จีน อินเดีย ยุ่น ประชากรเยอะ นี้ทั้งลีกสูงสุด ลีกรองติดอันดับ แล้วไม่ใช้ประเทศที่นิยมฟุตบอลอันดับ 1 ของประเทศ

แต่เกาหลีใต้ ที่ว่าวิกฤตแฟนบอล ยังดูเฉลี่ยสูงอยู่

แต่แอบแปลกใจ ของออสเตรเลีย ประชากรทั้งประเทศน้อยๆ ไม่ได้นิยมฟุตบอลเป็นอันดับ 1 ในประเทศเหมือนกัน แต่เฉลี่ยถึงหมื่นแต่เพราะว่าความเป็นอยู่ดีกินดีหรือเปล่า เลยทำให้มีกำลังทรัพย์มาดูฟุตบอล

อย่างออสซี่ผมว่าด้วยความเป็นฝรั่งแบบพวกอังกฤษ ที่ถือว่ากิจกรรมนอกบ้านคือเหมือนการกินข้าว ดูกีฬาทำกิจกรรมนอกบ้านถือว่าคือการพักผ่อนไรงี้ป่ะผมคิดงี้นะ

ส่วนไทยธรรมชาติเราคือชอบความสบาย อาจจะไปสนามน้อยแต่ผมว่าพวกดูออนไลน์ทั้งถูกและไม่ถูกกฏหมาย และทางทีวีผมว่าก็ไม่น้อยนะ

ปัจจัยหลักคือเศรษฐกิจครับ กับประเทศไทยผมไม่อยากพูดเรื่องการเมืองนะ แต่การจะมีเงินซื้อตั๋วเข้าไปดูในแต่ละเกมมันก็ไม่ใช่น้อยๆ

ใครจะบอกซื้อตั๋วปีได้ราคาถูกก็ช่าง แฟนบอลขาจรแบบผมมีเยอะ ว่างๆเบื่อๆค่อยเข้าไปดู ซึ่งราคาค่าตั๋วของหลายทีมก็แพงบัดซบ....


ลองไปดูประเทศอื่นๆค่าตั๋วเขาไม่ได้แพงอะไรขนาดนี้โดยเฉพาะในลีคที่ไม่ได้ยิ่งใหญ่เป็น TOP ของโลก ราคาตั๋วเทียบกับค่าครองชีพมันไม่ได้แพงอะไรเลย

แต่สโมสรบ้านเราหลายๆทีมพยายามหาเงินจากค่าตั๋วเป็นหลัก ว่ากันตามตรงแล้วมันก็ไม่แปลกที่คนดูจะเยอะบ้างน้อยบ้าง เพราะอย่างผมจะเสียเงินเข้าไปดูนั่งที่นั่งโซนดีๆก็ไปเกมใหญ่ๆดีกว่าไม่งั้นเสียดายเงิน มันรู้สึกแบบนี้อะ.......ไม่มีความรู้สึกว่าอยากไปดูทุกสัปดาห์เพราะเดี๋ยวไม่มีเงินใช้จนถึงสิ้นเดือน


นี่แหละความเป็นจริงๆไม่ต้องอ้างผลงานทีมชาติ.........

ต้องแยกประเภทอีก

- พวกทีมน้อยๆในลีก 12 ทีมอะไรแบบนี้ ทีมองค์กรใหญ่ๆ สมมุติกลุ่มคนดุฟุตบอลเท่ากันแต่มีตัวหารน้อยค่าเลยสูง

- พวกทีมเฟรนไชส์(มีป่าว) ความแตกต่างคืออะไร

- ประเทศร่ำรวย-ยากจน ดูตาม GDP/Capital

- ระดับห่างชั้นของทีมในลีก ศักย์ สัมประสิทธิ์

- ระบบเศรษฐกิจใช้จ่ายของแฟนบอล ค่าเดินทาง ค่าตั๋ว ค่าที่พัก เทียบกับรายได้ต่อเดือน

ที่ให้แยกนี่ไม่ใช่อะไร เพราะสุดท้ายพอเขียนบทความออกมาก็ต้องเอาพวกนี้มาอ้างอิงอยู่ดี แต่ถ้าจบที่ค่าเฉลี่ยก็จะเห็นได้ว่ามันก็สมเหตุสมผลอยู่พอประมาณ อย่างอินเดียเวียดนามที่เขาสูงกว่าเราก็อาจเพราะ เศรษฐกิจบูม ค่าใช้จ่ายต่อนัดถูกคนเลยมีแรงจูงใจ

อย่างเอลีก ค่าตั๋วบวกค่าเดินทางประชาชนเขาอาจจะหาเงินแค่สอง-สามชั่วโมงก็ได้ครบละ ชิลๆ แต่ของไทยอาจจะเป็น 2/3 ของค่าแรงขั้นต่ำ ตรงนี้มันก็มีส่วน

ออสนี่บางสนามอย่างชิล ที่นั่งเป็นเนินหญ้า

แฟนบอลปูเสื่อนั่งดูบอล เหมือนมาปิคนิค

ของออสเตรเลียนี่ ฟุตบอลเริ่มคึกคักก็น่าจะช่วงราวๆสิบปีหลังมานี่แหละ แต่จะคึกคักจริงๆก็น่าจะ5-6ปีหลังที่เห็นคนดูเยอะมาก
คนออสซี่นี่ชอบใช้ชีวิตข้างนอกบ้านมาก จึงไม่แปลกที่สนามกีฬาหลักๆจะเต็ม
และเท่าที่จำได้ Honda น่าจะเป็นผู้เล่นเอเชียคนสุดท้ายของ A League นะ ที่นี่ชอบใช้งานจากยุโรปซะส่วนใหญ่แฮะ

กีฬาประจำชาติเราอาจจะเป็นมวย คนแน่นอยู่เวลาจัดทีไร

ขำๆนะครับ

ผมน่าจะแปะลิงค์ต้นทางให้เขาหน่อยนะครับ

อยากจะดู ค่าเฉลี่ยรายได้ หารด้วยกับ ค่าตั๋วจัง น่าจะเห็นตัวเลข แต่เท่าๆ ที่เคยสังเกต ของไทย เฉลี่ยๆ ร้อยกว่าบาท รายได้ขั้นต่ำเรา 300 นี่ 1 ใน 3 ละ การดูบอลคงเหมือนการไปดุหนังมากกว่า ที่ต้องเป็นวาระพิเศษจริง ๆ ไม่ใช่ เป็นกิจกรรมที่ต้องทำ เหมือน ไปเดินห้างมากกว่าอยากจะทำโปรเจค ที่ลดราคาตั๋วให้เหลือก หลักสิบแต่ไปหารายได้จากพวก โฆษณา ไม่ก็เช่าพื้นที่กิจกรรมมากกว่า น่าจะเป็นอะไรที่น่าสนใจเหมือนเคสบุรีรัมย์ ที่ทำให้ สนามเป็นส่วนนึงของชุมชน ที่ทุกคนต้องมาแล้วหารายได้จากพท.รอบๆ มากกว่าน่าจะเป็นการยั่งยืนมากกว่า

ค่านิยมคนไทยและไลฟ์สไตล์นี่แหละทำให้คนดูน้อย ดูอย่างยุโรปที่คนไปดูบอลที่สนามกันเต็มทุกสัปดาห์หรือเมกาที่ไปดูNBAหรือNFLตลอด ต่อให้คู่เล็กคู่ใหญ่แค่ไหนก็ตาม

ส่วนของไทยไม่คู่ใหญ่ก็น้อยคนจะเข้าไปดู

บอลไทยคาดหวังสูง อยากได้สนามบอลแห่งชาติ ดูจำนวนคนดูในสนามดิ

อินโด เวียดนามก็รายได้น้อยกว่าไทยอีก กิจกรรมคนไทยไม่ใช่ฟุตบอลจริงๆแหละ ผมยังไปดูได้แค่นัดเดียวเอง ปีที่แล้ว

ไทยลีก ถ้าเตะช่วงหน้าหนาวด้วย คนน่าจะเยอะ

ผมว่าไลฟ์สไตล์คนไทยมากกว่าค่าตั๋วนะ สำหรับการไม่เข้าสนาม แล้วส่วนใหญ่คนบ่นว่าคนน้อยนี่เป็นคนที่ไม่เข้าสนามด้วย

อินเดียมี2ลีก เหมือนแบ่งชนชั้น ลีกคนรวยสายสูง ลีกบ้านๆสายต่ำ

เลิกเตะหน้าฝนก็พอครับ

สมัยมอปลายตากฝนดูไปได้ไง

ตอนนี้ทำงานเวลาเห็นฝนตกเวลาดูไทยลีก

นั่งคิดตูไปยืนตากทำเอี้ยอะไร