[RE: ชวนแฟนผีรำลึกความหลังนัดชิง UCL ปี 2008]
ตอนนั้นยังเป็น นศ.
นั่งดูกับเพื่อนที่เป็นแฟนเชลซี 2 คน
ตอนโด้โหม่ง กำกำปั้นแล้วร้องเยสเบาๆ พร้อมหันไม่มองหน้าเพื่อนแต่ไม่พูดอะไร
แต่ทำสีหน้าใส่เพื่อนประมาณว่า "เป็นไงหล่ะมรึง 555"
พอโดนแลมพาร์ดยิงตีเสมอ ได้แต่คิดในใจว่า "ไอ้สลัดเอ๊ย งามไส้แล้วมั๊ยหล่ะ"
เพื่อนผมก็หัวเราะชอบใจ พร้อมพูดว่า 1-1 แล้ว เตรียมโดนแซงได้เลย
หลังจากนั้น จำได้ว่า แมนยู โดนบุกแบบน่าจะโดนยิงแซงหลายครั้งมาก
ผมนี่ เยี่ยวแทบเป็นเลือดเลย
พอถึงช่วงจุดโทษ แล้วอีโด้ คนที่คิดว่า ชัวร์ที่สุดในกลุ่มมือสังหารจุดโทษ ดันพลาดยิงไม่เค้า
ผมนี่วูบเลย เสียงวิ๊ง ในหัวอย่างดัง อารมณืประมาณว่า ตรูดูบอลมา 2 ชม. กว่า
เพื่อจะมาแพ้ลูกโทษเหรอวะ สะเด้ยยยยยยย
แต่พอเทอรี่ลื่นเท่านั้นแหละ ผมนี่อย่างคึก พร้อมเรียกความมั่นใจกลับมา
พอถึงคิว อเนลก้ายิง ผมเห็นสีหน้าอเนลก้าแล้ว
ไม่ได้จะมาพูดหลังแข่งว่า ชนะแล้วก็พูดได้ดิ
แต่หน้าอเนลก้าตอนถือบอล ผมเห็นปร๊าดเดียว ผมมองออกว่า แกไม่มั่นใจเอาซะเลย
แล้วก็โดนน้าซาร์เซฟไปอย่างที่รู็กัน
หลังจากนั้นก็นั่งดูยาวยันรับถ้วย พร้อมกระโดดแทคเพื่อน พร้อมถ่มถุยพอหอมปากหอมคอ
โคตรฟินพูดเลย ไม่รู้ว่าอารมณ์แบบนั้น อีกกี่สิบปีจะได้ลิ้มรสมันอีก