เช้านี้ โชคดีจริงๆ...

ที่ผมได้รู้จักคนดีๆ ในสังคมเพิ่มขึ้นอีก 2 คน

ก็คือ... จขกท และ คุณลุง ขอบุญรักษานะครับ

เราต้องพยายามให้ความรู้เรื่องการวางแผนทางการเงิน เข้าถึงประชาชนทุกคน ให้มากที่สุดครับ

หาเงินยังไง
จ่ายภาษียังไง
ออมยังไง
ลงทุนยังไง

ถ้าเปลี่ยนจาก e = mc^2 เป็นพวกนี้ได้ก็จะดีมากๆ

อนาคตการศึกษาที่ออกแบบมาเพื่อให้คนออกมาเป็นลูกจ้างมันจะใช้ไม่ได้ ตอนนี้ก็อยู่ในช่วงเริ่มต้นของการล่มสลายของการศึกษาแบบนี้

เพราะหุ่นยนต์และ AI จะเข้ามาทดแทนได้มากขึ้นเรื่อยๆ

ต้องปรับตัวกันไป ถ้าไม่ไหว มันก็เกม

ภาพรวมประเทศไทย จะเป็นจนแล้วยังต้องลำบากหาเงิน เพราะไม่ใช้เทคโนโลยีในการเพิ่มประสิทธิภาพ กฏหมายไม่ทันยุคสมัย การไม่เป็นหนึ่งเดียวกันในการบริหารจัดการตามกลยุทธของชาติในแทบจะทุกระดับ คุณภาพคนโดยรวม

มีโอกาสพยายามอย่าสร้างหนี้สินกันนะครับ อดใจไว้ มีเงินพร้อมค่อยซื้อ เราจะมีโอกาสให้ชีวิตมากขึ้น

ผมผ่านจุดของการเป็นหนี้ได้เพราะรายการนี้ส่วนนึง เค้าอาจจะพูดในเรื่องที่รู้ๆอยุ่แล้ว แต่ที่ต่างคือ รายละเอียด สันดานการใช้เงินของคนเป็นหนี้ และความตระหนักคิดหน้าคิดหลัง


เป็นรายการที่ดีมาก

ไม่อยากขัดเลย แต่ไม่ชอบที่บอกว่า จะของดีแค่ไหนสุดท้ายก็แค่อิ่ม คือบางครั้งเรากินก็ไม่ได้เพื่อแค่อิ่มท้อง แต่มันมีเรื่องของความสุขทางใจและก็สุขภาพมาด้วย ถ้าคิดแบบนี้ผมกินมาม่าทุกวันก็ได้นะ ถ้าเอาแค่อิ่ม สุขภาพช่างมันก็ได้

แต่ยอมรับเรื่องทัศนคติลุงเรื่องการสู้ชีวิตจริง ๆ มีน้อยนะคนใจสู้ขนาดนี้กับสภาพสังคมในตอนนี้อะ

ผมอ่อนไหวกับคนแก่ๆที่ยังต้องทำงานแบบลำบากๆ เช่นเดินถือตะกร้าขายขนนข้างถนน เก็บขยะ อะไรพวกนี้ เห็นแล้วรู้สึกเศร้า อยากร้องไห้

มันก็จริงครับตามที่ท่านว่าเลย แต่สิ่งที่ผมได้จากลุงคือปกติเวลา กินข้าวผมตามใจปากมากชื้ออย่างเดียวกับข้าวมื้อ1สี่ห้าอย่างกินกับแฟนสองคนแล้วมัน็เหลือเก็บไว้ในตู้เย็นอีกวันก็ชื้อใหม่เหมือนเดิมสุดท้ายเหลือทิ้งเยอะมาก ผมคงกินปกติแต่คงลดลงครับ

ได้ครับผม ผมกะว่าถ้าแก่จะกลับบ้านผมจะไปส่ง แต่ต้องขอเมียก่อน

อันนี้ผมเคยเป็นนะ ผมแก้ด้วยการสั่งข้าวราดแกงแทนเลย กับกี่อย่างช่างมัน ป้าราดมาบนจาดละแบ่งสัดส่วนได้พอดีจริง ๆ

ผมเลยไม่เคยเครียดหรือจิตตกกับชีวิตตัวเองเลย
เพราะเชื่อว่ายังมีคนอีกมากที่แย่และลำบากกว่าผม

เห็นด้วยครับ แต่ลุงแกน่าจะพูดในมุมมองตามอัตภาพของคนที่ มีน้อยใช้น้อยมากกว่าครับ

อยากให้ความยากลำบากหายต้องรีบพัฒนา AI ให้ทันรุ่นลูก

ประโยคนี้แหละครับที่คนรุ่นใหม่ๆ ไม่ว่าจะสมัยไหนๆมักจะมองข้ามไป มักสนใจในคำว่าของดีกันมากกว่า ไม่สนว่าบางทีมันก็เกินตัวเกินจำเป็น ไม่สนใจว่ากว่าจะหาเงินมาได้มันยาก ยิ่งพวกนักศึกษาที่ยังขอเงินพ่อแม่ใช้อยู่ยิ่งไม่รู้คุณค่าของเงิน คนส่วนใหญ่มักคิดได้และเข้าใจเมื่อเริ่มมีอายุมากขึ้นๆ ใครคิดได้เร็วเท่าไหร่ คนนั้นก็มีโอกาสจะประสบความสำเร็จได้เร็วกว่าคนอื่น เพราะสามารถลดค่าใช้จ่ายและมีเงินเก็บมากกว่าคนอื่นๆ

สัจธรรม จริงๆครับ

ขอบคุณท่านครับที่ทำให้สังคมเราน่าอยู่ขึ้น