ไปกินข้าวแกงปักษ์ใต้ปัํมเชลล์พระราม2 อร่อยกว่าเยอะ

หม่อมเค้าจะไม่เสียขนาดนี้..
ถ้าไม่ไปเที่ยวกินของชาวบ้านแล้วด่าไม่เกรงใจเจ้าของร้าน..

สุดท้ายมันก็เข้าตัว เพราะคุณภาพมันสวนทางกับปากของแก..

เขาถนัดแดก ไม่ได้ถนัดทำ

ไม่เคยลองทั้งสองเจ้า เคยลองแต่แหลมเจริญ กับ สมบูรณ์โภชนา ชอบมากสองร้านนี้

ร้านหม่อม ราคาแล้วแต่คนคิด
แต่ของทอด ทอดทิ้งไว้เป็นชมๆ มีไมโครเวฟให้อุ่นเอง แต่อุ่นไปก็ไม่กรอบแล้ว
กินยังไงก็ไม่อร่อย
บอกมีตู้อบความร้อน 60 องศา แต่ผมว่าเหมือนไม่อบเลยอะ
บางเมนูแปลกๆ หน่อย กุ้งทอดซอสมะขาม ก็เอากุ้งไม่แกะเปลือกเลย ชุบแป้งทอด
แป้งก็เหนียวๆ ตามสภาพอีก
จานชาม สาขา to go เพิ่มทุกเมนู 5 บาท (กำลังกลับไปใช้จานแบบปกติ)
รวมๆ ถ้าไปพยายามเลี่ยงของทอดถ้าไม่เห็นว่าเพิ่งทอดเสร็๋จ

เจ้ไฝนี่แพงกว่าหม่อมเยอะ แต่มันทำใหม่ๆ กินไปไม่มีคำว่าไม่อร่อย
อย่างน้อยของทำใหม่ มาร้อนๆ มันก็อร่อยกว่ากันไปเยอะแล้ว
ราคาผมมองว่าอยู่ที่คนจ่ายอะ คนจะไปกินร้านแก ไงก็ทำใจจ่ายอยู่แล้วแหละ

ถนัดแดกผมว่าด้วยปากของเค้าแหละที่ไปวิจารณ์คนนั้นคนนี้ไปเยอะ

พอตัวเองเปิดร้านเองไม่ได้เทพเว่อ ... คนเค้าก็เลยจ้องวิจารณ์กลับอยู่แล้ว

ส่วนเจ๊ไฝเรื่องคิวคือโหดมากกกเลยคิดว่าชาตินี้คงไม่ได้ไปกิน

ตัดราคาออกจากหัวไปก่อน ผมว่าถนัดแดกดูจะเข้าท่ากว่าครับ เรื่องรสชาติสำหรับผมมันยังแตกต่างจากที่อื่นๆที่ทำให้เราต้องจ่ายแพงขึ้น


เจ๊ใฝนี่ ให้พูดตรงๆคือ ชอบแค่เมนูเนื้อปู เพราะใช้ของดีจริงๆ แต่เรื่องรสชาตินี่ตามสั่งทั่วๆไปเลย ทั้งราดหน้าเอย ทั้งอาหารตามสั่งเอย ไม่ได้มีอะไรพิเศษแม้แต่น้อย แต่ที่แพงเข้าใจว่ากุ้ง ปูนี่ ใช้ของดีนะ กุ้งตัวใหญ่มาก ปูก็ชิ้นใหญ่มาก อร่อยดี




เรื่องราคาเจ๊ใฝโหดกว่าเยอะครับ ถนัดแดกมันให้น้อยจนเสียความรู้สึกเฉยๆ

งานคนละเกรดเลยนะเนี่ย ถ้าต้องเสียเงินกินแล้วให้เลือกแค่ 2 ร้านผมคงเลือกเจ๊ไฝ

เข้าใจว่าแพงระยับ กินมื้อนึงต้องมี 2-3 พันบาท แต่ก็หมดห่วงเรื่องคุณภาพวัตถุดิบ

ส่วนของหม่อม ถ้ามองเกรดข้าวแกงอาจจะใช้ของดีขึ้นมานิดนึงจากร้านริมถนนจริงๆ

แต่ราคาก็กระโดดไปไกลกว่าร้านข้างทางมากเกินไป

เจ๊ไฝที่ต้องยอมรับคือวัตถุดิบคัดมาดี ทุกอย่างเป็นของดีเกรดสูงจริงๆ
เรื่องรสชาติ ส่วนตัวผมว่าก็ตามมาตรฐานอาหารสไตล์จีนปนไทยแบบบ้านๆ
ไม่ได้หรูหราหรือซับซ้อนแบบอาหารจีนแท้ๆในห้องอาหารจีนหรือร้านคนจีน
แต่ร้านเขาขายสตอรี่ด้วย ตอนนี้เพิ่มขายดาวมิชลินไปอีกอย่าง

เอาเป็นว่าใครใคร่จ่ายก็จ่ายครับ ใครจะรู้สึกว่าราคาแพงหรือสมเหตุสมผลแล้วก็แล้วแต่มุมมองของแต่ละคน
แต่อย่างน้อยก็การันตีได้ว่ายังไงคุณก็ได้อาหารที่รสชาติโอเคและกินได้อรรถรสแน่นอน
(แต่ส่วนตัวผมพอทำอาหารเป็น เลือกของเป็น ก็ทำเองดีกว่า)

ไม่เหมือนของร้านถนัดแxกที่เห็นรูปอาหารก็รู้แล้วว่าไม่น่าจะอร่อย

ผมว่ามิชลินสตาร์ ไม่ได้ยอมรับร้านไหนง่ายๆหรอกนะครับ มันต้องมีดีระดับนึงเลย ยังไงเจ๊ไฝก็การันตคุณภาพและรสชาติมากกว่า

ส่วนหม่อมถ้าเห็นมู้นี้แล้วเอาไปเนิฟมิชลินสตาร์ก็คงต้องเลิกตามจริงๆละ 555+

สไตล์หม่อม มีรอซ้ำเยอะอยู่แล้ว
ลองถ้าไม่ได้ลองไปกินร้านแกแล้วให้ความรู้สึกแบบ ว้าวโคดๆ ยังไงก็โดนด่า

เพราะตัวแกไปซัดร้านอื่นเค้าไว้เยอะ ถึงจะบอกเป็น คหสต.
แต่ก็เป็น คหสต.ที่ป่าวประกาศให้ผุ้ติดตามเป็นล้านๆคนฟังไง


ส่วนเจ๊ไฝ อันนี้ปัญหาน่าจะอยู่ที่ราคาแพงจนคนหมั่นไส้ และก็พาไปสู่อคติล่วงหน้า
แต่ตัวอาหารเจ๊แกไม่ได้แย่เลย โอเคเลยแหละ


ทั้ง 2 ร้านไม่ใช่ร้านที่ห่วย แต่เป็นร้านที่โดนตั้งแง่ไว้ก่อนอยู่แล้ว

ถ้าไปกินแล้วมันไม่ได้อเมซิ่งมากจนขนาดพวกแอนตี้ต้องกลืนน้ำลายตัวเองให้ยอมรับ
ยังไงพวกนี้มันก็ด่าหมดแหละ

แค่ยกมาเทียบกันก็ผิดแล้ว มวยคนละชั้น

ถ้าเป็นเมื่อก่อนจะผสมโรงด่าทั้งสองเจ้า เพราะรสชาติงั้นๆ เเต่เมื่อมาทำธุรกิจ คุณจะเข้าใจเลยว่าทำไมเค้าถึงขายเเพง เเละมีกลุ่มลูกค้าที่พร้อมจะยอมเสียเงินเงินไปทาน
ที่เป็นเเบบนี้เพราะว่ามันคือ "แบรนด์"
ต่อให้คุณเก่งแค่ไหน เเต่คุณขายตัวเองไม่ได้ มันก็เท่านั้น ไม่มีใครเค้าเห็นคุณหรอก หลายๆคนทำอาหารโคตรเก่ง ทำให้เพื่อนๆญาติพี่น้องทานมีเเต่คนชม เเต่ก็ไม่ลงมือทำจริงจังซักที เเต่อีกฝั่งที่เค้าลงมือทำ ถึงเค้าจะโดนโซเชี่ยลถล่มเละเทะ แต่สุดท้ายเงินก็เข้ากระเป๋าเค้าอยู่ดี