ขอพิมในนี้ละกันนะครับ วันแรกที่ผมตามน้อง น้องอยู่ท้ายๆ ไม่เคยคิดว่าจะมีความนิยมสูงได้ด้วยซ้ำ แต่ผมเชื่อมั่นในตัวน้องว่าน้องมีความสามารถมีดีในตัว ถ้าฐานแฟนคลับแข็งแกร่งน้องสามารถมีอนาคตที่ดีในวงได้ ผมวางเป้าหมายว่าจะอยู่เคียงข้างน้อง ทำอะไรหลายๆอย่างเพื่อน้อง และอะไรก็ตามที่จะทำให้น้องไปเป็นเซ็มบัตสึหลักให้ได้ โดยตั้งเป้าหมายไว้ว่าภายใน 2 ปีน้องต้องทำให้ได้ ซึ่งถ้าไม่ได้ก็ไม่รู้เมหือนกันว่าผมจะทำยังไง ผ่านในจุดที่แบบท้อแท้ เหนื่อย อะไรหลายๆอย่างก็ตาม

จนวันนี้น้องมันมาถึงจุดที่ไกลเกินกว่าผมฝันมากแล้ว เป็น 1 ในคนที่ความนิยมเยอะระดับ top ของรุ่น 2 ติดเซ็มอัลบั้ม และซิงหลักที่ผมตั้งเป้าหมายไว้ โดยใช้เวลาแค่ปีเดียวเท่านั้นที่น้องทำได้ มันไกลมาก ไกลจนแบบ

ตอนนี้ผมมารู้สึกเคว้งอ่ะครับ อาการคล้ายๆ Babyblue มั้ง หลังจากดีใจมาก แล้วก็มานิ่งๆแบบ วันพรุ่งนี้จะเอาไงกับน้องต่อดีอ่ะ จะเอาแค่ตามถ่ายรูป ทำคอนเท้น ตัดวีดิโอแค่นี้ไปเรื่อยๆหรอ หรือยังไง เพราะเป้าหมายที่ผมตั้งไว้ในวันแรกที่เจอน้องมันสำเร็จ ตอนนี้ไม่เหลือเป้าหมายอะไรที่ให้วางแล้วอ่ะ 555

ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะทำยังไงต่อดี คววามรู้สึกเหมือนนักกีฬาได้แชมป์โลกหรือแชมป์โอลิมปิกมันคือเป้าหมายสูงสุด แล้วก็หมดความท้าทายแล้ว  

ขอพิมในนี้ละกันนะครับ วันแรกที่ผมตามน้อง น้องอยู่ท้ายๆ ไม่เคยคิดว่าจะมีความนิยมสูงได้ด้วยซ้ำ แต่ผมเชื่อมั่นในตัวน้องว่าน้องมีความสามารถมีดีในตัว ถ้าฐานแฟนคลับแข็งแกร่งน้องสามารถมีอนาคตที่ดีในวงได้ ผมวางเป้าหมายว่าจะอยู่เคียงข้างน้อง ทำอะไรหลายๆอย่างเพื่อน้อง และอะไรก็ตามที่จะทำให้น้องไปเป็นเซ็มบัตสึหลักให้ได้ โดยตั้งเป้าหมายไว้ว่าภายใน 2 ปีน้องต้องทำให้ได้ ซึ่งถ้าไม่ได้ก็ไม่รู้เมหือนกันว่าผมจะทำยังไง ผ่านในจุดที่แบบท้อแท้ เหนื่อย อะไรหลายๆอย่างก็ตาม

จนวันนี้น้องมันมาถึงจุดที่ไกลเกินกว่าผมฝันมากแล้ว เป็น 1 ในคนที่ความนิยมเยอะระดับ top ของรุ่น 2 ติดเซ็มอัลบั้ม และซิงหลักที่ผมตั้งเป้าหมายไว้ โดยใช้เวลาแค่ปีเดียวเท่านั้นที่น้องทำได้ มันไกลมาก ไกลจนแบบ

ตอนนี้ผมมารู้สึกเคว้งอ่ะครับ อาการคล้ายๆ Babyblue มั้ง หลังจากดีใจมาก แล้วก็มานิ่งๆแบบ วันพรุ่งนี้จะเอาไงกับน้องต่อดีอ่ะ จะเอาแค่ตามถ่ายรูป ทำคอนเท้น ตัดวีดิโอแค่นี้ไปเรื่อยๆหรอ หรือยังไง เพราะเป้าหมายที่ผมตั้งไว้ในวันแรกที่เจอน้องมันสำเร็จ ตอนนี้ไม่เหลือเป้าหมายอะไรที่ให้วางแล้วอ่ะ 555

ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะทำยังไงต่อดี คววามรู้สึกเหมือนนักกีฬาได้แชมป์โลกหรือแชมป์โอลิมปิกมันคือเป้าหมายสูงสุด แล้วก็หมดความท้าทายแล้ว  

ขอพิมในนี้ละกันนะครับ วันแรกที่ผมตามน้อง น้องอยู่ท้ายๆ ไม่เคยคิดว่าจะมีความนิยมสูงได้ด้วยซ้ำ แต่ผมเชื่อมั่นในตัวน้องว่าน้องมีความสามารถมีดีในตัว ถ้าฐานแฟนคลับแข็งแกร่งน้องสามารถมีอนาคตที่ดีในวงได้ ผมวางเป้าหมายว่าจะอยู่เคียงข้างน้อง ทำอะไรหลายๆอย่างเพื่อน้อง และอะไรก็ตามที่จะทำให้น้องไปเป็นเซ็มบัตสึหลักให้ได้ โดยตั้งเป้าหมายไว้ว่าภายใน 2 ปีน้องต้องทำให้ได้ ซึ่งถ้าไม่ได้ก็ไม่รู้เมหือนกันว่าผมจะทำยังไง ผ่านในจุดที่แบบท้อแท้ เหนื่อย อะไรหลายๆอย่างก็ตาม

จนวันนี้น้องมันมาถึงจุดที่ไกลเกินกว่าผมฝันมากแล้ว เป็น 1 ในคนที่ความนิยมเยอะระดับ top ของรุ่น 2 ติดเซ็มอัลบั้ม และซิงหลักที่ผมตั้งเป้าหมายไว้ โดยใช้เวลาแค่ปีเดียวเท่านั้นที่น้องทำได้ มันไกลมาก ไกลจนแบบ

ตอนนี้ผมมารู้สึกเคว้งอ่ะครับ อาการคล้ายๆ Babyblue มั้ง หลังจากดีใจมาก แล้วก็มานิ่งๆแบบ วันพรุ่งนี้จะเอาไงกับน้องต่อดีอ่ะ จะเอาแค่ตามถ่ายรูป ทำคอนเท้น ตัดวีดิโอแค่นี้ไปเรื่อยๆหรอ หรือยังไง เพราะเป้าหมายที่ผมตั้งไว้ในวันแรกที่เจอน้องมันสำเร็จ ตอนนี้ไม่เหลือเป้าหมายอะไรที่ให้วางแล้วอ่ะ 555

ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะทำยังไงต่อดี คววามรู้สึกเหมือนนักกีฬาได้แชมป์โลกหรือแชมป์โอลิมปิกมันคือเป้าหมายสูงสุด แล้วก็หมดความท้าทายแล้ว  

น้องสตางค์ของผมติดเซมกับเค้าแล้ว  

ผมพอเข้าใจนะ ท่านคงคล้ายๆผม ที่คามิเจ้าโมตั้งแต่ตอนยังเป็นอันเดอร์ แล้วน้องอีโวไวมาก ตอนนี้กลายเป็นตัวท็อปของวงแล้ว ความตื่นเต้นในการติดตามของเราก็เลยลดลงไป ผมก็ต้องแก้ปัญหาตัวเอง ด้วยการกระตุ้นเติมความรู้สึกใหม่ๆกับเจ้านิกี้นี่ล่ะครับ  

ไม่อ้างดิ  

ขอพิมในนี้ละกันนะครับ วันแรกที่ผมตามน้อง น้องอยู่ท้ายๆ ไม่เคยคิดว่าจะมีความนิยมสูงได้ด้วยซ้ำ แต่ผมเชื่อมั่นในตัวน้องว่าน้องมีความสามารถมีดีในตัว ถ้าฐานแฟนคลับแข็งแกร่งน้องสามารถมีอนาคตที่ดีในวงได้ ผมวางเป้าหมายว่าจะอยู่เคียงข้างน้อง ทำอะไรหลายๆอย่างเพื่อน้อง และอะไรก็ตามที่จะทำให้น้องไปเป็นเซ็มบัตสึหลักให้ได้ โดยตั้งเป้าหมายไว้ว่าภายใน 2 ปีน้องต้องทำให้ได้ ซึ่งถ้าไม่ได้ก็ไม่รู้เมหือนกันว่าผมจะทำยังไง ผ่านในจุดที่แบบท้อแท้ เหนื่อย อะไรหลายๆอย่างก็ตาม

จนวันนี้น้องมันมาถึงจุดที่ไกลเกินกว่าผมฝันมากแล้ว เป็น 1 ในคนที่ความนิยมเยอะระดับ top ของรุ่น 2 ติดเซ็มอัลบั้ม และซิงหลักที่ผมตั้งเป้าหมายไว้ โดยใช้เวลาแค่ปีเดียวเท่านั้นที่น้องทำได้ มันไกลมาก ไกลจนแบบ

ตอนนี้ผมมารู้สึกเคว้งอ่ะครับ อาการคล้ายๆ Babyblue มั้ง หลังจากดีใจมาก แล้วก็มานิ่งๆแบบ วันพรุ่งนี้จะเอาไงกับน้องต่อดีอ่ะ จะเอาแค่ตามถ่ายรูป ทำคอนเท้น ตัดวีดิโอแค่นี้ไปเรื่อยๆหรอ หรือยังไง เพราะเป้าหมายที่ผมตั้งไว้ในวันแรกที่เจอน้องมันสำเร็จ ตอนนี้ไม่เหลือเป้าหมายอะไรที่ให้วางแล้วอ่ะ 555

ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะทำยังไงต่อดี คววามรู้สึกเหมือนนักกีฬาได้แชมป์โลกหรือแชมป์โอลิมปิกมันคือเป้าหมายสูงสุด แล้วก็หมดความท้าทายแล้ว  

ไม่อ้างดิ  

เอาอะไรมาพูด  

ไม่อ้างดิ  

แค่เรื่องความตื่นเต้นท้าทายน่ะ ยังไงก็ยังรักโมอยู่