15 พฤษภาคม 1993 ฟุตบอลลีกอาชีพญี่ปุ่นเริ่มต้นลงฟาดแข้งกันแบบเต็มรูปแบบในฐานะฟุตบอลลีกอาชีพ “เจลีก” โดยเกมในวันนั้นเป็นเกมที่ถูกบันทึกไว้ว่าเป็นเกมที่มีผู้ชมให้ความสนใจมากที่สุดเกมหนึ่งจนถึงทุกวันนี้

จำนวนผู้ชม 59,626 คนหลั่งไหลเข้ามาสู่สนามกีฬาแห่งชาติ ณ กรุงโตเกียว โดยเกมระหว่าง 2 ทีมมหาอำนาจแห่งวงการ เวอร์ดี้ คาวาซากิ (โยมิอูริ เอฟซี) และ โยโกฮาม่า มารินอส (นิสสัน มอร์เตอร์) ซึ่งเกมนั้นจบลงชัยชนะของ กะลาสีจากเมืองท่าญี่ปุ่น ไป 2-1

ประตูแรกในประวัติศาสตร์เกิดขึ้นในนาที 19 ของเกม จากฝีเท้าของอดีตแข้งทีมชาติเนเธอร์แลนด์ “เฮนรี่ ไมเยอร์” นั่นคือครึ่งแรกที่น่าจดจำของ เวอร์ดี้ คาวาซากิ

แต่หลังจากนั้น ขุนพลมารินอส จัดคืน 2 ประตูรวด ในนาที 48 จาก เอร์เบ “เอฟเวอร์ตัน โนเกลร่า” และ แข้งทีมชาติอาร์เจนติน่า “ราม่อน ดิอาซ” ซึ่งนั่นทำให้ โยโกฮาม่า มารินอส คว้าชัยไปในเกมเปิดสนามเจลีกอย่างเป็นทางการของญี่ปุ่นในวันนั้น

วันเดียวกัน ในพิธีเปิดการแข่งขัน ...ประธานเจลีกคนแรกในประวัติศาสตร์ “คุณซาบาโร่ คาวาบูจิ” ซึ่งเขาคือ อดีตแข้งและอดีตผู้จัดการทีมชาติญี่ปุ่น กล่าวเปิดงานด้วยคำพูดสั้น ๆ แต่นั่นกลับกลายกลายเป็นวลีตำนาน จากวันแรกจนถึงวันนี้

“เจลีกเกิดขึ้นมาได้จากหัวใจของพวกเราชาวญี่ปุ่นที่รักในเกมกีฬา ..ฟุตบอลเจลีก คือ ก้าวแรกในการเดินจากความฝันของทุกคนสู่โลกของความเป็นจริง”



วันถัดมา 16 พฤษภาคม 1993 ถือเป็นเกมเปิดสนามของทั้ง คาชิม่า แอนท์เลอร์ส และ นาโงย่า แกรมปัส เอท ในการแข่งขันฟุตบอลลีกอาชีพญี่ปุ่น เกมแรกก็เกิดภาพที่น่าจดจำขึ้นทันที ณ คาชิม่า ซอคเกอร์ สเตเดี้ยม

เมื่อ “เปเล่ขาว” ลงสนามพบกับ “ไนซ์ กาย” ท่ามกลางสายตาผู้ชมในวันนั้นกว่า 10,898 คน ที่เข้ามาในสนาม

น้ดเปิดสนามในวันนั้น “ซิโก้” สร้างสถิติไว้ ด้วยการเป็นนักเตะคนแรกที่ทำแฮตทริกหลังยิง 3 ประตูและ 2 แอสซิสต์
ช่วยทีมกวางเขาเหล็กเปิดบ้านถล่มผู้มาเยือนที่มีสตาร์ทีมชาติอังกฤษ อย่าง “แกรี่ ลินิเกอร์” ไป 5-0

นอกจากนั้นเกร็ดเล็กเกร็ดน้อยเจลีก #ทั้ง 2 คนนี้ คือนักเตะที่มีค่าเหนื่อยแพงที่สุดในเจลีกฤดูกาลนั้น

ซึ่ง ลินเกส (เจ้าแมวป่าตามภาษาญี่ปุ่น) มีค่าเหนื่อยสูงสุดที่ 265 ล้านเยนต่อปี โดยมากกว่า ซิโก้ ที่รับอยู่ที่ 140 ล้านเยนต่อปีเลยทีเดียว

Credit : Suki J・Sakkā

สุดยอดเลยแฮะ 2 ตำนานอย่าง ซิโก้ มาเจอ ลินิเกอร์ ในเกมแรกนัดประวัติศาสตร์ของสโมสร

ยุคนั้นเหมือนจะมีไฮไลท์เจลีคมาให้ดูในรายการไรสักอย่างที่จารย์เทพพิทักษ์เป็คนบรรยาย ช่วงนั้นนี่ตัดไฮไลท์มาทีไรจะมีแต่แวร์ดี้คาวาซากิเห็นยิงเอาๆตลอด แล้วก็ถัดมายุคนากามูระกำลังรุ่งๆขึ้นมากับมารินอส ซึ่งน่าจะช่วงเดียวกันที่ยุบรวมทีมกับโยโกฮามาฟลูเกลส์ กับแอนท์เลอร์ที่มี ฮิราเสะพุ่งๆขึ้นมาดูไฮไลท์แล้วเพลินมาก เสียดายฮิราเสะไปไม่สุดไม่ได้เป็นตัวหลักทีมชาติ แต่ตอนคัดโอลิมปิกปี2000นี่ป่วนแผงหลังไทยซะไปไม่เป็นเลย คิดถึงยุคนั้นจริงๆ

จากประเทศที่บ้าเบสบอลมากๆ กลายเป็นมหาอำนาจทางฟุตบอลโดยใช้เวลาไม่นาน คนญี่ปุ่นนี้สุดยอดจริงๆ

เวอร์ดี้กับมารินอสเลยกลายเป็นสัญลักษณ์ของการ์ตูนฟุตบอลของญี่ปุ่นเลย

ผมว่า กัปตันซึบาสะ ก็มีผลด้วยส่วนนึ่งละ

เป็นการ์ตูนที่สร้างแรงบันดาลใจให้เด็กๆยุค90ให้ชอบฟุตบอลได้เยอะเลย

จำได้ดีกับ คิตะซาว่า ตัวป้อมๆผมยาว ใส่หน้ากาก

ทันยุคที่มีไฮไลท์ทางช่อง9ช่วงเย็นๆคนพากย์จะเป็นพี่ น้องหนู ธราวุฒิ นพจินดา และอีกหนึ่งสิ่งที่จำได้ดีของฟุตบอลเจลีกก็คือ ตาข่ายประตูแบบ6เหลี่ยมสวยมากๆ ส่วนใหญ่จะเป็นแบบ4เหลี่ยม พอเห็นแค่ตาข่ายก็รู้เลยว่าคือบอลเจลีก ญี่ปุ่นครับ

เพิ่งก่อตั้งลีกอาชีพ 1993 เองเหรอ

ถ้าอย่างงั้น ถือว่า เห็นผลลัพธ์เป็นรูปธรรมเร็วมากเลยนะ
แค่ 5ปี 10ปี ผลงานทีมชาติออกมาชัดเจนมาก
ประมาณปี 2000 ผมได้เล่นวินนิ่งเจลีก (ผมชอบเล่น อูราวะ เรด)
20ปี นักเตะหลายคนไปเตะยุโรป