Superstar จริงๆ โคตรศรัทธาในตัวแกเลยยยย
เรื่องงานหลักคือวงบอดี้ แกก็พาวงไปจุดที่วงอื่นๆตามไปยากมากแล้ววว
แถมยังใจใหญ่ ใจถึง วิ่ง 400กิโล วิ่งใต้ขึ้นเหนือ วิ่งระดมทุน 4 ภาค
แต่ก็ยังมีคนบอกแกมุบมิบเงินบริจาค คิดได้ไงวะะะะ

ผมคนนึงที่อยุ่ในงานครับ เห็นพี่ตูนเดินเข้ามาก็ งงๆ ว่าทำไมถึงมาได้ จนแฟนผมบอก

ผมเลย เข้าใจ พี่ตูนแกเป็น สุภาพบุรุษมาก มีความถ่อมตัวสูงมาก แกเห็นใครเดินมาไม่มีที่นั่ง

แกก้จะลุกให้นั่งตลอด พอสวดเสร็จ พวกหมอๆก็มารุมขอถ่ายรุป แกก็ไม่ขัด แต่แกขออย่าให้

มันเกินมารยาทของงาน เพราะมันเป็นงานศพ ผมก็ได้ถ่ายกับแกนะ แต่ถ่ายกันหลายๆคน

มีทั้งรุ้จักแล้วไม่รุ้จักอยุ่ในรุป

ตอนเด็กๆคิดว่า จะมีอีกมั้ยคนแบบพี่เบิร์ด ใครๆก็เรียกพี่เบิร์ดๆ ใครๆก็รัก ตอนนี้สำหรับผมคิดว่าพี่ตูนนี่สุดยิ่งกว่าอีก

ภูมิใจที่โตมากับbodyslam
ถึงแม้ช่วงอัลบั้มหลังๆจะไม่ค่อยฟังแล้ว

ไม่คิดเลยว่าพี่ตูนจะเป็นคนที่สุดยอดขนาดนี้ คือไม่รู้จะอวยจะยกย่องยังไงแล้ว กราบหัวใจจริงๆ

ตอนก้าว วิ่งใต้ขึ้นเหนือ
ผมขับมอเตอร์ไซค์ไปเที่ยวเชียงใหม่
ที่ไปช่วงนั้น เพราะต้องการเจอพี่ตูนระหว่างทางนี่เเหละ

ไปดักกลางทาง ที่คิดว่าจะไม่มีคนเเล้วนะ พอขบวนไกล้ถึงผม
คนมาจากไหนกันไม่รู้เต็มเลย

พี่ตูนวิ่งผ่านมา ผมตั้งกล้องรอถ่าย VDO เเกปรี่เข้ามาหาเลย
ผมก็พยายามจะไม่เข้าไปขวางขบวน หลบริมถนนสุดๆเลย
ได้ยินเสียง ได้จับมือ พอขบวนผ่านไป ผมยังยืนยิ้มอยู่ตรงนั้น
เเล้วก็เดินทางต่อ พอขับมอเตอร์ไซค์ต่อ ซักพักเท่านั้นเเหละ
ร้องไห้เฉยเลย คือมันเป็นความรู้สึกที่บอกไม่ถูก

ชีวิตนี้อยากทำดีให้ได้สักครึ่งนึงของพี่แกก็ยังดีว่ะ

ไม่เสียแรงที่เอาแกเป็นไอด้อลตั้งแต่เด็ก ฟังทุกอัลบั้ม ยิ่งอัลบั้มหลังๆยิ่งรักเลย