เสียดายย้า แต่ก็คงทำไรไม่ได้ ชลบุรีไม่ได้กดดันอะไรเด็กเลย ถึงกดดันแต่เด็กก็ไม่สนใจได้เงินเข้ากระเป๋าก็พอแล้ว ไม่สนอะไรหรอก สิ่งที่ชลควรทำ คือ ปล่อยไปทีมที่ มาตรฐานดุๆ แบบ บุรีรัมย์สักปี น่าจะได้เห็นศักยภาพที่แท้จริง ไม่ก็โดนคืนกลับมาแบบไม่เหลืออะไร แล้วมาบ่นเสียดายตอนแก่ รู้งี้น่าจะ บลาๆๆๆๆๆ

ในฐานะที่เป็นคนเตะบอล แต่ร่างกายไม่เอื้อ พรสวรรค์ไม่มี เน้นวิ่งเยอะเข้าว่า
ดาวรุ่งไทยนี่ผมไม่ค่อยอยากจะเชียร์เลย มีพรสวรรค์หลายคนแต่ทำตัวกากๆ
เคยได้เตะกับบอล U15 นี่คือเก่งมาก เตะเสร็จน้องมันดูดบุหรี่ กินเหล้า ร่างกายหยุดพัฒนา
สุดท้ายก็เล่นได้แค่แถวบ้าน เพราะฉะนั้นถ้าเค้ามาได้แค่นี้ผมก็อาจจะแค่ เออ สมน้ำหน้า....

ถ้าผมเป็นเจ้าของทีมผมไม่ปล่อยไว้หรอก จะเสียตังให้พวกนี้ทำไม

ดูดาวรุ่ง Academy ของสโมสรต่างประเทศยังน่าเชียร์กว่าเยอะ ทุ่มเท มีสมาธิ แถมเรียนหนังสือด้วย

ผมเห็นด้วยนะ passion คนเรามันไม่เท่ากัน เหมือนบางคนเรียนเก่งตั้งแต่เด็ก แต่ขอทำงานไปเรื่อยๆ 60 ปีก็เกษียณนอนใช้ตัง อีกคนพยายามหาทุนเรียนต่างประเทศ ทำงานต่างประเทศ กลับมาพัฒนาประเทศ บลาๆ

เราคาดหวังได้นะ แต่ก็ขึ้นอยู่กับเจ้าตัวว่าต้องการไหม ถ้าเค้าพอใจในระดับแค่นี้ เราต้องเคารพการตัดสินของเด็กมันนะ แฟร์ๆ

ยังติดชุด U23 อยู่ผมว่ามันไม่ได้ดิ่งเหวอะไรขนาดนั้นอ่ะ คือก็ยังมีโอกาสกลับไปเล่นชุดใหญ่เสมอ ยิ่งนิชิโนะคุมทั้ง 2 ชุดด้วย

เห็นด้วยเลยครับ อย่างน้อยก็น่าจะถือเป็นโค้งสุดท้ายสำหรับการกลับมาอยู่ในวงจรระดับท๊อปได้อยู่

หวังว่า 2 คนนี้จะเกิดแรงบันดาลใจ จนก้าวมาเป็นกำลังสำคัญของชาติได้ในที่สุด

ย้าพลาดที่ไปญี่ปุ่นเร็วไปนั่นแหละควรไปตอนพร้อมมากกว่า

ผมเฉยๆนะ ก็ไม่ได้อยากง้อเด็กมัน
เคยเห็นยืมเล่นบอลมหาลัย บอกเลยว่า มีแค่พรสวรรค์แต่ยังขาดความกระตือรือร้น ขาดความเป็นนักสู้ ในระดับสโมสรก็พอไหว แต่ระดับชาติที่เค้าเล่นแลบเอาเป็นเอาตาย ยิมไม่เหมาะ

ส่วนย้าก็แค่เด็กเห่อ คิดว่าตัวเองเก่งมันก็ได้แค่เก่งในระดับตัวเอง ในบ้านตัวเอง พอไปเจอระดับที่สูงขึ้น ก็ข้ามไปไม่ได้

ไม่เห็นเสียดาย ถ้ามันไม่ใช่ของจริง

เฉยๆนะย้า

ตอบตรงๆไม่ว่ากันนะ

ยังห่างไกลกับแดงดา หรือแม้กระทั่งศุภชัย

ช้า ดูเอื่อยๆ เฉื่อยๆ

โดยส่วนตัวไม่เคยรู้สึกพิเศษอะไรกับสองคนนี้เลยครับ แต่โค้ชไทยเรานี่สิ เรียกติดตลอด ถ้าสองคนนี้มีอิทธิพลต่อเพื่อนมาก มันจะพาให้เพื่อนๆเล่นเหมือนเขาหมดครับ ในทางกลับกันอย่างชนาธิป ที่มีอิทธิพลกงกับนักเตะรุ่นน้องในทางที่ดีก็พากันไปในทางที่ดีทั้งหมด ไม่ใช่ตกเย็นพากันเมายันเช้า

อ่านบทสัมภาษณ์ล่าสุดของนิชิโนะล่าสุด นี่ใช่เลย

จุดอ่อนของนักฟุตบอลไทยคือเรื่อง Passion

หลายคนแค่รู้สึกว่าเป็นตัวจริงสโมสรก็พอแล้ว

ไม่ได้อยากออกไปเผชิญกับการเปลี่ยนแปลงต่างๆ ของโลกภายนอก

ถ้าฟอร์มปัจจุบันก็ไม่เสียดายครับ

ยิม ผมไม่เคยคิดอยู่แล้วว่าจะไปชุดใหญ่ได้ รูปร่างแบบนี้ เจอบอลผู้ใหญ่ทีมชาติจะไปยังไง ส่วนเจ้าย้า ตั้งแต่อยู่ญี่ปุ่นไม่ได้ ผมก็คิดแล้วว่า ใจมันไม่ได้ แล้วยิ่งปล่อยตัวอีก น้ำหนักอย่างตอนนี้ เกิดบาดเจ็บขึ้นมาจะกลับมาได้ยากมากครับ

ผมจะเสียดายอย่างพวกที่ขึ้นชุดใหญ่ได้ อย่างบุ๊ค แบงค์ เช็ค พวกนี้เกิดบาดเจ็บขึ้นมา จะน่าเสียดายมาก

แต่บอลอาชีพ คลื่นลูกใหม่มาเรื่อย ๆ แหละครับ เล่นเก่งชีวิตเปลื่ยน เราต้องมีพวกไปเล่นต่างประเทศเยอะ ๆ แบบญี่ปุ่น ซึ่งจะเป็นแรงบันดาลใจชั้นดีสำหรับเด็กรุ่นใหม่ ๆ

เคยได้ยินมั๊ยครับ ที่เค้าบอกว่า อยุ่ใกล้คนเก่งเราจะเก่งตาม เพราะเราอยากพัฒนาตัวเอง มีควากดดันไรงีี

ชลบุรีเอาจริงๆ ตอนนี้เป็นทีมเรื่อยๆ ไม่กดดัน ไม่อะไรทั้งนั้น ความทะเยอะทะยานมันหายไปนานแล้ว เด็กๆอยู่ในทีม ถ้ามันจะไม่มี passion ก็ไม่แปลกใจเลย

เทียบกับบุรีรัมย์ เมืองทอง มันดูมีพลัง มีมืออาชีพ มากกว่า เด็กๆในทีมมันเลยต้องจริงๆจังกับชีวิตนักบอล เพราะมันรู้ว่าคนเก่งกว่ามีเยอะ

พรสวรรค์เต็มที่ เล่นแบบรู้ล่วงหน้า1จังหวะ ว่าควรทำไรต่อ

แต่ตัวมันไม่ไปตามที่สมองสั่ง รอน้องฟิตแล้วค่อยมาดูอีกที ว่ามันจะกลับมาได้มั้ย

ผมเสียดายมาก ถ้าฟิตๆคือโคตรดี

ผมชอบทอปคอมเมนต์นะ เห็นด้วยเลยแหละ

แต่จะมีที่คิดต่างคือวันนึง พวกนั้นจะมานึกเสียดายครับ

ไอ้คำว่าทะเยอทะยาน หรือความก้าวหน้าเนี่ย ช่วงหนึ่งของชีวิตอาจจะคิดว่าแค่นี้ก็พอแล้ว แบบนี้ก็ดีแล้ว หาเหตุผลรองรับความคิดตัวเองครบถ้วน สบายใจ

ซึ่งสักวันหนึ่ง พวกเขาจะตกผลึกว่า พวกเขาไปได้ไกลกว่าทุกวันนี้แน่ แต่ทำไรไม่ได้แล้ว

เรายังมีรุ่นใหม่รอขึ้นมาอีกเยอะ

วันนึง เค้าอาจจะกลับมาคิดเสียดายที่ไม่ทำให้เต็มที่ทำให้ไปให้สุดก็ได้