ปกติในลีกจะยืน 4-3-1-2 แต่ในชปล.พี่แจ้ชอบใช้ 4-3-2-1

ปกติแบ็คขวาจะเป็นคาฟู แต่ปีนั้นคาฟูเจ็บบ่อย+เริ่มแก่ มิลานเลยดึงอ็อดโด้มาจากลาซิโอ้ แล้วดันมาฟอร์มดีอีก

หลักๆ ถ้า 4-3-2-1 ตามรูป การยืนไม่ค่อยตายตัว แต่แผนนี้ปีร์โล่ค่อนข้างเล่นสบาย เพราะมีกัตจังกับน้าอัมช่วยเก็บกวาด

กาก้ากับเทพดำก็ค่อนข้างฟรี บางทีกาก้าก็ไปยืนหน้าคู่กับปิ๊ปโป้ คือมันสลับตำแหน่งกันได้หมด บางทีก็เป็นปีก 2 คนตามรูป

มันค่อนข้างหลากหลายเลยเกมรุก กลางก็แน่น แต่ถ้าในลีก 4-3-1-2 บางทีกาก้าก็ไปเล่นหน้าให้เทพดำเล่นเมเมกเกอร์

บางทีก็ให้อินซากี้คํากับจิลาหรือโด้อ้วน แล้วให้เทพดำไปยืนฝั่งซ้าย และจะยืนสูงกว่ากัตจังทางฝั่งขวา

โดยให้แบ็คขวาเติมสูงแทน บางเกมเล่น 2-3 แผนก็มี ผมพิมพ์มันจะงงๆ หน่อย ต้องลองไปดูไฮไลต์หรือฟลูแมตม์ดูครับ

ช่วงนั้นคือดูมิลานสนุกจริง ถ้ากาก้าตันปั้นเกมไม่ได้ ก็ยังมีเทพดำปั้นเกมแทน ถ้าเทพดำตันก็ยังมีปีร์โล่

กลายเป็นว่ามิลานยุคนั้นมีตัวทำเกมที่ยืนต่างระนาบถึง 3 ระดับ ดูยังไงก็ไม่เบื่อ แถมแบ็ค 2 ข้างก็บุกมัน พูดล่ะคืดถึง  

ไลน์อัพอินเตอร์ต้องเปลี่ยนเอา คริสเตียน คิวู ออก
ขยับ ฮาเวียร์ ซาเน็ตติ เป็นแบ็กซ้ายแล้วแทนตำแหน่งมิดฟิลด์ด้วย ธิอาโก้ ม็อตต้า ครับ

ปีนั้น คิวู บาดเจ็บกะโหลกร้าวจากการปะทะกับ แซร์โจ้ เปลิซิเยร์

ระบบการเล่นหลัก ๆ เป็น ๔-๒-๓-๑ แต่เปลี่ยนระหว่างเกมบ่อยมาก
ถอยไปเล่น ๔-๔-๑-๑ ก็มี หรือใช้ ๔-๓-๑-๒ แบบที่ โรแบร์โต้ มันชินี่ วางรากฐานไว้ก็หลายหนครับ  

เมื่อก่อนผมก็บ่นมิลานบ้านพักคนชรานะ
แต่มายุคนี้มิลานกลับไม่ซื้อตัวพวกเก่งๆโดยเฉพาะเก่งกับมิลานเข้าทีมเนี่ย

จำได้เมื่อก่อนแยนคูลอฟสกี้อยู่กับอูดิเล่นโคตรดี
อ็อดโด้นี่อีกคน(เด็กเก่ามิลานด้วย)เจอลาซิโอ้เล่นงานมิลานเราทุกที
พอมีโอกาสก็เก็บพวกนี้มาหมด

ซามบร็อตต้าอีกตัว พอกลับจากบาร์ซ่าเราก็ไปเอามา
แม้จะแก่แต่ก็ช่วยทีมได้ดีในช่วงนึงเลย

ยุคนี้ไม่รู้ซื้อตัวกันยังไง ยิ่งดูยิ่งหงุดหงิด  

ไม่ทันดูยูเว่ยุคนั้น กลางน่าจะมันส์มากทั้งคอนเต้และเดชองส์ อีกคนไม่รู้สไตล์ไหน
 

มิลานตอนนั้นน่าจะแผนไดม่อนนะ กาก้านี่หน้าต่ำเลย  

ยูเว่ชุดนี้ ดูผ่านๆเหมือนจะไม่มีอะไรนะ แต่สมดุลทีม สุดยอดมาก  

ส่วนนึงเพราะได้ลิปปี้เป็นโค้ชให้ด้วย