ถ้างานที่คุณทำเป็นงานที่ต้องทำร่วมกับผู้อื่น แนะนำว่าอย่าสักนอกร่มผ้า เพราะถึงจะบอกว่ายุคสมัยนี้แล้วไม่มีใครสนหรอก แต่ถ้าลืมว่าเราก็ไม่ได้อยู่ร่วมกับคนที่มาจากแค่ยุคสมัยนี้นะ มีคนจากยุคก่อนหน้านี้ที่เขาไม่ได้เปิดรับอะไรกับเรื่องพวกนี้เท่าไหร่

สักในร่มผ้าคือทางออกประนีประนอมที่สุดแล้วครับ ผมก็สักเล็กๆในร่มผ้า ไม่มีปัญหาเลย เพราะเรามองว่าเป็นอาร์ท แต่ก็ยังนึกถึงสังคม มุมมอง และระดับความน่าเชื่อถืออยู่ ซึ่งถ้าเป็นผม เห็นพนักงานองค์กรอะไรรับแขกแล้วสักแขนลายพร้อย ผมเองยัง"คิด"เลยขนาดเป็นคนมีรอยสักเหมือนกัน

ผมเป็นโปรแกรมเมอร์ บ.ไทย ต้นๆ ของประเทศแหละ
// บ ใหญ่ พนักงานทั้งเครือ 2พันกว่าคน
สักหน้าอกรุปสิงโตเต็มอก ไหล่ถึงข้อศอก สักรูปเรือสำเภา สักแนว realistic
เวลาทำงานก็ใส่เสื้อแขนยาว
จากปกติก่อนสักใส่เสื้อแขนสั้้นเสื้อยืด เสื้อบอลทำงาน
ตอนงานเลี้ยง บ. ใส่เสื้อแขนกุด ก็ไม่มีปัญหานะครับ
แต่ถ้าย้ายงานอาจจะมี ปัญหา

ส่วนตัวผมเคยทำงานบ.สัญชาติเกาหลีกับญี่ปุ่น การมีรอยสักนอกร่มผ้าแทบจะไม่ได้ครับคือผมเห็นคนทีรอยสักอยู่คนเดียว
บ.ไทยส่วนใหญ่ต้องดูด้วยเนื้องานถ้าเน้นการนั่งโต๊ะไม่เจอคนอันนี้พอได้ครับ แต่ถ้าต้องติดต่อต่างประเทศอันนี้มีผลพอสมควร

ส่วนงานบริการในระดับโรงแรม5ดาวเพื่อนผมบอกมันไม่รับซักคนเพราะต้องรับแขกต่างชาติเยอะมันมีผลต่อแขก
มีแค่อาชีพเดียวที่ผมเห็นว่าจะสักที่ไหนก็ทำไปเลยคือโปรแกรมเมอร์ เจอคนน้อยและมีความเฉพาะทางสูงพึ่งความเก่งล้วนๆ

วันนี้สดๆ มือ 3D ชุดนอนมาทำงาน รองเท้าแตะ ข้างละยี่ห้อ
อีกคนไปสักแขนเต็มลามถึงหลังมือ
ทั้งสองคนไม่เห็นอนาธรร้อนใจอะไร ผมก็แค่มองๆ
ไม่รู้จะด่าอะไรมัน
ก่อนกลับมันก็ทำงานเสร็จที่มอบให้มันทำทั้งคู่
ลูกค้ามาเช็คงานยังขำ
พลอยขำไปกับลูกค้าด้วยผมอะ

คนสองคน ข้อดีใกล้เคียงกันหมด ต่างแค่สักกับไม่สัก คุณเลือกอะไรครับ คำตอบก็รู้กันอยู่แล้ว เว้นแต่คุณเก่งเทพโดดเด่นกว่าคนอื่นสักนิดหน่อยคงไม่เป็นไร