ผมก็จากกันด้วยดีน่ะ แต่ผมเลือกที่จะออกจากชีวิตเธอเอง

ไม่อยากให้ติดต่ออะไรกัน ต่างคนต่างเดินไปตามทางของตัวเอง

ทุกวันนี้ก็จำได้หมดทุกเรื่อง ก็เก็บไว้เป็นความทรงจำดีๆ

ผมเคยคบกับผู้หญิงคนนึงมา 7 ปี ตั้งเเต่มหาลัยจนมาถึงตอนทำงาน
วางแผนไว้ทุกอย่าง แต่งงานปีนั้นซื้อบ้านปีนี้นะ เราจะฮันนีมูนที่นั่นนะ อะไรแบบนี้เลยครับ
แต่พอมาถึงช่วงระยะเวลานึง เราได้นั่งคุยกันถึงความรู้สึกต่างๆที่เรามีให้กันมันกลายเป็นเพื่อนไปแล้ว
มันไม่ใช่แบบคนรัก จริงๆผมเองที่บอกเขาก่อน...เขาเสียใจนะครับเสียใจมากด้วย
แต่ผมต้องบอกเพราะว่าถ้าผมปล่อยแบบนี้ต่อไป จะไม่ดีทั้งคู่แน่นอน...สีสรุปก็เลิกกันไปครับ

ใช้เวลาประมาณสองปีกว่าถึงกลับมาคุยกันเเบบเพื่อนได้อย่างสนิทใจ ต่างคนต่างมีคนรู้ใจ ซึ่งก็หวังว่าเค้าจะได้เจอคนที่ใช่สำหรับเขาจริงๆ ส่วนผมก็มีคนที่ผมคบอยู่เช่นกัน กลายเป็นที่ปรึกษากันไปเลย ฮ่าๆๆ

เวลาไม่เคยช่วยอะไรจริงๆ หรอกครับ
การยอมรับความจริงต่างหากที่ช่วยได้
(ลอกเขามา)

เข้าใจ​ครับ

แนะนำให้​ปล่อยวางครับ​ อย่า​ไปพยายามคิดว่าเขาจะทำอะไรกัน​ ผมรู้ว่า​มันยาก​ แต่ท่านทำได้แน่นอน​ครับ​ (ของผมนี้แบบเพื่อนมารับแฟนออกจากบ้านเลย​ ไปงานปาร์ตี้​เพื่อนเจอพวกเขาไปยืนจูบกันอีก)

คิดถึง​ครอบครัว​ คนที่เรารัก เราเศร้า​เขาก็เศร้า​ด้วย