ความรีบมันไม่ใช่ข้ออ้างของการเอาเปรียบคนอื่นนะครับ
ทำไมท่านถึงไม่รีบ ก็เพราะท่านบริหารจัดการเวลาได้ดี
คนข้างหลังท่านเค้าก็อาจจะรีบก็ได้นะครับ การมีคนเข้ามาแทรกแบบนี้ก็ทำให้คนข้างหลังช้าลงเช่นกัน

ถ้าไม่ซีเรียสก็ปล่อยไปครับ คิดว่าทำบุญให้เพื่อนมนุด

เคยรอคิวเข้าสนามบินมาเลเซียครับก็ยืนต่อแถวรอ คิวยาวมากต่ออย่างนาน

ข้างหลังผมมันมีวัยรุ่น 1 คนอินเดียหรืออาหรับไม่แน่ใจเนียนๆจะทำท่ามาแซง

ข้างหน้าผมเป็นคู่รักฝรั่ง พอผู้ชายเข้าไปตรวจพาสปอร์ต เหลือผู้หญิงยืนรอพอมีช่องว่างปุ๊ป

ม่างเดินแซงผมกับผู้หญิงฝรั่งเฉย ผมคว้าเป้มันเลยบอก Can you queue up

แบบหน้าด้านชิบเดินแซงเนียนๆ คือตอนนั้นคิดว่าถ้ามีเรื่องไอฝรั่งผู้ชายช่วยบวกแน่ๆเพราะแซงแฟนมัน

สุดท้ายมันบอก ok ok sorry จบไปผมเดินมากับฝรั่งคู่รักคุยถึงความหน้าด้านของมัน

มานั่งนึกทีหลังถ้ามีเรื่องซวยแน่ เสียเวลาแถมอดเที่ยวอีก

ผมให้นะ เอาแค่เรื่องที่ไม่ได้สำคัญอะไรมากอย่าง มีคนต่อหลังผมซื้อเบียร์ใน 7-11 แต่มันจะเที่ยงคืนละ ผมยังให้เขาวางก่อนผมเลย เพราะของเขามันสำคัญกว่าไง เลยเที่ยงคืนมันยิงไม่ได้ ถึงกับยกมือไหว้ขอบคุณผมเลย

เพราะเหตุผลแค่สองข้อครับ

1. เราไม่จำเป็นต้องรีบ

2. เขาจำเป็นมากกว่าเรา

อยู่ที่อารมณ์ผมตอนนั้นและน้ำเสียงของคนนั้นด้วยครับ การให้เค้าแซงเรามันมันทำให้คนอื่นที่รอหลังเราเสียเวลากันหมด ผมเป็นคนเกลียดการลัดติวและการไม่รักษาเวลามาก

ผมอาจลองถามว่าทำไมถึงมาสาย ถ้าเหตุผลกากๆอย่างรถติด ผมคงไม่ให้แซง

เคยเจอเหมือนกันคับ ที่สนามมิลาน โดนแซงเยอะจนกลุ่มคนญี่ปุ่นทีอยู่ด้านหลังเอาตัวบังเลยคับ พร้อมกับ พูดว่า บากะ จนมาค้นความหมายก็ตรงเหมือนกันนะคับ 555

ถ้าผู้ชาย กล้ามโตๆ ดากโต้นๆ ท่านม่อนจะยินดีให้ไปแบบฟาสท์ๆ

ไม่ให้อะ ไม่ใช่เรื่องของเรา ก็ตกไปดิ

ชิวๆ สำหรับผมให้ไปก่อนครับ สงสาร ..จากใจ.. ผมเจอบ่อย

ถ้าไม่ทำให้ผมตกเครื่องผมให้หมด เจอคนใน 7-11 ท่าทางรีบๆผมยังปล่อยให้วางก่อน คนเรามันพลาดกันได้ต่อให้พลาดเพราะเขาสะเพร่าเองก็ช่วยๆไปเถอะ ไม่ต้องคิดเรื่องรักษาสิทธิ์อะไรมาก

กล้าขอก็กล้าให้ ส่วนใหญ่พวกที่เค้าบากหน้าขอ คือเค้าเดือดร้อนจะไม่ทันจริงๆน่ะแหละ

แต่ถ้าพวกทำประจำ ส่วนใหญ่จะแอบเนียบๆ รอจังหวะเผลอ พวกนี้ผมไม่ให้อ่ะ

ถ้าแบบนี้ผมให้ครับ​ ถ้ามีคนต่อแถวอยู่อีก็อาจจะถามความเห็นเค้าก่อน

แต่ล่าสุด​เมื่อวานเจอแบบน่าเกลียดสุด
เค้าเข้าแถวรอรถตู้ตอนเช้าที่คิวรถตู้ไปจตุจักร
ตรงลานจอดบิ๊กซีที่ฟิวฯ​ รังสิต

มีคนต่อผมไปประมาณ​10กว่าคน​
อยู่ๆ​ มีผู้หญิงวิ่งมาจากข้างหลังคิว
​มาหยุดตรงเลยผมนิดเดียว​ แล้วตะโกนว่า
"ให้กุไปด้วย" แล้วนางก็วิ่งไปหาเพื่อนผู้ชาย2คน​ ที่อยู่หน้าผมไป13คน
แล้วก็คุยหัวเราะเริงร่ากันอยู่แบบนั้น

ผมก็นึกในใจว่า​ เมิงขอเพื่อนแซงคิวนี่​ มันใช่เหรอ
ค้วรต้องมาขอพวกกุนี่มั๊ย?
แต่ก็ดีอยู่อย่าง​ ผมได้ขึ้นคันถัดไปเป็นคนแรกพอดี​ ได้เลือกที่นั่งก่อนเลย

ผมเจอที่ดูไบ ตอนเปลี่ยนเครื่อง ต้องตะโกนขอแทรกไปอะ
ทรานซิทมีเวลา3ชม. พอลงปุบผมก็ไป ต่อแต่ต้องมาเข้าเครื่องตรวจกระเป๋าใหม่ ดันเป็นไฟท์ช่วงเที่ยงคืน คนประมาณ1000คน (เครื่องลงช่วงนั้น3-4ไฟท์) เปิดช่องเดียว ตอนไปถึงแม่มเปลี่ยนกะด้วย กะใหม่ยังไม่มา กะเก่าแม่มก็กลับเลย ไม่ตรวจต่อ

ถึงเวลาบอร์ดดิ้งละ เลยตะโกนเรียกเจ้าหน้าที่แม่มก็ไม่สนใจบอกกูหมดกะแล้วให้รอ ยังดีแม่มมีรถพาไปส่งที่เกท เพราะ เกทมันไม่ได้ขึ้นเครื่อง ต้องนั่งรถอีกที สุดท้ายดีเลยไป2ชม. เพราะผมไม่ใช่กลุ่มสุดท้ายที่มาต่อไม่ทันเวลา มีอีกเกือบ30คนเลย

ฝรั่งที่มาด้วยหัวเสียมาก แม่มด่าแขกให้ฟังเป็นชม.เลย
มันบอกแขกพวกนี้แม่มขี้เกียจ มันชอบงานสบายๆ พอนอกเวลาชอบมีปัญหาเพราะพวกนี้มันไม่ยอมทำงานนอกเวลามันจะกลับบ้าน