ผมชอบ 2014 มากที่สุดแล้ว ผมจำได้แม่นเลย ตอนนั้นอยู่เมกา ไม่ทำงานแกล้งป่วยเพื่อ มารอดู นัดชิง 2014

คาสิยาสออกมาได้อย่างเอ๋อตอนนั้น ออกมาเพื่ออะไรไม่รู้ แล้วช่วงนั้น มาดริด เหมือนแพ้ทางแอตเลมากๆ

แอตเลช่วงนั้นโคตรแกร่ง แกร่งมากจริงๆ ผมถอดใจไปเลยหลังจบครึ่งแรก โด้ก็เล่นไม่ได้เรื่องเลย เจ็บมาก่อนหน้านั้นด้วย

พอมา 10 นาทีท้าย บุกคลึงเกม ไม่ได้คิดเลยว่าจะยิงเข้า เพราะแอตแม่งเหนียวจริง เพรส ตั้งแต่ต้นเกม

ช่วงทดเวลาบาดเจ็บ ดิมาเรียกดไปติด โมดริชบังบอลรอเก็บลูกโด่ง โดนแอตเลออก โมดริชไปเปิดมุม อลอนโซ่ ยืนเอามือกุมหัวแล้ว ผู้เล่นแอตเล เอามือป้องปากแล้ว

โมดริชเปิดโค้งๆ มากลางประตู ไกลอยู่ละ จากตำแหน่งคูกตัว

แล้ว เซอคิโอ้ รามอส ก็โผล่ มาในเฟรม โหม่งสะบัดเพอเฟคเฮดเด้อ เข้าไปทางมุมซ้ายล่าง ผ่านมือ คูกตัว นาทีที่ 92.48

อลอนโซ่ เฮลั่น วิ่งโดดลงมาจากสแตนด์ รามอส วิ่งไปสไลด์ที่มุมธงพร้อมเอามือป้องหู เพื่อนรุมกอด

ผู้เล่นแอตเล เอามือปิดหน้าเลย เซ็งไปตามๆกัน

หลังจากกลับมาเล่นต่อ กลายเป็น ดิมาเรีย โชว์ ซิกแซก ผ่านไป 2 ลากไปกด ไซด์ก้อย ติดเซฟ เบล โหม่งเข้าไป นำแล้ว

ต่อมา มาเซโล่ เลี้ยงชิลๆมากดเรียดด้วยซ้าย เข้าไป ผู้เล่นแอตเลไม่เอาแล้ว แรงหมด มาเซลโล่ร้องไห้เลยหลังจากกดประตูนี้

ต่อมาโรนัลโด้ เลี้ยงเข้าไป เจอกาบี้เตะ ได้จุดโทษ แล้วก็ลุกขึ้นมากดจุดโทษด้วยตัวเอง 4-1

เบลในเกมลากเลื้อยโคตรดีโอกาสเยอะมาก แต่ไม่ได้ ดิมาเรียขายไปได้ยังไง ฤดูกาลนัันเล่นกลางรุกโคตรแบกทีม

จบเกม มาดริด คว้า ลาเดซิม่า มาครองอย่างยิ่งใหญ่

พึ่งมาดู คลิปรามอส ออกมานั่งดูลูกยิงตัวเองและอธิบายไปยิ้มไป น้ำตาจะไหล

สำหรับผมก็ 2014 เหมือนกัน เอาตรงๆเหมือนปลดแอกอะตอนนั้น

ปีที่ซีดานวอลเล่ สุดละสำหรับผม

สำหรับผมนัดชิง 2014 สุดๆแล้ว ตอนมอสขึ้นโขกเฮลั่นบ้าน ที่มาของรอยสัก 90+

นักเตะ+แฟนบอลขึ้นเฮอย่างลั่นสนาม ลองคิดว่าเราอยู่ในสนามดิหัวใจจะวายเอา

ปี คาริอุส

ถ้าเอาความมันส ดราม่า ต้อง2014 แต่ถ้าถามว่าความแกร่ง แบบประกาศว่าข้าคือเจ้ายุโรปต้อง2017 ผมว่านัดนั้นโหดจัดเลยนะ เอาซะยูเว่อยู่หมัดเลย

เพิ่งเริ่มดูบอลจริงจังตอนยูโร 2000

ชอบมาดริดสุดก็น่าจะนัดชิงกับเลเวอร์แหละ ปีนั้นจิ้มเลเวอร์ได้ตังค์ตลอด

ปีนั้นเหมือนกันครับ
ลูกนั้นผมน้ำตาซึมเลย
มาน้ำตาไหลตอนมาเซโล่ยิง T T

ปี 2000 ปีแรกที่ได้ติดตามบอล UCL แบบจริงๆจังๆ ตอนนั้นผมเชียร์เรอัลมาดริดมาก่อนนะ ชอบมาก ราอูล กับ มอริเอนเตส

ส่วนบาเลนเซีย เป็นทีมอันเดอร์ด๊อก ที่ทะลุเข้าสู่รอบชิงมาได้อย่างน่าประทับใจ ก่อนหน้านั้นก็ไม่เคยรู้จักเลย
มาดริดโชว์โหดถล่มเละเทะโดย 2 นักเตะขวัญใจ ก็ยิงได้กันคนละลูก แต่ไม่รู้ทำไมหัวใจเปลี่ยนสี ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา

2014 สุดๆแล้ว ปลดล็อค แถมได้ประตูช่วงทดเวลาด้วย สุดๆ

ชอบ 2002 ปีซีดานวอลเลย์กับคาสิยาสเซพกระจายมากกว่า เกมนั้นสูสีกับเลเวอร์มากโคตรลุ้น

แต่ 2014 ได้ความสะใจกับความรู้สึกปลดปล่อยอะไรซักอย่าง เพราะห่างแชมป์นี้มา10กว่าปี เกมนี้คิดว่าจะอดแล้วเพราะเจาะแอตโคตรยาก หลังโคตรเหนียวเลย เกมโคตรอึดอัด แต่พอมอสมาโขกตู้มแล้วต้องต่อเวลาผมคิดว่าเราน่าจะได้แล้วแหละ เพราะนักเตะแอตล้าแล้ว แต่นักเตะมาดริดยังวิ่งคึกอยู่เลย บรรยากาศเกมวันนั้นสุดยอดจริงๆ

ส่วนตัวให้คะแนนความชอบปี 2002 เต็ม10, ปี2014 9.9 คะแนนเฉือนกันนิดเดียว

2014 นั้นแหละกัปตันมอส จนได้ โขก ตู้ม รอบรองเจอเสือใต้ก็ โขก 2 ลูก หัวเรด้ากำลังมา

ตอน ซีดาน วอลเล่ ช่วงนั้น itv ถ่ายมั้งไม่แน่ใจ ผมยังหมุน หนวดกุ้งดูอยุ่เลย มันไม่ค่อยชัด ต้องหมุนบ้างจังหวะ