วันแรกที่รู้ว่ากำลังจะมีลูกคือดีใจมากๆครับ ผมอยากมีมากแต่พยายามยังไงก็ไม่มาซะที พอสำเร็จคือลางานพาแฟนผมไปฝากท้องวันนั้นเลย พอช่วงเลี้ยงลูกก็จะเหนื่อยหน่อยนอนน้อยมากๆ ไปทำงานเดินอย่างกับซอมบี้ครับ แต่ก็มีความสุขมาก ผมกับแฟนเลี้ยงกันเอง ไม่ได้ให้ญาติผู้ใหญ่หรือฝากศูนย์เด็กเล็ก ภาพและคลิปลูกเต็มไปหมดตั้งแต่เล็กๆจนถึงตอนนี้คือ 9 ขวบ ถ้ามีเค้าต้องเลี้ยงเค้าให้ดี ทำให้เค้ามีความสุขนะครับ และฝึกให้เค้าอยู่และรับมือกับสังคมปัจจุบันได้นะครับ สู้ๆ

เห็นหัวใจเต้นตอนอยู่ในท้องก็ร้องไห้แล้วครับ
วันที่คลอดออกมา ดีใจที่สุดในชีวิตที่ลูกปลอดภัย

ตอนได้ลูกคนแรก ผมนั่งเฝ้าหน้าห้องคลอดตั้งแต่เช้า กว่าจะคลอดเย็น รอ ลุ้น อย่างกังวลด้วยเพราะนานมาก พอคลอดเสร็จหมอบอกว่าลูกมีอาการหายใจเร็ว ต้องเข้าไอซียูเด็ก บอกเลยความรู้สึกตอนนั่นร้องไห้ข้างใน นอนไม่หลับ อยู่ รพ.ต่ออีก 4 คืน

ลูกคนที่ 2 ผมต้องไปราชการที่ เกือบ 2 สัปดาห์ที่เชียงใหม่ แต่ไปได้ 3 วันคลอด กลับมาไม่ทันตอนคลอด นั่งรอที่สนามบินคุยโทรศัพท์กับน้องๆที่พาแฟนไปคลอด นั่งน้ำตาซึมด้วยความสุข

ทั้งสองคนมันคือความสุข และปลอดภัยทั้งแม่และลูก จนตอนนี้เลิกงานสิ่งเดียวที่ทำคือ รีบกลับบ้านไปหาลูกครับ

ผมเองรวมทั้งเพื่อน ๆ เหมือนกันหมดเลยคือ ร้องไห้หนักมาก ผมต้องแอบร้องไห้อาย 555 ทำอะไรให้เค้าผมก็ร้องไห้ตลอดช่วงแรก ๆ นะ มันตื้นตันยังไงไม่รู้ ห่วงตลอดเวลา ผมซักผ้าอ้อมก็ร้อง ชงนมก็ร้อง อุ้มก็ร้อง ทำให้เค้าเลยติดผมมาจนทุกวันนี้ ผมก็ติดเค้า กลายเป็นคู่หูกันเลย เป็นความรักที่ไม่ได้หวังสิ่งตอบแทนใด ๆ เลย แค่เห็นก็ยิ้มมีความสุขแล้วครับ ผมพึ่งเข้าใจว่าทำไมพ่อผม พลังเยอะจัง อย่างกับซุปเปอร์ฮีโร่

ไม่อยากมี ขนาดหมาตายแมวตาย ยังเสียใจ มันมีความสุขแค่ตอนแรกๆ ถ้าลูกตายก่อนเราขึ้นมาไม่อยากจะคิด

ไอ้ที่ปากบอกว่า เข้าใจพ่อแม่ว่ารักเราแค่ไหน ที่เราคิดว่ารู้มาตลอด. ไม่ได้เสี้ยวกับความรู้สึกที่เจอที่ได้เลี้ยงดูลูกเองเลย

เมื่อก่อนมันเหมือนเราคิดว่าเรารู้หมด เข้าใจหมด. แต่เหมือนเรายืนอยู่บนโลกใบกลม. ที่เราท่องเที่ยวและเรียนรู้หมดแล้ว

แต่การมีลูก เหมือนได้นั่งยานอวกาศ ออกมาเห็นโลกใบกลมนิดเดียว(พูดเหมือนเคยนั่งยานอวกาศเลยเนอะ55 ยกตัวอย่างให้เข้าใจง่ายเฉยๆ). แล้วเปิดสิ่งที่เราคิดกว้างขึ้นไปอีก

การมีลูกคือสิ่งสวยงาม.

คนเราแก่ตัว ก็จะมองตัวเองเหี่ยว เสื่อมสภาพไปเรื่อยๆ ทำให้จิตตก หดหู่. อนาคตกลายเป็นสิ่งน่ากลัว ไม่ใช่สิ่งน่าตื่นเต้นเหมือนตอนหนุ่มสาว

ธรรมชาติได้สร้างเด็กขึ้นมา. เพื่อแก้การเสื่อมถอย หมดอนาคตของเราคนมีอายุ ให้ได้เห็นและตื่นเต้นกับอนาคตอีกครั้ง

ไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาในชีวิต จะเรียกว่าดีใจก็ไม่พอ
ปลื้มมากๆมั้ง 55+

แรกๆก็จะเหนื่อยเยอะหน่อย ต้องช่วยภรรยาเยอะ
แต่ชีวิตมันก็ดีขึ้นเยอะกว่าตอนเที่ยวไปเรื่อยก่อนมีลูก

ย้อนเวลากลับไปได้จะมีลูกไหม​ ถามตัวเองตลอด

กว่าจะเลี้ยงจนโตได้ในสถาพแวดล้อม​ปัจจุบัน​ยากจริงๆ

พ่อผมบอกว่า เรารู้ว่าพ่อแม่รักเรามาก แต่ไม่รู้หรอกว่ามากขนาดไหน จนกว่าเราจะมีลูกเอง

พอมีแล้วก็เข้าใจที่พ่อพูดจริงๆ ครับ มันยิ่งใหญ่มาก และพอคิดว่าพ่อแม่เราก็รักเราแบบนี้ด้วย มันร้องไห้ออกมาจริงๆ เลยนะ

เป็นความสุขที่อธิบายไม่ได้ครับ ต้องลองมีดู

แวบแรก ตอนคลอด ไม่เห็นจะร้องให้เหมือนหลายๆคนบอก

จนกลับบ้านก็ยังปกติ

แต่ความผูกพัน มันมากขึ้นเรื่อยๆ

วินาทีแรกที่เห็นหน้ามันเป็นความรู้สึกที่ดีมากๆ แต่ไม่สามารถอธิบายออกมาไม่ได้ครับ

แต่มีความสุขมากๆครับ เลิกงานก็รีบกลับบ้านมาหาลูก
จากที่เคยชอบเตะบอลมาก ก็งดไปก่อนเพราะอยากกลับมาอยู่กับลูก

มีความคิดว่าอยากจะลาออกจากงานมาเลี้ยงลูกเองแทบทุกวันเลยครับ

ขอให้ท่านมีลูกไวๆนะครับ