ลูกสาวคนโตเพิ่งเข้ามัธยมหนึ่ง

ถ้าส่งเค้าให้ได้เรียนมหาลัยในวิชาที่เค้าชอบ จนจบได้

คงมีความสุขมากๆครับ

ปล.ยังไม่นับลูกสาวคนเล็กอีกคนนะ

บ้าน

เห็นลูกโตขึ้นทุกวันครับ ความสุขที่สุดเลยตอนนี้

มี av แจ่มๆ ออกมาให้ดู ทุกวีค

ถ้าตัดความคาดหวังจากคนรอบข้าง วันนี้เวลานี้ ผมจะสุขมาก การเงินคือ พอเพียงแล้ว

แต่ที่นี้เหมือน เราต้อง เป็นเสาหลัก ก็เลย สุขได้ไม่เต็ม ยังต้องขวนขวาย หาเงินเพิ่ม นี่ไม่ไรมากขอแค่เดือนละแสนก็คงจะ พอแล้ว ไม่ถึงขนาดต้องอายุน้อยร้อยล้านขนาดนั้น ได้แค่ไม่ถึงครึ่ง ของแสนเเงทุกวันนี้ ก็เลยยังทุกข์อยู่บ้าง

สรุป สุขทุกอยู่ที่เงินหรอวะ สมเพชจิง ชีวิต 555

ได้ออกไปทำงานทุกวัน ออกไปใช้ชีวิตให้มีคุณค่า

แค่นี้ก็มีความสุขแล้วครับ

กับงานปัจจุบันไม่มีความสุข แต่ชีวิตหลังเลิกงานช่วงเวลาที่ใช้กับ นศ 3 วัน

ช่วงเวลากินเบีย ดูบอล เล่นเกม ดูหนัง และออกไปกิน ไปเที่ยวก็ฟินอยู่นะ

สรุปเลยถ้าจะให้มีความสุขจริงๆคือมีพาสซีฟอินคัมเดือนละแสนห้าน่าจะจบสุด

ออกกำลังกาย กับนอนดูหนังที่บ้าน โคตรสุขแล้วสำหรับผม

แต่ก็ยังไม่สุด ค่อยๆทนทำฝันบ้านรถ เลี้ยงพ่อแม่ มีครอบครัวที่ดี

งานถ้าไม่ใส่ใมากอ่ะจะสุขมาก แต่ยังทำใจไม่ได้เท่าไหร่ เบื่อคนคนแม่งมาเหมือนหลอกแดกเงินไปวันๆ

ความสุขคือเวลาว่างและวันหยุดที่ไม่ต้องทำงาน

ก่อนหน้านี้ผมทุกข์แบบจัดๆเลย ถึงขนาดจิตใจดิ่งลงสุดๆ พอผ่านมาแล้วกัดฟันตัดปัญหาออกไป ไม่ยื้อ ทุกวันนี้ไม่เป็นแบบตอนนั้นก็สุขใจมากแล้วครับ

ขึ้น ๆ ลง ๆ เป็นวงจรมากครับ

สังเกตได้ว่าช่วงไหนงานส่วนที่ต้องพรีเซ้นต์เยอะ (ไม่เพิ่มรายได้) จะทุกข์หนัก เพราะเป็นพวกผลัดวันประกันพรุ่งครับ แถมเกลียดการเข้าสังคมสุด ๆ และงานกลุ่มนี้ยังต้องอาศัยหาเวลานอกเวลาทำงานมาทำด้วย เพราะงานในเวลาก็หนักแล้ว

งานส่วนที่ต้องทำประจำก็กลับบ้านสองสามทุ่มเกือบทุกวัน พอมาเจอต้องทำงานต่อตอนดึก ๆ ก็ทุกข์หนักครับ ได้อยู่กับครอบครัวน้อย แถมไม่ค่อยมีคุณภาพ
เป็นคนความรับผิดชอบต่ำครับ แต่ความสามารถพามาถึงที่ที่ต้องทำงานที่ต้องการความรับผิดชอบสูง ฝืนมากครับ อยากจะมองว่าเป็นการพัฒนาตนเองไปเรื่อย ๆ ขยาย comfort zone ให้กว้างขึ้นทุก ๆ วัน.... แต่หลายปีแล้ว ถึงจะดีขึ้น แต่ก็ยังทรมานอยู่ดีครับ

เบื่องานส่วนนี้มาก แต่มันผูกพันกับงานหลัก ถ้าจะเลิกก็ต้องเลิกทั้งหมด

แต่รายได้ดีนะครับ

แต่ก็ยังไม่มีความสุขอยู่ดี ยังมีความโลภอยากได้มากขึ้นอีก อิจฉาริษยาด้วยครับ เพื่อน ๆ บางคนอยู่ที่อื่น ทำงานสบายกว่าเรา แต่รายได้ดีกว่า (แต่จริง ๆ ก็รู้ว่าเขาเก่งกว่า หรือ มีความเสี่ยงด้านอื่น ๆ มากกว่า แต่คนมันขี้อิจฉาครับ นิสัยไม่ดี)

นอกจากนั้นยัง ดันผ่อนบ้านเกินพอดีตัวอีก
ถึงแต่ละเดือนจะเงินใช้มีสบาย ๆ ไม่ต้องเหนียมมาก แต่ก็วางแผนอยากเกษียณเร็ว ๆ การที่ผ่อนบ้านหนักทำให้เงินเหลือเก็บ + เงินลงทุนโตช้ามากครับ อาจเกษียณไม่ได้ตามแผน

เขาว่ากันว่าให้ค้นหาความสุขในทุกวัน ไม่ใช่คิดว่าไปถึงปลายทางแล้วค่อยมีความสุข
..รู้ แต่ทำยากจังครับ

ขอบคุณที่ตั้งกระทู้มาให้ระบายครับ