ต่างคนต่างอยู่ เป็นทางเลือกที่ดีที่สุด

ถ้าพ่อเค้าไม่ได้มีเรื่องทำร้ายร่างกายเป็นประจำท่านก็ไม่ต้องเป็นห่วงแม่หรอกครับ
อดทนรอจนถึงที่ตัวเองคิดว่าบินเองได้ ถ้าถึงเวลานั้นความสัมพันธ์ระหว่างพ่อกับท่านยังเหมือนเดิมก็แยกตัวออกมา แล้วส่งรายได้บางส่วนกลับไปหาแม่และพ่อ อย่าที่บางยูสแนะนำครับ

* พอกับพ่อผมครับ แต่ผมก็เฉยๆ ละ ออกแนวปลงๆ ละ มองผ่านๆ ไป ผมแยกมาเป็นข้อๆ เลยละกัน


1.เวลาทำอาหารเสร็จ ผมบอกให้ปิดแก๊ซให้เรียบร้อยทั้งเตาและถังแก๊ซ แต่แกชอบปิดแต่ที่ถังนะ เตาไม่ค่อยปิด จนผมสังเกตเอาและปิดเองดีกว่า พูดเป็นสิบรอบละเรื่องแบบนี้


2.เครื่องใช้ไฟฟ้าต่างๆ ถ้าเลิกใช้แล้ว ดึงออกด้วย ก็นั่นละดึงบ้างไม่ดึงบ้าง จนผมก็ขี้เกียจพูด


3.เวลาเล่นมือถือ ถ้าไม่ดูทีวีให้ปิด นี่บางทีเปิดทีวีไว้ ไม่ดูนะ ก้มหน้าเล่นมือถือ


4.ฝาชีกับข้าวแบบพลาสติค ซื้อตามร้าน 20 บาทอะครับ นึกออกมะ ผมบอกเวลาวางก็หาที่วางดีๆ นี่เขาก็ชอบโยนลงพื้น สรุปแตกพังไปละ ไอ้ของผมไม่เสียดายหรอกนะ 20 บาท แต่ผมไม่อยากให้ก้มลงไปหยิบครับ แบบก้มๆ เงยๆ อะ อายุมากแล้วเวลามันแกร๊บมาที เรียบร้อยเลยนะ แต่ผมก็ได้แต่พูดแหละ เขาไม่ทำตามหรอก


บางคนอาจจะบอกทำไมผมดูเยอะจัง แน่นอนครับ อย่างข้อ 1-2 เงี้ย บ้านผมเคยไฟไหม้ครับ ผมเลยกลัวพวกเรื่องแบบนี้เป็นพิเศษ


ข้อ 3-4 เงี้ย ก็เรื่องของสุขภาพ แต่เขาไม่ได้มองแง่ผมไง เขาจะแบบไปห้ามเขาทำนู่นทำนี่ เล่นมือถือจะเล่นทั้งวันผมก็ไม่ว่านะ ถ้าไม่ห่วงสุขภาพตัวเองอะ แต่จะทำอะไรก็ทำสักอย่าง ไม่ใช่เปิดทีวี แต่เล่นมือถือ


ผมกับแม่นี่ตื่นเช้าไปทำงานนะ พ่ออยู่บ้านเป็นพ่อบ้านคนเดียว แต่คิดดูค่าไฟที่บ้าน 800-900 อะ บางเดือน 1000 นิดๆ


ประมาณนี้ละ