ผมเข้าใจนะ งานที่ผมทำอยู่ก็ไม่มีคนอยู่เกินปีปีครึ่ง

แต่ผมทำมา5ปีละ ทำเพราะต้องผ่อนรถ4ปี ไม่งั้นก็

ออกแต่ปีแรกละ ผมว่าทำไปก่อน และหางานใหม่ไปด้วย

หางานใหม่ได้ก็ออก เวลาพูด พูดปกติ ทำหน้านิ่งๆให้ได้ยิ้มเยอะๆ

ถึงแม้ในใจมันจะไม่ยิ้มก็เถอะ คุยด้วยเหตผลนะ สู้ๆ

บอกไปว่าถ้าไม่ร่วมแรงร่วมใจกันทำงานผลงานผมคงแย่ ผมคงถูกบริษัทเชิญออก แต่ผมไม่ยอมเดือดร้อนคนเดียวหรอก ก่อนหน้าจะถึงจุดนั้นผมคงต้องทำอะไรบางอย่าง...

ตอนผมจบใหม่ทำงานโรงงานก็ฟีลนี้เลย ไม่มีพี่เลี้ยงด้วยซ้ำ เข้างานปุ๊บโยนงานมาให้ทำเลย ผมก็พยายามศึกษางานด้วยตัวเอง พยายามเข้าหา operator จนพอดูออกว่าคนไหนคุยด้วยได้ก็ไปถามอะไรจากเค้าบ่อยๆ

งานก็มีหลายหน้าตั้งแต่เทคนิควิศวะไปจนถึงการเงิน ต้องเรียนรู้หลายเรื่องมาก แต่ผมก็เอาตัวรอดได้ อย่าไปคาดหวังว่าจะมีคนมานั่งสอน ผมทำงานมารวมแล้วสิบกว่าปี คนส่วนใหญ่อมความรู้ทั้งนั้น สังคมนี้มันแข่งขันกัน แต่คนที่คบได้ก็ยังมี ลองเข้าหาคนพวกนี้ดูครับ