ค้นหาสิ่งที่เค้าชอบให้เจอ และสนับสนุนเค้าครับ

ผมก็จะให้ลองหลายๆอย่างนะ ให้ไปลองเยอะๆหลายๆแบบเผื่อจะถูกจริตหรือชอบสักอัน คนภายนอกอาจจะมองว่าอัดวิชาการให้เด็กมาไป แต่ผมว่าถ้าทำพอดีๆ ลองไปเรื่อยๆอาจจะดีกว่าก็ได้นะ ลองให้เรียนหรือเล่นสักสิบยี่สิบอย่างอาจจะเจอก็ได้

อย่าทำร้ายลูกท่านด้วยตัวท่านเอง

จากคนใกล้ตัว
1.พ่อแม่ส่งเรียนหมอ (เรียน6 ใช้ทุน 2+3) หมดสัญญา ไปเรียนวิลัยช่างงานออกแบบ
ทุกวันนี้ทำงานศิลป์ขาย

2. อ่อนคำนวณไม่ชอบสายวิทย์ดันลูกเรียนแผน1. คณะสายวิทย์ ไทร์2 รอบ สุดท้ายยอม ให้เรียนตามที่สนใจ(สายอาชีพ)
ตอนนี้เงินเดือนสูงกว่าผมอีก

คนเราต้องมีเก่งมีดีอะไรบ้างแหละแม้จะไม่ใช่พวกวิชาการ ถึงสุดท้ายจะยังไม่ค้นพบ ก็จะสอนวิธีเอาตัวรอดกับให้เป็นคนดีก็พอ

หลานผมก็ไม่เก่งวิชาการ แต่พยายามสอนให้ด้วยตัวเองทุกวัน เสริมไปเรื่อยๆในจุดที่ยังด้อย พร้อมกับกับพาออกไปเล่น ไปเรียนกีฬาเพิ่ม ผมไม่ได้ต้องการให้หลานผมเก่งที่สุด เรื่องเรียนขอแค่กลางๆพอ แต่สำคัญคือ ต้องการให้เป็นคนมุ่งมั่นพยายาม ไม่ถอดใจกับอะไรง่ายๆ

เรียนไม่เก่ง ก็ขอให้เด่นกิจกรรม หรือดูว่าเพื่อนฝูงเยอะไหม เข้าสังคมเก่งไหม เผื่อไปเอาดีด้านอื่น เราต้องคอยสังเกตุว่าเขาชอบอะไร ถนัดอะไร ไปทางไหน

ส่วนตัวเรื่องเรียนเนี่ยผมเฉยๆ เอาตัวรอดสำคัญกว่า เพราะผมก็เรียนกากๆ แต่ก็จบมาเจริญรุ่งเรืองกว่าพวกเรียนสูงๆ


เรื่องเรียนโอกาสในชีวิตจะมากกว่าเท่านั้นเอง

ตอน ม.ต้น - ปลาย ผมก็เรียนไม่เก่งนะ เรียนพิเศษนี่หนักเลยไม่รู้เรื่องเลยสาดดดดดด
แต่ดีรู้แนวทางตัวเองตั้งแต่ ม ปลาย ว่าอยากไปสายศิลปะ เลยประคองแค่ สายสามัญให้รอดพอ

เป็นผมให้ลูกลองอะไรหลายๆอย่าง
กีฬา ดนตรี งานช่าง งานบริการ

คงต้องหาสาเหตุก่อนครับว่ามาจากอะไร ถ้ามาจากการเรียนไม่รู้เรื่องจากโรงเรียนก็คงเติมให้

แต่ถ้าไม่ชอบวิชาการก็คงกระตุ้นหน่อยๆแต่ไม่บังคับ ให้เลือกเอาเอง

ตัดหางปล่อยวัด แล้วทำใหม่ไม่ง้อ

จะสังเกตุลูกดีๆเลย ว่าเค้าชอบอะไร
คนเราไม่ได้ต้องเก่งเหมือนกันทุกเรื่อง
บางคนเรื่องเรียนมันอาจจะไม่ได้จริงๆ ก็คงเคี่ยวเข็ญให้พอผ่าน
แต่ผมเชื่อว่าคนเรามันต้องมีสิ่งที่ชอบ สิ่งที่ต่อให้ไม่เก่งไม่ถนัด
แต่เมื่อชอบแล้วทุ่มเท ยังไงก็ต้องเก่งทางด้านนั้นได้แน่นอน

ต่อให้ลูกเรียนเก่ง แต่ไม่รู้ว่าชอบอะไรนี่ผมจะรู้สึกเป็นห่วงกว่า
ถ้าเทียบกับว่าเรียนไม่เก่ง แต่มีความชอบที่ชัดเจน

อย่างน้อยก็ให้เอาให้ผ่าน อย่างน้อยมันคือความรับผิดชอบอย่างนึง

แล้วก็คอยคุย คอยถาม คอยสังเกต ว่าเค้าอยากทำ หรือ ชอบอะไร

คงประมาณนี้ครับ

ลูกเรียนไม่เก่งสำหรับผมมันไม่ใช่ประเด็น แต่วิธีการก่อนจะไม่เก่งมันถูกต้องรึยัง ความรับผิดชอบเป็นไง ทัศนคติเป็นไง ถ้าดูรวมๆแล้วมันตั้งใจแต่ไม่เก่งอันนี้ผมเฉยๆนะ แต่ถ้าไม่ได้สนใจอะไรเลยแล้วบอกทำไม่ได้อันนี้แหละปัญหา คงต้องนั่งคุยกันยาว

ผมเชื่อเรื่องวิธีการที่มาเสมอถ้าวิธีการเราถูก แล้วผลลัพธ์มันออกมาในทางที่ไม่ดีก็แค่เรื่องผล เพราะวิธีการทัศนคตินี่แหละมันจะติดตัวลูกเราไปไม่ว่าเรื่องอะไรก็ตาม ส่วนตอบข้อไหนผมก็คงต้องทำสองอย่างให้มันสมดุลกันมากกว่าพร้อมกับให้เค้าร่วมตัดสินใจ

เรียนไม่เก่งยังไงอย่างน้อยทักษะภาษาอังกฤษต้องสื่อสารได้ อย่างอื่นผมสนับสนุนหมด

ไม่จำเป็นต้องเป็นคนเรียนเก่งแบบได้ IQ สูงๆก็ได้นะครับ
ต้องส่งเสริมด้าน EQ ให้เด็กเยอะๆครับ
เขาสอบอะไร อยากจะทำอะไรก็ส่งเสริมเขาไปทางนั้นครับ
อย่าง ไทเกอร์ วูด ผมไม่แน่ใจว่าเขาเรียนเก่งไหม แต่เขาตีกอล์ฟโคตรเก่งเลย

จัดการที่ตัวเองชอบเลย แต่พอจบมหาลัยไม่มีการขอเงินแล้วนะ