้วละ

สมบัติผลัดกันชมให้เท่ากันหมดไปใช้สอยกันเองไม่อยากคิดเยอะ ผมว่าเงินสดแบ่งไม่ยากจำนวนไม่เยอะมากด้วยแต่ถ้ามีพวกกิจการหรือที่ดินเข้ามาเกี่ยวด้วยจะเริ่มยากละ

ให้คน3 เป็นคนแบ่งกอง ให้คน2 เลือกก่อน และต่อมาเป็นคน1 คน3ได้ที่เหลือ

เท่ากันหมดสิครับ แต่อย่าลืมเหลือให้ตัวเองตอนแก่เฒ่าด้วยนะ เดี๋ยวพอแบ่งมรดกไม่มีใครมาสนใจมาเลี้ยง

เป็นผมให้เท่ากันหมดนะ หรือไม่ก็ให้เมียทั้งหมด ให้มันปวดหัวแทน

จากโจทย์นี้ ผมว่าควรให้เท่ากันดีที่สุด

เพราะทุกคนยังต้องต่อสู้ดิ้นรนกับชีวิตพอๆกัน

ผมมองว่าจะแบ่งมรดกแบบไม่เท่ากัน มันต้องแบ่งชนิดที่ว่าคนได้น้อยสุดไม่บ่นอ่ะ ถึงจะทำได้

ก็คือคนที่ได้น้อยสุดสบายแล้วไม่สนเงินก้อนนี้แล้ว อะไรประมาณนี้

ก็ให้คนที่เค้าจำเป็นมากสุดเยอะสุดดีกว่า

ให้1กับ2เท่ากัน
สามไม่ให้ ไม่ว่าจะด้วยเงื่อนไขอะไรก็ตาม ผมเลือกสิ่งที่ตัวเองพอใจ

แต่ผมว่าความยุติธรรมมันวัดยากนะ ชีวิตจริงมีตัวแปรอีกเป็นร้อยเป็นพัน

แบ่งให้สามคน ความยุติธรรมมันก็จะมีสามแบบ ตามแต่ใจของทั้งสามคนนั่นแหละ

ทรัพย์สินแบ่งตามเหมาะสมของลูกแต่ละคน
ตีทุกอย่างเป็นมูลค่าแล้วเอาเงินสดไปเกลี่ยให้พอๆ กัน
แต่ลูกคนไหนใช้เงินเป็นควรจะได้เงินสดเยอะเพราะต่อยอดได้
ส่วนคนสุรุ่ยสุร่ายให้บ้านไรงี้โดยมีเงื่อนไขจะขายต้อง
ให้อีกสองคนเห็นด้วยหรืออย่างน้อยต้องมีหลักฐานว่าปรึกษา
ก่อนที่จะขายได้
คนที่กลางๆ ให้ทรัพย์ที่จำเป็นให้ไปแบ่งเบาภาระ
ผมคิดงี้นะ ผมมองในแง่ของประโยชน์สูงสุดที่จะได้รับแต่ละคน
และถ้าผมทำผมจะเขียนไว้เลยว่าผมตีมูลค่าอะไรเท่าไหร่
ลูกจะได้เข้าใจเจตนา มันก็คงเป็นสิ่งสุดท้ายที่จะทิ้งไว้ให้เขาได้พร้อมความหวังดี คงต้องเขียนอธิบายไว้แหล่ะ

แบ่งเป็น 3 กอง 2 กองเท่ากัน แต่มี 1 กองที่มากว่า 30 30 40 แล้วบอกไปเลยว่า ถ้าใครจะเอา 30 เอาไปเลย แต่ถ้าใครอยากได้ 40 ให้เลี้ยงเราจนกว่าเราจะตาย ถึงจะได้

เอาเงิน 1 ล้าน ให้ไปแบ่งกันเอง

ยกความปวดหัวเรา ไปให้ พวกลูกปวดหัวกันเองแทน

ถ้าตามฟีลลิ่ง ผมจะให้คนโต=คนกลาง>คนเล็ก

แต่ถ้าให้จริง ผมคงหาร 3
เพราะถ้าแบ่งแบบตามฟีลลิ่งเลยผมเดาว่าพี่น้องน่าจะทะเลาะกัน แถมคนเล็กน่าจะน้อยใจ

ลงอ่างให้หมด1ล้าน เหลือให้คนละสิบบาท

บ้านผมจะออกแนว ใครดูจำเป็นต้องใช้ที่สุดก็ให้คนนั้นมากกว่า

ผมมองว่าผมมีพร้อมแล้ว ต่อให้พ่อไม่ให้อะไรเลย ผมก็คงไม่ได้ว่าอะไรท่าน น้องคนกลางน่าเป็นห่วงกว่า เค้าควรได้เยอะหน่อย น้องคนเล็กน่าจะอยู่ตัวแล้วพอๆ กับผม ก็แล้วแต่พ่อแม่จะว่า

ตั้งแต่เด็กๆ ไม่เคยได้อะไรเท่ากันทุกคนอยู่แล้ว ได้ตามความจำเป็น ผมไม่ค่อยได้เยอะเพราะหาได้เก่งกว่าคนอื่น พ่อแม่สบายใจว่าผมยืนได้แล้วเลยไปสนับสนุนน้องๆ แทน ผมก็โอเค

จะทำพินัยกรรมแปลว่าเปิดหลังจากตายถูกใหม
ทำอะไรก็ได้ที่คิดว่าเราทำแล้วตายตาหลับแหละดีสุด ไม่โดนด่าลับหลัง
ก่อนทำก็เรียกมาคุยทีละคน แย๊บๆดูรีแอคชั่นแต่ละคน น่าจะได้คำตอบดีที่สุด