ฆ่าไปเถอะครับ รักษาระบบนิเวศให้สมดุล

ผมเคยปัด แต่โตมา เห็นความจริงหลายอย่าง มันนำพาพวกไข้เลือดออก ในบ้านในรถ ผมฆ่าแบบไม่รู้สึกผิดนะ ใครจะไปรู้ ไม่ฆ่ามันวันนึงเกิดมันนำโรคมาสู่เรา สู่ครอบครัวเรา ผมยอมบาปเองดีกว่า ถ้ามันจะมีจริงนะบาปกรรม ตบมันจนทุกวันนี้ผมรู้สึกปกติเลย แต่พวกมดก็ฆ่าเฉพาะมดแดง มดดำที่ไม่ทำอันตรายผมไม่ฆ่านะ

ผมก็ปัดเอา ปัดทีนึงนี่เเบบว่า......

ดูที่เจตนา
เจตนาบาปมาก
ไม่เจตนาก็บาป แต่น้อยกว่าเจตนา

อยู่ที่เจตนาครับ

เหมือน พรบ. ตีหมาแหล่ะ

ถ้าหมามันจะเข้ามากัด เราตอบโต้หรือป้องกันตัวได้
แต่ถ้ามันก็อยู่ของมัน แล้วไปวางแข้งขาขวาข้างลำตัวหมา

ก็คงผิด กฏหมาย


แต่กรณีของศีลที่บัญญัติหรือตั้งขึ้นในระดับ 2500 ปีก่อน ++
หลาย ๆ ข้อมันควรปรับปรุงแก้ไข

ในขณะที่หากมีการตีความว่าตบยุง เพื่อป้องกันถือว่าผิดศีล
ก็ควรที่จะ rewise ให้เข้ากะบปัจจุบัน แล้วพ่วงข้อ 6 หรือขยายความข้อ 5 ไปด้วยว่า ห้ามสูบบุหรี่


แต่ก็เอาเถอะ
ก็ไม่รู้ว่า ศีล/กฏเกณฑ์ต่าง ๆ ของพุทธศาสนา ที่ควรจะปรับปรุงให้เข้ากับสิ่งแวดล้อมในยุคสมัยต่าง ๆ มันทำไมและควรทำ
แน่ดันไม่ทำกัน

ไม่แน่ใจว่า คนมีอำนาจยึดติดหรือขี้เกียจทำกันแน่

มือมันไม่ได้ลอยไปเอง แสดงว่าตั้งใจ เมื่อตั้งใจ เมื่อมีเจตนาจึงเป็นบาป

ก็ไม่บาปเหมือนฆ่าสัตว์ใหญ่ ก็แต่ยังบาป สะสมบาปมากๆเข้า เหมือนน้ำที่ละหยด
มันก็มหาศาลได้เหมือนกัน

ฆ่าสัตว์ทำให้เกิดเวร

ฆ่าพ่อแม่ ฆ่าพระอรหันต์ น่าจะผลของกรรมหนักสุด

เวรระงับด้วยการไม่จองเวร ไม่สร้างเวรใหม่

ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่ายุงจองเวรไหม 55+

แล้วถ้าเจ้ากรรมไม่จองเวร จะมีผลของกรรมไหมอันนี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน เป็นอจินไตย

ตบดังป๊าบ เราป้องกันตัวครับ เค้าทำเราก่อน

ขอพยายามตอบให้ตรงตามคำถามที่ท่านถามมานะครับ

ตามพระไตรปิฎกศีลวัดกันที่ Action ครับ ไม่ว่าเหตุผลของ Action คืออะไร มันก็คือผิดศีลครับ ตามนี้นะ

ส่วนการฆ่าบาปทุกกรณีครับ ไม่ว่าจะมีเหตุผลอะไรในการฆ่า มันก็บาปอยู่ดี
ซึ่งจะบาปมากบาปน้อยขึ้นอยู่กับว่า เราฆ่าสิ่งมีชีวิตประเภทใด และเจตนาในการฆ่าคืออะไร (2อันนี้ไม่เกี่ยวกับศีลละ เกี่ยวกับเรื่องอื่น เพราะศีลวัดที่ Action อย่างเดียวว่าฆ่ามั้ย เบียดเบียนมั้ย)

ส่วนเรื่องว่าถ้าไม่ฆ่าเดี๋ยวมันก็กลับมา ก็จริงครับ ถ้าไม่อยากให้มันกลับมาก็ต้องซื้อของป้องกัน ซื้อยา พวกนี้ ถ้าไม่อยากรักษาก็ตบๆๆ ให้มันจบ ไรเงี้ย

ถ้าอยากรักษาศีลไว้ เรื่องที่ต้องทำมันก็ยากกว่าการไม่รักษาศีลอยู่แล้ว ตอนผมบวชพระท่านสอนว่า การรักษาศีลคือการสร้างความรับผิดชอบต่อตนเองและผู้อื่น เช่นหากไม่อยากโกหกก็คือไม่อยากผิดศีลข้อ4 เราก็ต้องพัฒนานิสัยของเราให้ดี จนเราไม่จำเป็นต้องมีเรื่องโกหกคนอื่น อะไรประมาณเนี้ย

ตามหลักศีลก็ผิดศีล เจตนาเบียดเบียนชีวืตอื่น จะยุงหรืออะไรก็ชีวิตๆหนึ่ง ป้องกันได้ก็ป้องกันครับ ถ้าเราไม่เจตนาจะเบียดเบียน ทายาใกล้หมดฤทธิ์ก็ทายาใหม่ หนีไปอีกห้อง หลบไปอยู่ในมุ้ง ยุงกัดเรา เราไม่ตาย ซึ่งเราก็ไม่รู้ว่ายุงตัวนั้นมีเชื้อจริงรึเปล่า กัดแล้วจะติดเชื้อหรือเปล่าแค่คัน แต่ถ้าเราตบยุงยุงมันตายแน่ๆถ้ายุงมันสื่อสารได้คงบอกว่่าคนเราทำเกินกว่าเหตุ

ศีลข้อ1 ห้ามฆ่าสัตว์ ถ้ายุงกัด เราก็ตบ

แรกๆ ผมก็ตบ หลังๆ ไม่ตบมัน เราก็อยู่ได้นี่นา

ส่วนใหญ่จะไม่เอาตัวไปอยู่ตรงที่มียุง ดีที่สุด

ส่วนถ้ามากัด แล้วมือเผลอไปปัด ยุงตาย ก็ขอโทษนะเจ้ายุง

เอ็งกินตะกละ จนลืมตัวนะ เจ้ายุง


สุดท้ายผมมองว่า เป็นเรื่องที่เราทำแล้วสบายใจก็ทำ

ทำแล้วไม่สบายใจก็อย่าทำครับ

ทำโดยเจตนาเราก็รู้สึกได้ว่าไม่ดี เราก็อย่าทำ

ตบก็บาปไม่ตบก็โดนกัด นอนๆอยู่โดนกัดคันจนตื่น ดันเป็นคนแพ้ยุงด้วย

อยู่ที่เจตนา ถ้าตบด้วยความแค้นอันนี้บาป แต่ถ้าปัดแบบไม่ตั้งใจแล้วมันดันตาย อันนี้ก็บาป สรุปคือ บาป นั้นแล

บาปคบ บางทีถ้าพอมีสติผมจะปัดๆ แต่บ้างทีมือมันไปเอง แล้วแต่จังหวะ