มันก็เป็นสัจจะธรรมแหละครับ
ทุกคนก็เคยคิดแบบนี้ทั้งแหละครับ
ใช้ชีวิตให้คุ้มค่า มีคนที่รักเราก็กอดเขาให้แน่นๆไว้

เรื่องความตาย คิดได้ ตระหนักไว้ก็เป็นเรื่องดีครับ ไว้เตือนตัวเอง
สติ เท่านั้นที่กำหนดความนึกคิดเราได้
กลัวตายดีกว่าตายไม่รู้ตัวนะครับ

ใช้ชีวิตให้มีความสุข อยู่ในสิ่งแวดล้อมที่ดี มีคนคนให้รักและรักเรา

ภาวะจิตตกคับ อดทนสู้ต่อสหาย

ความตายคือความเท่าเทียมครับ

มนุษย์ขี้เหม็นทุกคนต้องเจอ

ระวังตนอยู่ในความไม่ประมาทต่อตนเอง และคนรอบข้างครับ

ครึ่งปี ไทยตายเพราะอุบัติเหตุบนท้องถนนไป 4800+ ศพละ

เอาพลังความคิดอยากตาย ปลุกตัวเองลุกขึ้นมาเปลี่ยนสังคมดีกว่า พยายามสร้าง mind set ใหม่ว่าตายไปคนเดียว ครอบครัวลำบากภายหลังมากกว่าเดิม ไม่มีอะไรดีขึ้น แต่ถ้าตายเพื่อสังคม ครอบครัวมีสิทธิลืมตาอ้าปาก ลูกหลานมีสภาพดีกว่าตัวเองอยู่แน่นอน

เรื่องปกติสำหรับผมนะ
ผมคิดเรื่องนี้ตั้งแต่ตอนเรียนมหาลัยละ
เราเกิดมาทำไม
เราตายไปทำไม
ถ้าเราตาย ถ้าพ่อแม่เราตาย ถ้าคนที่รู้จักเราตาย
เราจะทำยังไง จะเป็นยังไง

ก็ดีแล้วที่คิด จะได้ฝึกคิดว่าเราจะทำยังไงกับมัน
เวลาที่เกิดเหตุการณ์นั้นขึ้น(ซึ่งมันต้องเกิดขึ้นอยู่แล้วในสักวัน)

ทำใจยอมรับมันให้ได้ แล้วทีนี้คุณก็จะใช้ชิวิตในมุมที่คุณเลือกและยอมรับมัน