การบาดเจ็บของเซนเตอร์แมนยู
ผมคิดว่าเกิดจากการ"หลุดตำแหน่งมากกว่าที่ควรจะเป็น" ในรอบหลายๆปีที่ผ่านมา
อย่างยุคน้ากัล เซนเตอร์เล่นสบายมากเพราะแกเน้นเซ็ตเกม แบคสองข้างแทบไม่ขึ้นเลย ขึ้นก็ไม่สุดทำอะไรไม่ได้ ตอนนั้นมีโรโฮกับบลินด์ แล้วกลางรับก็เล่นเป็นระบบ แต่ด้วยความเป็นแมนยูแกก็ไม่ได้ไปต่อ เพราะเกมรุกแกหาวมาก
พอมายุคมูก็เริ่มเอาปีกมาเล่นแบค กลางรับดึงมาติชมาเล่นฺฺฺฺปีแรกๆดีมาก
แต่พอมาปีหลัง เกมรับค่อนข้างรั่วจากแบคสองข้าง และมาติชช้ามากเข้าซ้อนไม่ทันเลย ทำให้อาการบาดเจ็บของพวกโจนส์ คิงสมอล และตัวใหม่อย่างไบญี่กลับมาอีก
พอนึกดีๆ นับตั้งแต่คาริคแขวนแมนยูก็พึ่งมีกลางรับที่เล่นดีแค่ปีเดียวคือปีที่มาติชดีด แถมแบ๊คก็เป็นประเภทหลุดตำแหน่งโคตรง่ายมาตลอด อีชอว์นี่หลุดเป็นทุ่ง ที่เหลือคือมันน่าไปเล่นปีกกันมากกว่า ไม่เว้นแม้แต่สองแฝดบราซิล
เพราะฉะนั้นในตำแหน่ง front man ของยูไนเต็ดนี่แหละที่ต้องทำงานหนัก เปรียบเทียบคงประมาณคัมปานีหรือวิดิช
ซึ่งจะเห็นได้ว่าพอลโจนส์ คิงสมอลไม่ได้มีคลาสขนาดนั้น คิงสมอลถ้าเอาจริงๆผมว่าแกเป็นสวีปเปอร์ที่เคลียร์บอลดีมากด้วยซ้ำ แต่ถ้าจับมาเล่นฟรอนท์แมนคือแกเอาบอลไปให้กองกลางต่อไม่ได้ เพราะใน epl การเพรสมันเร็วมาก ส่วนไบญี่ก็ยังเด็กและเล่นไม่กลัวเจ็บด้วย
มันเป็นสาเหตุว่าทำไมกองหลังแมนยูชุดนี้ถึงผลัดกันเจ็บแล้วเจ็บอีก หลุดตำแหน่งซ้ำๆซากๆ เพราะตัวกรองก่อนผ่านมาหลังห่วยถึงขั้นห่วยมากมาตลอด ไม่เว้นกระทั่งพี่น้อยที่พยายามวิ่งมากเท่าไรก็กลบจุดด้อยไม่มิด
ทำให้เซนเตอร์ที่ควรโคฟเวอร์ตำแหน่งในกรอบเขตโทษต้องเข้าบอลแบบฉุกเฉินตลอด และอย่างที่บอกพวกนี้ไม่ได้มีการอ่านเกมที่เด็ดขาด การบาดเจ็บถึงเกิดขึ้นได้บ่อย
พอเจ็บบ่อยพัฒนาการมันก็หายหมด ฟิลโจนส์ สมอลลิง พวกนี้ระดับหัวกะทิของอังกฤษทั้งนั้นตอนขึ้นมาใหม่ แต่ดูตอนนี้สิ
เพราะฉะนั้นผมมองว่าการที่เรามีกลางรับที่เข้ามาเติมเต็มเกมรับได้ดีขึ้น มีแบ๊คดาวรุ่งสองข้างที่วิ่งขึ้นลงไม่หมด ก็น่าจะช่วยเกมรับได้มากขึ้น และช่วยเซฟแมคไกว์ได้