ึคือผมเป็นประเภทเวลาคุยกะสาวซักคน ชอบทุ่มเทเต็ม 100
อารมณ์ประมาณ อยากไปหาเขา อยากไปเจอเขา ต่อให้เราลำบากก็ตาม
ทุ่มเทให้ทุกอย่าง เท่าที่เราทำได้
คือผมเคยอ่านเจอว่า ให้เก็บๆ อาการเอาไว้บ้าง อย่าแสดงออกจนหมด
ซึ่งผมก็พยายามละนะ แต่มันทำไม่ได้จริง ๆ

ไม่ครับ ผมชอบกั๊ก ปล่อยให้ผู้หญิงวิ่งตามเราบ้าง

ทำแบบนั้นผู้หญิงจะมองเราเป็นของตายสำหรับเขานะสิ

ไม่ครับ
เราคุมเกมส์ ฝ่ายหญิงเดินตาม
แต่ถามว่ารักไหม รักเต็ม100ครับ แต่ต้องควบคุมบางอย่าง

ผมก็เป็นนะ ตอนมหาลัยอยากกินช็อคโกแลตร้านอะไรสักอย่างที่สยาม ผมลงทุนไปซื้อมาให้เลย
อยากได้สติ๊กเกอร์ไลน์ อยากได้อะไรรีบจัดให้ตลอด สุดท้ายแห้วแดก
แฟนเก่าผมนี่ยิ่งหนักเลยอยู่ห่างกันไปกลับ70โลได้ คิดถึงผมก็ยอมขับรถไปหา ยอมเสียค่าที่จอดรถเพราะอยู่เกินเวลา เลิกงานไวผมก็รีบออกไปหา อยากแดกอะไรไปดูรีวิวมาผมก็พาไปกิน ไม่สบายก็ซื้อยาไปให้แดก ขนาดผมไปงานต่างประเทศหรือไปเที่ยวกับที่บ้านหลายวัน ผมยังซื้อข้าวร้านอร่อยๆให้แม่งแดกครบทุกมื้อ ทุกท้ายแม่งทำตัวเฮียๆใส่ผมตลอด เลยเลิกแม่งเลย เลยเก็บเป็นประสบการณ์ไป จะจีบใครเป็นแฟนใครอีกผมจะไม่ทุ่มเต็ม100แบบเดิมละ

อะไรก็ตามที่นายคิดว่าดี ถูกต้องก็ทำไป คนอื่นไม่ใช่ตัวเรา

คนอื่นก็แค่คนอื่น เราต่างหากที่ต้องอยู่กับสารพัดสถานการณ์ที่พวกคนอื่นไม่เคยรับรู้

ลุยเลยครับ

ไม่เอาแล้วทุ่มตลอดพังตลอด เอาแค่พอดีๆดีกว่าเด๋วนี้

เผลอๆ ผญ ดูความสม่ำเสมอมากกว่าอีก
หยอดทีละ5บาท10บาทเรื่อยๆ อาจจะได้ก่อน

แล้วแต่ผู้หญิงนะ บางคนก็ชอบ ผู้ชายชัดเจนดี บางคนก็อึดอัด

อย่างงักกี้ นี่ชอบแบบไหนครับ

ชอบผมในแบบที่ผมเป็น และไม่คิดมองใครคนไหนครับ

เจ็บมาเยอะ เลิกทำแบบนั้นนานแล้ว

แต่ทุกคนไม่เหมือนกันหมดไง บางคนอาจจะชอบก็ได้ ชอบความชัดเจน

ผมมีแฟนมาแล้ว 3 คน
จนมาแต่งงานกับคนปัจจุบัน จีบสาวผมไม่เคยทุ่มเต็มร้อยสักคนผมคิดว่ามันเปลือง

เขาก็คน เราก็คน มันก็ต้องมีพื้นส่วนตัว เวลาส่วนตัวกันบ้าง จะพาอึดอัดปล่าวๆ
คนชอบก็มีแต่ผมว่าไม่ใช่ส่วนใหญ่ อันนี้แล้วแต่คิด
เขาไม่ได้อยากอยู่กับเราตลอดเวลาาหรอก
อย่าไปยึดติดกันจนเกินไป มันแค่ฮอโมน

ทุ่มไป2แสน ได้แค่2ดอก

ทุ่มใจได้แต่อย่าไปทุ่มเงิน เพราะหลังจากนั้นมันก็ไม่ใช่ความรักแล้ว