ตั้งใจจะล้มง่ายไปหน่อย

ใจคนจะวิ่งไปยิง กับคนตั้งใจวิ่งไปล้ม พลังขามันต่างกันคึ

ล้มโครตบ่อยจริงครับ

แทมมี้นี่งงเลย ไม่ค่อยล้ม แถมเร็วอีกครับ

ก็ดูตอนเจอบาเลนเซียหรือตอนเจอแอตมาดริดเมื่อสองปีก่อนก้ได้

ทีมสเปนนี่โดนสัมผัสตัวแทบจะล้มเอามือกุมหน้าทันที ไอ้โมจะเป็นแบบเดียวกันก็ไม่แปลกใจละ

บางจังหวะเชลซีถึงบอลก่อน ไอ้ตัวหลังตามมาแย่งสัมผัสตัวกันปุ๊ปล้มทันที กรรมการเป่าฟาวล์ให้ไอ้ตัวหลัง กุนี่งงเลยครับไม่รู้แทคติกหรือติดนิสัย

ล้มจนแฟนบอลหงุดหงิด

จริงแฮะ นัดบาเลนเซียล้มบ่อยแล้วกรรมการเป่าให้บ่อยด้วยนะ คงจะติดนิสัยลีคสเปนจริงๆ

โมราต้า ไม่ใช่สายแข็งแต่แรก
โมไม่ใช่ตัวแท๊งค์ เป็นตัวกึ่งแท๊งค์ ตอนคอนเต้ซื้อโมราต้า เลยอยากได้ยอเรนเต้มาด้วย เพราะรู้ว่า โมแท๊งค์ไม่ได้ (สุดท้าย ได้ชิรูดิ์มาแท๊งค์)

ความคุ้นเคยจากลีกที่เคยเล่น + ร่างกายไม่เหมาะสม + ไม่มีกองหน้าทดแทน
ทำให้โมต้องเล่นแท๊งค์โดยไม่มีทางเลือก ทำให้มีอาการบาดเจ็บ ฝืนเล่นมาเป็นเดือนๆ ยิ่งเจ็บสะสมไปเรื่อยๆ ยิ่งฝืนเล่น ยิ่งเจ็บ ยิ่งเจ็บก็ยิ่งล้มง่ายกว่าเดิม
กองหลังยิ้มเลย กระแทกเบา กระแทกแรง ยังไงก็ล้ม ล้มแรกๆ อาจได้ฟาล์วบ้าง แต่พอเจอกระแทกช่วงหลังๆ ถึงอาจจะน่าฟาล์วจริง กรรมการก็ไม่เป่าให้ทุกรอบหรอก กองหลังยิ่งเล่นง่าย


พอกลับมาจากอาการบาดเจ็บ คราวนี้โมเปลี่ยนไป
กลายเป็นคนขี้หงุดหงิด ขี้ฟ้อง โวยวาย
เหมือนไปปรับจิตใจ ปรับทัศนคติมาว่า อยากเล่นให้ดุดันมากขึ้น
แต่คงไม่ได้ทำงาน/ไม่ได้ฝึกเรื่องร่างกายมากพอ ถึงใจจะดุขึ้น แต่รางกายแบบเดิมๆ ก็ยังล้มง่ายอยู่ดี


เรื่องร่างกายอย่างเดียวก็มีปัญหาอย่างมากแล้ว ยังมีปัญหาเรื่องจิตใจ เรื่องความมั่นใจ
เพราะยิงไม่คม พอยิงไม่เข้า ก็ยิ่งหงุดหงิด เสียอารมณ์
แต่หงุดหงิดแล้วสามารถทำอะไรพิเศษๆ ขึ้นมาได้หรือเปล่า ก็ไม่มีให้เห็น เพราะร่างกายได้แค่นั้น
หรือเทคนิคดีขนาดที่ว่า เลี้ยงโหด จ่ายแม่นหรือเปล่าก็ไม่ใช่
วิ่งเร็วหรือเปล่า ก็ไม่ใช่อีก โมเป็นพวก สปีดต้นช้า ต้องได้วิ่งซักพักถึงเร็วขึ้นมาหน่อย

ใจเสาะแค่นั้นแหละ เคยเห็นปีเตอร์เคารช์ขี้ล้มขี้พุ่งปะละ