ผมอายุเข้าเลข 3 ยังเล่นอยู่เลย ถ้ามีเพื่อนยังไงก็เล่น ทุกวันนี้รอตี้ PUBG ยัง ต้องรอเพื่อนเอาลูกเข้านอนก่อน บางทียิงอยู่หายไปเฉย บอกลูกร้อง ขำๆ กันไป ไม่มีไรทำก็ออน discord คุยกันไปเรื่อย

จะ 30 แล้วยังเล่นๆอยู่เรื่อยๆตอนค่ำๆ FPS หันซ้ายหันขวาช้ากว่าตอนเด็กๆ

แต่ก็ยังสนุก BF PUBG ยังเล่นอยู่ แล้วก็มี PES ด้วยที่เล่นบ่อยๆ

พวก Open World ก็เล่นบ้างเลือกเล่นเป็นบางเกมนานๆที ปัจจุบันรอเล่น RD2 อยู่

ล่าสุดเพิ่งอัพการ์ดจอจาก 1060 มาเป็น 1080ti

ผมก็เข้าเลข 3 แล้วยืดอกทุกวันนี้ก็ยังเล่น 55555+

แก่คงจะเล่นอยู่มันเป็นงานอดิเรกเหมือนดูหนัง ออกกำลังกาย ฟังเพลง

มันเป็นสันทนาการในชีวิตแบบนึงไปแล้วในยุคนี้ เกือบทุกคนก็บอกเล่นไปเรื่อยๆจนแก่(ผมก็ด้วย) น่าจะเพราะเป็นวัยเจนXเจนYลงมากันส่วนมาก คนที่มองเกมเป็นเรื่องของเด็กอย่างคนยุค14ตุลาหรือเบบี้บูม น่าจะน้อยลงไปตามกาลเวลา สังเกตจากที่จัดอันดับอาชีพในฝัน แคสเกมกับโปรเพลเยอร์ เบียดๆมากับหมอ,วิศวะ กันแล้ว

ส่วนผมโตมาในยุคหวดเคาเตอร์ สตาร์คราฟ ยูริ วินนิ่งตามร้านเกมที่สมัยนั้นมีเฉพาะโซนมหาลัยเท่านั้น เริ่มกินนอนที่ร้านเกมก็ช่วงDotA กับแร็คยุคแรก แต่ไม่อินกับการเติมเกมกับกาชาเท่าไหร่ เพราะไม่อยากเอาเงินในชีวิตจริงไปลงกับชีวิตในเกมมากมาย (แต่ก็เข้าใจการสนับสนุนเกมในรูปแบบนี้) ทุกวันนี้ยังมียูริติดเครื่องแก้เหงา ลงอีมูเกมภาษาบ้างยามคิดถึงไฟนอลกับดราก้อนเควส

สรุปตอนท้ายมาบอกตัวเองชอบสายฟรีทำไมฟะ

เล่นมาตั้งแต่อนุบาลและก็คงเล่นจนกว่าจะตายกันไปข้างละครับ แต่รูปแบบการเล่นคงเปลี่ยนไปเรื่อยๆ