ก็เหมือนพวกเล่นกระจอก แล้วชอบโยนขี้ให้คนอื่นในทีม พูดแล้วขึ้น แม่ง

จึงได้ถามหาวิธีจะเลิกโดยสิ้นเชิงไงครับ

รู้อะไรไม่สู้ รู้ตัวเอง

ผมว่าการเมินเป็นวิธีนึงครับ คนจำพวกแรกที่ท่านว่าเนี่ยเหมือนพยายามโชว์เรียกร้องความสนใจ พอพวกนี้ไม่ได้รับในสิ่งที่ต้องการก็จะไปหาเหยื่อรายใหม่เปลี่ยนไปเรื่อยๆ

ส่วนจำพวกหลังนี่น่าจะแพ้มนุษย์กล้องครับ

รู้สึกเฉยๆจนถึงสมเพชกับคนพวกนี้ เป็นพวกมีปม ไม่มีค่าแก่การสนใจ

เวลาหมามันเห่า เราคงไม่ไปเห่ากลับ ก็แค่นั้น



แต่ถ้ามันกล้าลงมือแว้งกัด อันนั้นก็อีกเรื่อง

แล้วคนแบบนี้มีอยู่เยอะมากๆ ด้วยครับ

ไอพวกที่สมควรโดนก็ไม่ต้องไปคิดมากก็ได้มั้ง

ทำตัวน่าโดนด่า โดนด่าก็ถูกแล้ว

จะให้เข้าใจคนอื่นทั้ง100%ก็คงเป็นได้ยาก ผมขอให้ลองกลับมาวิเคราะห์สถานการณ์ที่คุณเจอก่อนดีกว่า เช่น ลองตอบคำถามพวกนี้ในใจก่อน

1.คนคนนั้นผิดอะไร?
คนเราไม่ผิดนะครับที่จะมั่นใจในตัวเอง หล่อ/สวย/รวย/จน วัดค่ามาตรฐานไม่ได้ ถ้าเป็นแค่เรื่องหน้าตาหรือฐานะ เขาจะวางตัวเองอยู่สูงแค่ไหนก็ได้ครับตราบใดที่เขายังไม่ทำให้ใครเดือดร้อน ส่วนคนที่เอาแต่ใจจะเอาอะไรต้องได้แล้วไปทำให้คนอื่นเดือดร้อนก็ขอนำไปสู่คำถามข้อต่อไป

2.เราเดือดร้อนแค่ไหนจากการกระทำของเขา?
เขาทำให้เราเดือดร้อนยังไงบ้าง ถ้าแค่เห็นแล้วไม่ชอบใจนี่ไม่นับนะครับ คือข้อนี้พูดได้อีกแบบนึงคือ มันใช่เรื่องที่เราต้องไปยุ่งมั้ย? ถ้าไม่ได้กระทบเราก็คงต้องขอให้หยุดและปล่อยวาง แต่ถ้ากระทบเราก็ไปคำถามข้อต่อไปครับ

3.มันมีกฎหมาย/กติกาบังคับใช้กับเรื่องนี้หรือไม่?
ปกติถ้าเป็นโลกความเป้นจริงไม่ว่าไปที่ไหนก็มีกฎหมายครอบคลุมอยู่แล้ว และถ้าเป็นสถานที่บางที่หรืองานบางงานก็จะมีกติกาของผู้จัดอีก หรือถ้าเป็นที่ทำงานก็มีกฎระเบียบอยู่แล้วทำให้เราแทบจะไม่ต้องไปสนใจในการลงโทษคนพวกนี้เอง ไม่ต้องไปคิดวิธีสั่งสอนเขาเอง เราแค่รวบรวมหลักฐานส่งให้ผู้มีอำนาจจัดการ แต่ถ้าเป้นเรื่องที่ไม่มีกฎชัดเจนหรือเป้นพวกโลกออนไลน์ขอให้คิดไว้ว่า "เราสอนให้ทุกคนคิดเหมือนเราไม่ได้" ครับ

การบูลลี่ ไม่ว่าทำด้วยเหตุผลอะไรมันคือวิธีของคนไม่มีทางสู้ครับ เพราะคนที่บูลลี่คือคนที่ไม่สามารถจับประเด็นของการสนทนาได้แล้ว จึงไปดึงเรื่องอื่นที่ไม่เกี่ยวข้องมาและทำว่าตัวเองรู้ดีในเรื่องนั้นมาสู้ ใครที่ทำอยู่เลิกเสียเถอะครับ ส่วนใครที่เคยเจอก็อย่าไปคิดมาก

เจอคนดีเราก็ทำดีให้เค้า
เจอคนทำไม่ดีเราก็ทำดีกับเค้า
ไม่ใช่เพราะเค้าสมควรได้สิ่งดีๆ
แต่เพราะเราคือคนดีที่จะทำดีกับทุกคน

ปล่อยซึมไปเถอะครับ พ่อผมสอนมาแต่เด็กๆว่า หมาเวลากัดสู้แพ้มันจะนอนเห่า อย่าไปนอนเห่ากับมัน

สุดท้ายเราจะได้เรียนรู้ครับว่า
เราเปลี่ยนใครไม่ได้หรอก
นอกจากตัวเราเอง
.
คนอื่นทำไม่ดีก็ใช่ว่าเราจะไม่ดีตาม
.
กลับมาดูแลตัวเอง
ดูแลใจให้ดีกันดีกว่าครับ

พวกมั่นหน้า ขี้อวด มั่นใจตัวเองเกินเหตุ ชอบโชว์ เก๊กแอคอาร์ท

ผมเข้าใจว่ามันน่าหมั่นไส้
แต่ลองคิดดีๆ ว่าเค้าทำผิดอะไรเหรอครับ แล้วเราเดือดร้อนอะไรหรือเปล่า จากความขี้อวดของเค้า ?

จะบอกว่าเราต้องไปบุลลี่มัน มันจะได้เลิกทำแบบนั้น ผมว่ามันแปลกๆนะ

ผมคิดจะเปลี่ยนตัวเองเหมือนกัน และผมก็ชอบความคิดคุณมากเลยนะ แต่จะให้เปลี่ยนไปตรงตามที่คุณพูดเลย ผมทำไม่ได้จริงๆ
โดยเฉพาะ 4 บรรทัดสุดท้าย ผมมั่นใจ ชาว ss ทำได้ตามนี้ไม่ถึง 5% หรอก

ผมเดินหนี อยู่ห่างๆ จากคนพวกนี้ครับ
ผมเลือกที่จะเปลี่ยนตัวเองมากกว่ารอให้คนอื่นมาเปลี่ยนเพื่อถูกใจเรา
เรื่องแอ็คอาทอะไรนั่น ถ้าคิดซะว่าเราไม่ได้เดือดร้อนกับการกระทำของเค้าก็ไม่ต้องสนใจครับ

มันก็ไม่เชิงว่าทุกคนต้องทำได้หรอกครับ แต่ที่พูดมาทั้งหมดมันเหมือนเป้าหมายมากกว่า อย่างน้อยๆเวลาจะหงุดหงิดใครก็ควรใช้ 3ขั้นที่ผมบอกตอนแรกก่อน

ส่วน 4บรรทัดท้ายมันคือสิ่งที่ทุกคนควรทำได้แล้วโลกนี้จะไม่มีบูลลี่อีกต่อไป

ตอนเด็กๆผมเพื่อนน้อยครับ อ่อนแอ ตกเป็นเป้าตลอด พอเข้ามหาลัยไปอยู่ที่ที่ไม่มีใครรู้จักมันเหมือนได้รีเซ็ตภาพลักษณ์ใหม่ กลายเป็นคนที่ชอบบูลลี่เหมือนกัน ได้เป็นพี่ว้ากตอนมหาลัย ว้ากบูลลี่เด็กที่หน้าตา ฐานะ บ้านเกิด มานึกย้อนไปแล้วรู้สึกผิดมาก ยังเกลียดตัวเองอยู่ทุกวันนี้ รู้สึกแย่ที่เรากลายมาเป็นสิ่งที่เราเกลียด

เรียนจบมาก็เลยพยายามสนใจเรื่องคนอื่นให้น้อยลง เลือกคบคนที่ชวนคุยแต่เรื่องดีๆ มีพลังบวก งดเวพย์ดราม่าในอินเตอร์เน็ต มันก้ช่วยได้นะครับ

ผมไม่ใช่คนที่เค้าทำเฉยๆแล้วจะไปว่าอะไรหรอกครับ จะเกิดขึ้นก็ต่อเมื่อมันมาแสดงกริยาเหนือชั้นใส่ผมตรงๆและทำบ่อยๆ เช่น คุยด้วยสำเนียงห้วนๆ เวลาวานให้ทำอะไรให้ก็ไม่เน้นขอ แต่เน้นออกคำสั่ง บางทีเจอพวกเบ่ง ต้องมีทำท่าชี้นิ้วเวลาสั่งด้วย คือมันมักจะจำกัดความตัวเองแบบผิดๆจนก่อให้เกิดพฤติกรรมพวกนี้ออกมา พวกนี้แหละครับที่ผมมักไม่พอใจ พอบ่อยๆก็อดไม่ได้