สมเด็จพระเจ้าเอกทัศ เป็นรัชกาลสุดท้ายแห่งราชวงศ์บ้านพลูหลวง และเกิดสงครามคราวเสียกรุงครั้งที่สอง

ฝ่ายซึ่งเห็นว่าพระองค์มีพระราชประวัติความประพฤติไม่ดีก็ว่า
ราษฎรไม่เลื่อมใสศรัทธาเพราะพระมหากษัตริย์ทรงประพฤติตนไม่เหมาะสม บ้านเมืองเกิดความระส่ำระสาย มีข้าราชการลาออกจากราชการอยู่บ้าง สังคมสมัยนั้นมีการกดขี่รีดไถ ข่มเหงรังแกราษฎรอย่างไม่เป็นธรรม เมื่อขุนนางชั้นผู้น้อยเห็นขุนนางชั้นผู้ใหญ่ทำก็เลียนแบบ ราษฎรและข้าราชการทั้งหลายหมดที่พึ่งจึงแตกความสามัคคี ดังที่บาทหลวงฝรั่งเศสได้เขียนจดหมายเหตุบันทึกไว้ว่า: "... บ้านเมืองแปรปรวน เพราะฝ่ายใน [พระราชชายา] ได้มีอำนาจเท่ากับพระเจ้าแผ่นดินผู้มีความผิดฐานกบฏ ฆ่าคนตายเอาไฟเผาบ้านเรือนจะต้องได้รับโทษถึงประหารชีวิต แต่ความโลภของฝ่ายในให้เปลี่ยนเป็นริบทรัพย์สิน ริบได้ก็ตกเป็นของฝ่ายในทั้งสิ้น พวกข้าราชการเห็นความโลภของฝ่ายใน ก็แสวงหาผลประโยชน์กับผู้ต้องหาคดีให้ได้มากที่สุดที่จะหาได้ จะได้แบ่งเอาบ้าง ความเดือดร้อนลำเค็ญก็ยิ่งทับถมราษฎรมากขึ้น...

อ้างอิง ขจร สุขพานิช. ข้อมูลประวัติศาสตร์ : สมัยบางกอก. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์คุรุสภาลาดพร้าว, 2531. หน้า 269.

สำหรับใน คำให้การชาวกรุงเก่า ซึ่งเป็นคำให้การของเชลยศึกชาวอยุธยาที่บอกเล่าเรื่องราวในประวัติศาสตร์การเมืองไทยโดยเฉพาะช่วงอาณาจักรอยุธยา ตั้งแต่ก่อตั้งอาณาจักร จนกระทั่งเสียแก่พม่าใน พ.ศ. 2310

กล่าวถึงพระราชกรณียกิจที่สำคัญของพระเจ้าเอกทัศ เช่น ทรงออกพระราชบัญญัติเครื่องชั่ง ตวง วัดต่าง ๆ, มาตราเงินบาท สลึง เฟื้องให้เที่ยงตรง และโปรดให้ยกเลิกภาษีอากรต่าง ๆ เป็นเวลา 3 ปี รวมทั้ง "ทรงทำนุบำรุงพระพุทธศาสนา บ้านเมืองสงบ การค้าขายเจริญ ทรงบริจาคพระราชทรัพย์ให้แก่คนยากจนจำนวนมาก

อ้างอิง จรรยา ประชิตโรมรัน. หน้า 3.

สำหรับทางฝั่งพม่า
ในพงศาวดารฉบับหอแก้วและคองบองของพม่า ได้บรรยายให้เห็นว่าในสงครามครั้งนี้ ผู้ปกครองกรุงศรีอยุธยาเองก็ได้เตรียมการและกระทำการรบอย่างเข้มแข็ง มิได้เหลวไหลอ่อนแอ

อ้างอิง สุเนตร ชุตินธรานนท์. ดร. พม่ารบไทย. พิมพ์ครั้งที่ 10. กรุงเทพฯ:มติชน, 2554. หน้า 88

------------------

อ้างอิง
https://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%AA%E0%B8%A1%E0%B9%80%E0%B8%94%E0%B9%87%E0%B8%88%E0%B8%9E%E0%B8%A3%E0%B8%B0%E0%B8%97%E0%B8%B5%E0%B9%88%E0%B8%99%E0%B8%B1%E0%B9%88%E0%B8%87%E0%B8%AA%E0%B8%B8%E0%B8%A3%E0%B8%B4%E0%B8%A2%E0%B8%B2%E0%B8%A8%E0%B8%99%E0%B9%8C%E0%B8%AD%E0%B8%A1%E0%B8%A3%E0%B8%B4%E0%B8%99%E0%B8%97%E0%B8%A3%E0%B9%8C


ถือว่าแลกเปลี่ยนความเห็นกันครับ

ยันทัพพม่าที่งัดกับจีนได้ตอนนั้นเป็นปี

อ่อนแอก็อ่อนแอเห๊อะ

ที่แพ้เพราะพม่าไม่อยากกลับมาตีเราอีกเพราะมีสงครามใหญ่กว่ากับจีน เอาจริงๆ เราก็เล็กกว่าพม่าอยุ่แล้ว สมมุติพม่าอณาจักรใหญ่ประมาณเลเวล10 เราก็เลเวลประมาณ 7-8 อ่ะ

ยันไว้ได้นานมากนะ ฝั่งพม่าชมเรา ส่วนฝั่งเราถ้าเอาตามหนังสือเรียนก็รู้สึกแกอ่อนแอ แต่พออ่านไปเรื่อยๆรู้สึกว่าพม่าช่วงนั้นคือช่วงพีคสุดของพม่าละ รบกับจีน

ปล.แต่เราก็ได้เปรียบทางชัยภูมิส่วนนึงด้วยเลยสู้กันนาน

ไม่อ่อนแอแต่ก็ไม่ได้เก่งอะไร เห็นได้จากตอนศึกอลองพญา

ต้องให้พระเจ้าอุทุมพรทรงออกผนวญ มาบัญชาการรบแทน

ยศใน SS ไปปลายอาชีพค้าแข้งแล้วหรอครับ

ผมว่าทำได้ดีเลยนะยันได้จนถึงช่วงน้ำหลาก

ถ้าเป็นไปตามสูตรพม่าก็ต้องถอยแล้ว

แต่เผอิญรอบนี้ไม่ใช่

ตอนเรียนงงมากว่าใครเป็นใคร

ถามว่าอ่อนแอมั้ย ก็อ่อนแอแหละ แต่หลายๆอย่างที่เขียนไม่รู้เป็นจริงไหม เรื่องยิงปืนใหญ่ต้องขออนุญาต ไม่สนใจสงครามตอนศึกประชิดพระนครงี้

ตอนสิ้นอลองพญา อยุธยาก็มีเวลาเตรียมตัวนะผมว่า ห่างกันสิบปีได้เลยตอนมังระมาอีกครั้ง

ขออนุญาตนี่เรื่องจริงครับ เพราะตอนนั้นโดนพม่าล้อมมานาน

กระสุนและดินปืนเริ่มหมด ก่อนจะยิงจึงต้องพิจารณาให้ดี

ไม่ใช่กลัวสนมตกใจอะไรตามที่เล่ากันมา

ไม่แน่ใจครับ ในแอพมันไม่โชว์ง่ะ

ตอนเรียนในหนังสือตอนเด็กๆผมก็ด่าท่านนะ บ้ากามฉิบหาย ไม่ยิงปืนใหญ่เพราะนางสนมกลัวเสียงดัง คือถ้าจะบ้าผู้หญิงขนาดนั้นก็อย่าเป็นกษัตริย์เลย


แต่พอไปค้นคว้าเพิ่มก็ได้รู้ว่าท่านไม่ได้อ่อนแอขนาดนั้น แต่ที่ไม่ยิงเพราะกระสุนดินดำเราก็มีจำกัด พม่าปิดล้อมหลายเดือน เราออกนอกเมืองไปหาอาหารก็ทำไม่ได้ แถมหัวเมืองอื่นก็มาช่วยไม่ได้(ถ้าจำไม่ผิดก็จะโดนตีแตกมาก่อน) กลยุทธ์น้ำหลากที่เคยใช้ได้มาตลอดก็ใช้ไม่ได้เนื่องจากพม่าก็เตรียมตัวมาดีมากทั้งเสบียงและกำลังพล จนทำให้เราเสียเมืองในที่สุด

หาแพะเฉยๆแหละ มีฮีโร่ มีตัวร้าย มีตัวโกง มีตัวอ่อนแอ

ไม่อ่อนแอ แต่ก็ไม่ได้เก่ง สู้เท่าที่ทำได้

ช่วงนั้นทหารพม่ารบมาตั้งแต่ยุคก่อตั้งราชวงศ์ ฟาร์มมานาน exp เต็ม ขนาดบวกกะจีนได้
ขณะที่อยุธยาไม่มีสงครามใหญ่มานาน แม่ทัพเก่งๆก็โดนกวาดล้างจากการชิงอำนาจที่มีบ่อยๆ

พม่าบุกมา เปลี่ยนแท็กติคใหม่ แก้ปัญหาน้ำหลากได้ จบเลย

หลังจากนั้น ไทยเลยต้องเปลี่ยนแท็กติค บุกไปยันตั้งแต่รู้ว่าล้ำแดนเข้ามา ไม่ให้บุกมาประชิดกำแพงเมืองได้อีก