ทำงานในโรงเลี้ยงก็สามารถทำอาหารกินเองได้ครับ แต่จะโดนพวกจ่าที่คุมโรงอาหารควบคุมอีกที งานชิว สบายๆ

เงินดีในโรงอาหารคือ เสร็จจ่าหมด

ในฐานะที่ผมเป็นทหารนะ ที่กองพันผมพวกทหารใหม่นี่ต้องกินในโรงเลี้ยงเท่านั้น แต่ถ้าฝึกเสร็จก็แล้วแต่เลยว่าจะกินโรงเลี้ยง หรือซื้อกินจากร้านของเมียจ่าที่เปิดแถวนั้นเอาครับ ส่วนกับข้าวโรงเลี้ยงก็แล้วแต่เวรกรรมว่าจ่าคนไหนเข้าเวร ถ้าเอาเงินมากหน่อยก็มีแต่ผักเป็นไร่ กับเศษไก่ ถ้าเอาเงินไม่มากก็จะมีเนื้อไก่เพิ่มมาหน่อยครับ แต่ที่แน่ๆ จ่าโรงเลี้ยงมีตังใช้ไม่ลำบากแน่นอนครับ

สัก 2 เมนู ล่ะกันครับ อย่างแรก “ต้ม(ผัด)คะน้า” อาหารในโรงเลี้ยงนี้พลทหารทำนะครับ สภาพนี้ออกมาเป็นต้มเลยครับ ใบคะน้านี้ใหญ่กว่าจานข้าวอีก แล้วก็มีลูกชิ้นโง่ๆ สักสองลูกต่อคน ที่โยนให้หมา แต่หมาไม่กินทั้งที่หิวจนผอมเห็นกระดูก

อย่างที่สอง “ผัดผักบุ้งน้ำมันเครื่อง” ผัดผักบุ้งที่แม่งมีหญ้าคาติดมาด้วย น้ำผัดนี้ดำจนไม่กล้ากิน ตามชื่อเมนูเลยครับ อย่างกับน้ำมันเครื่องรสชาตินี้ไม่ต้องสืบ เพื่อนสายอีสานนี้ ขอพริกกับน้ำปลา ผสมกินแทนอ่ะครับ

ไม่กินได้ไหม ตอบว่า ช่วงฝึกไม่ได้ครับ ขนาดป่วยยังต้องมาเลยครับ ถ้าไม่ปางตายจริงๆ ครูฝึกจะให้เพื่อนเอาใส่หม้ออวยมาให้ แล้วเทรวมกินด้วยกันกับเพื่อนที่ป่วยทั้งหมด แต่ฝึกแล้วหากินเองได้ตามสบายครับ แต่กองร้อยจะหักค่าข้าวเหมือนเดิน มีอะไรอีกเยอะมากครับคงเล่าทีเดียวไม่หมด เอาว่าประมาณนี้ครับผม

ตอนผมเป็นจะมีสโลแกนใช้หยอกล้อกันครับ กินแต่น้ำแกงจะมีแรงได้ไง 5555

ของผมนี้ เดินท่องหางแถวเลยครับ เจ็บค.ย ป่วยตา ข้าวปลาแดกได้ หาหมอไม่หาย ตายแม่งโล้ด วนจนถึงโรงเลี้ยง