ผมอยากมีนะครับ ทุกวันนี้ก็อยากมี
เคยปรึกษาพ่อว่า สังคมนี้มันโหดร้าย ผมควรมีลูกไหม?

พ่อผมก็เลยบอกว่า


สังคมมันก็โหดร้ายมาทุกยุคทุกสมัย สมัยพ่อจำความได้ก็ยุคหลังสงครามโลก มีการตีรันฟันแทง คนมันก็ฆ่ากันเหมือนทุกวันนี้ เพียงแต่ข่าวมันไม่ได้ไวเหมือนปัจจุบัน สมัยฆ่านักศึกษายุค 14 ตุลาก็โด่งดัง เป็นยุคมืดเลยก็ว่าได้ แต่คนก็ยังมีลูก พ่อก็มีเอ็ง มีน้องเอ็ง ไม่ได้หวั่นกลัวอะไร คนจีนข้ามน้ำข้ามทะเลมาก็มีลูกมีหลาน บ้านละ6-7 คน ก็ไม่เห็นว่าเค้าจะหวั่นกลัวอะไร เอ็งเป็นพ่อต้องสอนลูกให้ได้ เป็นตัวอย่างที่ดี สังคมมันจะเป็นยังไงไม่สำคัญเท่าคนที่ลูกมันเห็นตั้งแต่เกิดหรอก อย่ามองไปไกลให้มองใกล้ๆ อย่าไปเปลี่ยนสังคม เปลี่ยนที่ตัวเราก็พอ

หาแม่ที่เป็นคนลาวก่อนเลยครับ

อยากมีครับ ความอยากมากอยู่ในระดับนึง แต่รอให้พร้อมทุกอย่างก่อน

ไม่ได้อยากมีเพราะจะให้ใครมาดูแลตอนแก่เฒ่า แต่อยากมีอ่ะ

ผมจะทำแบบแม่ผมแหละ จัดเตรียมทุกอย่างไว้สำหรับตัวเองตอนแก่ เงิน ค่ารักษาพยาบาล ประกัน และอื่นๆอีกมากมาย แม่ผมจัดเตรียมไว้หมดละ แกบอกแกไม่อยากให้ผมต้องมาลำบากช่วยเหลือแก อยากให้ผมใช้ชีวิตได้เต็มที่ ไปตามทางได้แบบไม่ต้องมีห่วง

ผมมองว่าความรักของคนที่เป็นแม่คนมันยิ่งใหญ่มากๆเลยนะ ผมก็ฝันไว้ว่าสักวันจะเป็นพ่อของลูกที่ดีได้เหมือนกัน

อยากได้ลูกชายครับ อยากพาไปดูบอล เล่นเกมส์ ห่วงน้อยกว่าลูกผู้หญิงด้วย

ผมก็คนนึงที่อยากมีครอบครัวครับ

ผมมีแล้ว และ จะเลี้ยงดู เค้าให้ดีที่สุดคับ

วันนึงถ้ามีลูกแล้วยังอยู่เชียงใหม่ระวังเรื่องยาเสพติดกับเรื่องเพศเป็นพิเศษหน่อยนะครับ ผมไม่อยากมีเพราะไอเด็กพวกนี้เลย

แล้วก็ขอให้ได้ลูกสมใจไวๆครับ

ผมมีลูกครับ 3ขวบแล้ว มันก็เหนื่อยนะ แต่มีความสุขครับ

ตอนก่อนมีผมก็แค่อยากมี แต่พอมีแล้วบอกเลยว่าขาดไม่ได้ เค้าจะแซงทุกคนที่คุณรักขึ้นมาเป็น อันดับ 1ทันที

เพื่อนผมแต่งงานมีลูกกันไปเยอะล่ะครับ เพื่อนๆแฟนก็แต่งงานมีลูกกันไปเกือบหมด บางคนไม่อยากมีในตอนแรกแต่พอได้มีแล้วดีใจกันมากเลย เพื่อนแฟนผมนี้สู้มาก ขนาดหมอว่าอาจมีลูกยากยังยอมทุ่มเงินเป็นแสนฉีดฮอร์โมนกระตุ้น

ดังนั้นถ้าอยากมีก็มีไปเถอะครับ ไม่ต้องกังวลกับเสียงรอบข้างมาก เป็นเรื่องของท่านกับครอบครัวท่านเท่านั้น ถ้าจะมีก็ขอให้สมหวังนะครับ

สำหรับผมมันอยู่ที่ความพร้อมของพ่อแม่จริงๆ สังคมอาจมีส่วนแต่ผมเชื่อว่าไม่มาก
ทุกวันนี้ถ้าผมมีอาชีพที่มั่นคง มีรายได้ที่แน่นอน ไปอีก 30 ปี (ย้ำต้องไปอีก 30 ปี)
ผมจะตอบทันทีแบบไม่ลังเลว่าอยากมี แต่ตอนนี้ยังลังเล

คือถ้าเรื่องมีไม่มีมันแล้วแต่ตัวบุคคล ณ ตอนนั้นด้วย หรือปัจจัยที่เขาเจอรวมๆ ถ้าถามเขาว่าทำไมไม่อยากมีคนก็จะอ้างเอาจนได้แหละ เพราะเขาไม่อยากมี

อย่างผมไม่คิดจะมีเลย ตอนมหาลัย นึกภาพตัวเองตอนทีมีลูกไม่ออก เพราะตอนนั้นโลกแคบมาก เรียกว่าโลกมีแค่มหาลัย ฟังใครพูดไรมาก็เออๆ ตามกันไป อยากเที่ยวมาอันดับนึง จุดมุ่งหมายคือหางานดีๆ เงินดีๆ แค่นั้น ใช้ชีวิตสัมเรเทเมา

แต่ผมจบมาเจอคน เจองาน เจอชีวิตใหม่ๆ มีเงิน ชีวิตเริ่มลงตัว มีเมียที่ดี อยากสร้างครอบครัว เรื่องลูกมันตามมาเอง ตอนนี้ผมโคตรมีความสุข แต่ถ้าถามผมตอนมหาลัยหรือจบใหม่ๆ ว่าอยากมีลูกไหม ผมก็คงตอบไม่เหมือนเดิม วัย หรือความคิดมันยังไม่ได้ด้วย

เช่นกันครับ

วันนี้แฟนว่าเมนไม่มา กำลังลุ้นเลย....

ตอนนี้ลูกสาว 2 ขวบกว่าแล้วครับ

ชีวิตผมอยากมีลูกมาตลอดเพราะโตมากับบ้านคนจีน เห็นเด็กๆ วิ่งกันตลอด

แต่ก่อนมีคิดว่าจะมีไว้ดูแลเรา แต่พอแต่งงานแล้วจะเริ่มมีจริงๆ ก็คิดได้ว่ามีไว้เติมเต็มความสุขเราพอ ตอนนี้วางแผนไว้ว่าจะให้เค้าที่เค้าอยากเรียนจนจบ ป.ตรี แล้วให้หุ้นที่ออมไว้ให้แล้วจบกัน ไปใช้ชีวิตของตัวเองเลย ไม่ต้องมาส่งเสียพ่อแม่

จริงๆ มันไม่ต้องพร้อมมากหรอก เราพอเพียงได้ ไม่ต้องวิ่งตามทุนนิยม คาร์ซีทผมก็ใช้ของมือสอง รถเข็นกับเตียงก็ของญาติๆ

ส่วนเรื่องสังคมนั้น พ่อผมบอกเหมือนคอมเม้นนึงในนี้เลยว่าโลกมันโหดร้ายมาตลอดแหละ ถ้าเราที่ค่อนข้างพร้อมยังไม่คิดจะมี และสอนลูก แล้วสังคมจะเป็นยังไง

ผมไม่ได้บอกว่าคนที่มีลูกเป็นคนที่ดีหรือเสียสละกว่าคนไม่มีนะครับ เรื่องแบบนี้ไม่มีถูกผิด ตัดสินคนอื่นแบบนี้ไม่ได้

ตอนนี้ผมภูมิใจในตัวเอง และลูกจริงๆ :)

ยาวเลย

ผมอยากลูกมีครับ ก็ต้องยอมรับว่าสังคมสมัยนี้มันโหดร้ายจริงๆ ไม่ว่าจะมีลูกชายหรือลูกสาว แต่ผมเชื่อว่าถ้าเราดูแลดี สอนดี ให้เค้าได้อยู่ในสังคมที่ดี จะช่วยได้ครับ

ป.ล. แฟนผมเพิ่งแท้งลูกไปเมื่อต้นปี ตอนนี้แฟนผมตั้งครรภ์ได้ 2 เดือนแล้วครับ

ยอมรับใ่ากลัวเหมือนกันครับ​ แต่ดีกว่าที่ผมย้ายมาเยอะมาก