แบบเหมือนให้ออกมาซื้อข้าวของได้ตามเวลางี้

รอรัฐแจกข้าวหน้าบ้านมั้งนะ

มีเดลิเวอรี่ถึงที่

เท่าที่จำได้มันก็มีมาตรการมาหลายระดับเหมือนกัน ที่หนักหนักสุดคือ ให้บ้านนึงส่งตัวแทนออกมาซื้อของได้ 1 คนต่อ 2-3 วันอะไรประมาณเนี่ย แต่เขาก็ไม่ได้ทำทั่วประเทศ แค่เฉพาะเมืองเท่านั้น(ไม่ใช่จังหวัดซะด้วยซ้ำ)

ออกได้คับ

ืี่ฟังจากสุทธิไชไลฟ์นะ มีบ้านที่เป็น Hub เป็นจุดๆ
พอเขาเอามาแจกก็เอาไปกระจายไม่ต้องให้คนออกมา

ออกมาซื้อของกินได้บ้านละคนครับ แล้วคนที่ออกมาได้ต้องผ่าน Health Code ด้วย คือจะมีระบบคัดกรองไว้ คนที่ไม่อยู่ในกลุ่มเสี่ยงถึงจะออกมาได้ครับ

ส่วนรายละเอียดปลีกย่อยแตกต่างกันไปในแต่ละเมืองครับ เช่นกี่วันออกครั้ง ออกครั้งละกี่ ชม. ประมาณนี้ครับ

เท่าที่เพื่อนผมคนจีนเล่าให้ฟังคือ แถวที่เค้าอยู่ออกจากบ้านได้ตามความจำเป็นเช่นเจ็บป่วย มีนัดหมอ(ต้องมีใบนัด)
ส่วนหาของกินของใช้เข้าบ้านเค้าจะให้ออกมาได้บ้านละ 1 คน ลงทะเบียนออนไลน์ไว้ เจ้าหน้าที่เจอขอตรวจก็ให้เค้ายิง qr ก็จะรู้แล้วว่าคนนี้ออกมาได้หรือเปล่า เคยถามว่าถ้าฝ่าฝืนล่ะ เพื่อนบอกแค่ว่าไม่มีใครกล้าฝ่าฝืนหรอก

ของเขาออกกฎมาแล้วคนไม่กล้าฝ่าฝืน
ส่วนของเราคนออกกฎไม่กล้าออกกฎ

ผมกักตัวจนเริ่มท้อว่ามาตรการเราหย่อนยานมาก รอวันติดกันทั้งประเทศจริงๆ

ไอ่เรื่องการก้อปเค้ามา ผมว่าทำได้ไม่ยากหรอก

น่าจะยากตรงนี้ --> "ถามว่าถ้าฝ่าฝืนล่ะ .. เพื่อนบอกแค่ว่าไม่มีใครกล้าฝ่าฝืนหรอก"

ช่วงที่เค้าเคอร์ฟิวเป็นช่วงหยุดยาวตรุษจีนพอดี พวกออฟฟิศ โรงงาน ร้านค้า หยุดกันหมด คนไม่ต้องออกมาทำงาน ทำให้สั่งปิดง่าย เพราะเหลือแค่พวกร้านอาหาร สถานที่ท่องเที่ยว ห้างสรรพสินค้า

ส่วนการออกมาซื้อข้าวสามารถทำได้ครับ แต่ต้องลงทะเบียนและมีใบอนุญาต ก็จะออกมากันแค่ซุปเปอร์ใกล้ๆ ซื้อของไปตุนไว้

เห็นแวบๆ

1. กำหนดให้ทุกคนอยู่ในบ้าน ยกเว้นอาชีพที่เกี่ยวข้องกับการดำเนินการเรื่องโควิด

2. ให้แต่ละบ้านออกมาซื้อของได้ 2 วันครั้ง โดยออกมาได้ 1 คน เพื่อไปซื้อของและกลับเข้าบ้าน มีคูปองหรือบัตรอะไรซักอย่างที่ใช้ตรวจเวลาผ่านด่าน

3. การขนส่งทุกอย่างหยุดชะงัก มีขนส่งเจ้าเดียวให้บริการ (อันนี้ผมไม่แน่ใจว่าเป็นของรัฐเองหรือเอกชนได้สิทธิ์ไป)

4. หากป่วยไม่ว่าโรคอะไร ต้องไปโรงพยาบาล ให้โทรแจ้งเจ้าหน้าที่มารับตัวที่บ้านหรือนำยามาให้เท่านั้น

ปล.ส่วนเรื่องความจำเป็นอื่นๆ ที่สำคัญจริงๆนะ ที่ไม่สำคัญก็คงต้องห้ามไปก่อน อันนี้ไม่รู้ว่าจัดการยังไง

คนเฒ่าคนแก่ตามต่างจังหวัด เขาไม่สนใจอะไรพวกนี้หรอก เดินตามทุ่ง เก็บผัก ลงแห เลี้ยงควาย ตามปกติ

ส่วนถ้าในเมือง ปริมณฑล ตามตรอกซอกซอยเล็กๆ จะเอากำลังเจ้าหน้าที่จากไหนมาดูแลให้ครอบคลุม คนไม่วนใจมันก็คือไม่สนใจอะ ผมคิดยังไงก็คิดไม่ตก ว่าจะควบคุมได้ทั้งประเทศยังไง ต่างจังหวัดยิ่งแล้วใหญ่

มีบ้างบ้าน ที่มีไข้ เสี่ยงเป็น

พี่เขาล่อ เอาไม้ตอกตะปูไม่ออกเลย

มาตราการหย่อนยานแต่คนหย่อนยานยิ่งกว่า เขาขอความร่วมมือไม่ให้ไปที่คนเยอะๆตั้งแต่กุมภา

จนต้องออกมาตราการค่อยๆบีบ พอบริษัทให้WFH หลายคนไม่ออน หลายคนดูหนัง หลายคนไปเที่ยว ตกเย็นรวมตัวตั้งวง

ไม่ต้องดูไกล บริษัทที่ผมทำนี่แหละ พอบอกให้ส่งงานบางคนไม่อยู่ในบ้านเลย หมดนี่ได้อยู่บ้านยาวหลายคน