มีคำเยอะด้วย เหยียดทั้งสีผิว ทั้งชนชาติ

คนไทยจะเรียกผิวสีว่า นิโ.... ก็ยังมีเยอะ เรียกไอ้ล..... ไอ้เข... ไอ้พม่... ก็ยังเยอะครับ แต่ถ้าผิวขาวคนไทยจะยกย่อสุดๆ ไม่รุ้ทำไม

เหยียด ไทยแลนด์เนี่ยแหละเหยียดรูปลักษณ์กันเองที่สุดแล้วผมบอกเลย เตี้ย สูง ดำ ขาว อ้วน ผอม ไม่ใช่สิ่งที่ควรจะวิจารณ์คนอื่นเลยแม้แต่น้อย ตามประสบการณ์ได้ไปอยู่ตปท.มาไทยนี่แหละสุดแล้ว
การที่ไม่ได้ท้วงติง ไม่ได้แปลว่าไม่รู้สึก การที่ไปพูดว่าไอ้ดำ เป็นการพูดลักษณะทางร่างกาย ไม่ใช่ชื่อ ต่อไปคนๆนั้นก็จะรู้สึกว่าการที่ผิวเข้ม เป็นลักษณะด้อยไปเลย

ตอนเด็กๆ ผมดำ หน้าเหียก ไม่มีพ่อ เพื่อนล้อจนเป็นปมในใจ
ทำให้รู้สึกว่าตัวเองด้อยค่า ทำอะไรไปแค่ไหนก็ไม่มีใครเห็นค่า
ถูกตัดสินด้วยรูปลักษณ์อยู่ดี กลายเป็นคนไม่มั่นใจไปเลย

และที่ไม่ไม่มีตอบโต้ เพราะมันโต้กับเพื่อนทั้งห้องไม่ไหวครับ

ไม่เฉพาะเพื่อนนะ ญาติที่บ้านก็เรียกผมไอ้ดำ คือซ้ำเติมกันสุดๆ

รู้ไหมพอโตขึ้นมาเป็นยังไง ผมกลายเป็นคนโรคส่วนตัวสูง คบเพื่อนน้อย
ขาดความมั่นใจในตัวเอง ไม่กล้าสบตาผู้คนนานๆ

ดีที่ว่าผมได้ไปเรียนต่อต่างประเทศ เห็นความหลากหลายเลยเรียนรู้ที่จะรักตัวเองมากขึ้น
ใช้เวลา 6-7 ปีค่อยๆ ปรับทัศนคติตัวเอง จนเดี๋ยวนี้มีลักษณะที่ต่างไปจากเดิม
ราวฟ้ากับเหว แต่มันจะมีใครสักคนที่โชคดีหันกลับมารักตัวเองทันเหมือนผม
ถ้าคิดไม่ได้ชีวิตนี้ต้องกลายเป็นคนขาดความมั่นใจไปอีกเท่าไร นึกไม่ออกจริงๆ

ถ้าเอาตามหลัก
ก็ถือว่าเหยียดจ้า

นี่แหละที่ผมจะสื่อ ไอคนทำบางทีมันไม่คิดอะไรหรอก พูดไปคิดว่ามันฮา คนรอบๆก็เฮฮากัน ไอคนโดนก็ไม่เห็นจะโวย เลยคิดว่าเค้าโอเค เรื่องปกติ แต่คือคนๆเดียวมันจะไปกล้าโวยมั้ย คนกล้ามันมีแต่น้อยมากๆ โวยไปเผลอหนักกว่าเดิม ไอคนพูดก็บอกไม่คิดไรหรอก เออ เองอะไม่คิด แต่กูคิด