ตอนนี้อยากทำลูกก่อน

ไม่อยากมีครับ ไม่ใช่เพราะสภาพสังคม แต่เพราะตัวเองล้วนๆ
รู้ตัวเองตั้งแต่วัยรุ่นแล้วว่าชีวิตนี้อยู่คนเดียวได้
ทุกวันนี้ทำงานเก็บเงินไว้ใช้จ่ายเองตอนแก่
ลำบากอย่างเดียวที่จะหาคนที่คิดเหมือนกันมาใช้ชีวิตอยู่ด้วย

ไม่อยากมีครับ ยังอยากมีอิสระ อยากไปไหนก็ได้ที่อยากไป อยากนอนตื่นสายในวันหยุด

อยากใช้เงินที่หามาได้สนองความต้องการของตัวเองและเก็บไว้ใช้ตอนแก่

ก็จริงของท่านนะครับ ถึงผมจะโหวตว่าไม่อยากมี ในใจคิดมาตลอดว่าไม่อยากมี
แต่แฟนผมดันอยากมี อยากมีมากๆ มันเปิดคลิปลูกดาราให้ผมดูทุกวัน

ตอนนี้ก็หนักใจอยู่ครับว่าจะคุยกันอย่างไรดี จริงๆการที่ว่าจะมีหรือไม่มีนี่
มันคือความคิดของคนสองคนล้วนๆเลย

ส่วนตัวอยากมีนะแต่พอหาเหตุผลแล้วมีหรือไม่มีก็ได้ ในกลียุคแบบนี้ ไม่ใช่เรื่องต้องลงในแผนชีวิตเป๊ะๆแล้ว แต่หลายคนอาจจะวางแผนไว้แล้วว่าต้องมีตอนไหนยังไงซึ่งก็ไม่ผิด จะยอมรับความลำบากเพื่อลูกได้หรือไม่ได้มันไม่ใช่ความเห็นแก่ตัวหรือเรื่องที่ต้องทำ เพราะชีวิตคนมันไม่เหมือนกัน ท่านเองเดี๋ยวก็คงหาคำตอบให้ตัวเองได้ แค่อย่าไปมองว่ามันต้องเป็นเรื่องใหญ่โต ผมเองก็โดนเพื่อนร่วมรุ่น รุ่นน้อง รุ่นพี่ รวมถึงผู้หลักผู้ใหญ่ถามอยู่ตลอดว่าเมื่อไหร่จะแต่งงานมีลูก ก็ได้แต่ตอบไปว่าเมื่อผมพร้อมอ่ะครับ แต่ส่วนมากจะโดนย้อนว่ามึงอ่ะพร้อมมานานแล้ว เสือกไม่มีเอง

เคยจับมือกับเพื่อนตอนมหาลัยว่าจะไม่มีลูก มันบอกอยู่คนเดียวสบายใจเที่ยวกับมึง ตอนนี้เรียบร้อยมีเมียมีลูกกันหมด เพื่อนถึงขนาดมีเพจลูกมันอะ โพสทุกวัน

ผมก็เคยกังวลปัญหาแบบเดียวกับท่านเหมือนกันครับ

แต่ผมเคยคิดไว้นะถ้าผมเจอ ผญ แบบที่เรารู้สึกว่าอยากอยู่กับเค้าคนนี้ไปตลอดชีวิต
ถ้าได้อยู่กับเค้าแล้วไม่ว่าจะเจอปัญหาหนักแค่ไหนก็ยังมีเค้าอยู่ข้างๆ
ผมจะยอมมีนะ ผมอยากมีเค้ามากกว่าความไม่อยากมีลูก
แต่ที่เจอๆมาแม่มไม่ใช่เลย

ไม่อยากมีครับ

แฟนก็ไม่อยากมีแล้ว 555

สำหรับผมลูกคือกำลังใจที่ดีที่สุดในการใช้ชีวิตในแต่ละวันเลยครับ

ในวันที่ท้อแท้ หรือชีวิตพังมามากแค่ไหน แค่เห็นหน้าเค้าก็ทำให้รู้สึกมีแรงจะสู้กับปัญหาทุกอย่างเลยครับ

ใจนึงก็อยากมี อีกใจนึงก็ไม่อยากมี

ใจที่อยากมี เพราะอยากมีครอบครัว อยากมีครอบครัวให้สมบูรณ์ อยากมีคนสืบเชื้อสายสกุล

ใจที่ไม่อยากมี เพราะถ้ามีในสภาพการเมือง สังคม เศรษฐกิจ ฯลฯแบบนี้คงไม่อยากมีอะ ไม่อยากให้ลูกเติบโตมาในสภาพสังคมที่มันยังไม่พัฒนาอะไรเท่าที่ควร และอีกเหตุผลคือกลัวจะเลี้ยงเขาได้ไม่ดีพอ กลัวว่าเลี้ยงไปแล้วจะไปเป็นภาระสังคมรึป่าว

ผม มัวไปหลงคว้าอากาศ อยุ่นานมาก

ผู้หญิงต้อง ยังงั้น ยังงี้ ดี สวย รวย

เดี๋ยวนี้หันมามองแม่ตัวเอง ถึงแกไม่ได้ว่าอะไร แต่ผมรู้เลย อยากมีหลาน

เค้าอยากมีอะไรดำเนิน ตามรอยเท้าเค้าต่อไป

ผมรู้เลย ผู้หญิงคนต่อไป น่าจะธรรมดามาก หน้าตาไม่ได้เด่นมากและเด็กๆหน่อย เรื่องอื่นๆ ผม Support เค้าเอง แม่อยากมีหลาน

คือตัวเอง ไม่ได้อยากได้อะไร มีงานทำ มีเงินเข้าบัญชี มีเกมส์เล่น มีเบียร์กิน ผมจบละ

แต่อาจจะไม่พอ ยังไม่ได้แก่จนปลงขนาดนั้น

อยากมีลูกคับ

โรงเรียนที่ดี มันคือตัวเราเองที่สอนลูก เป็นตัวอย่างที่ดีให้ลูกเห็น ทำได้ไหม? ลูกเก่งมันอยู่ที่เรา ไม่ใช่โรงเรียน ลูกจะเลวจะดีก็ที่เรา

โรงบาลที่ดีคือลูกไม่ต้องเข้า อยู่ที่คุณดูแลดีไหม อุบัติเหตุคุณเฝ้าระวังไหม เค้ามีไข้ คุณคอยเช็ดตัวทั้งคืน ค่ารพ.ไม่ต้องเสียสักบาท

ที่อยู่ บ้านน่ะ พ่อแม่มันรักกันไหม อยู่แล้วบ้านร้อนเป็นไฟหรือป่าว ทะเลาะกันไหม บ้านใหญ่โตหรือเล็กไม่ใช่ปัญหา

พ่อผมเป็นครู รถเครื่องคันนึงซ้อน 5 ก็สุขสบายดี เพราะครอบครัวไม่แตกแยก

ย้ำเลย ถ้าไม่พร้อมจะเสียสละ ก็อย่ามีครับ อยู่ที่ตัวเองไม่ใช่คนอื่น บอกได้แค่นี้

อีกอย่าง...ไม่เพ้อเจ้อเรื่องความเพอร์เฟ็ค ตัวเราเองยังไม่ได้เลย อย่าคาดหวังคนอื่น โดยเฉพาะคนในครอบครัวเรา

ผมกับแฟนไม่มีลูกครับ คุยกััััันแล้ว

ให้มันจบที่เรานี่แหละ โลกมันไม่น่าอยู่แล้ว สงสารลูก โลกก็พัง ประเทศไทยก็พัง ไม่อยากให้มาเจอแบบที่ตัวเองเจอ

ไม่แน่ใจละกัน​

ตอนนี้โสดเลยไม่ได้คิดถึงเวลานั้น