นักเตะมีอารมณ์ร่วมกับเกมส์ตลอดเวลา
เคยอ่านเจอ บทสัมภาษณ์ ของ ริโอ พูดถึงตอนเล่นกับ รอยคีน แค่ส่งคืนหลังยังโดนด่าเลย เหมือนโดนปลูกฝังให้สู้ตลอด

หลังๆผมว่าผ่อนนะยุคเริ่มเสื่อมถอย
จำได้เลยตอนเยือนเอฟ​นำลูกหนึ่งละเล่นเคาะ
สุดท้ายเสมอ

ยุดนั้นผ่อนแล้วมันไม่ได้เสียการครองบอล ยังมีโอกาสที่บอลจะได้จบ เลยอาจจะมองว่าไม่ผ่อน

ป๋ายุคหลังๆนี่อึดอัดจริงๆ บางนัดรูปเกมแบบ เฮ้ย!!ป๋าไม่เอาเหรอนัดนี้ ป๋าควรวางมือได้แล้วเหละ แต่มันดันเบียดเอาชนะมาได้เรื่อยๆ

ผมไม่ทราบนะครับว่าจขม. ดูแมนยูมานานขนาดไหน

แต่มีหลายเกมส์มากครับที่บุกแล้วผ่อน แล้วโดนยิงคืน ถ่มเถไป

ยิ่งปี 2008 ชนะด้วยผลต่าง 1 ลูก มากกว่า 15 เกมส์

ตอนนั้นที่ผมดู ยิงแล้วอุดเหมือนกันนะครับ

พูดง่ายๆคือตลอด 27 ปีที่เซอร์คุม มันไม่ได้บุกแหลก แล้วประสบความสำเร็จตลอดนะครับ

แต่เซอร์เขามีวิธีเอาชนะในแต่ล่ะเกมส์. แต่จังหวะโดนเซลซีถล่ม 5-0 แพ้ลิเวอร์พูล 1-4 แพ้น่อลคาบ้านเสียแชมป์ หรือแพ้ทีมนอกพรีเมียร์ตก FA cup ก็มี

เซอร์เขาอยู่เหนือทุกอย่าง ต่อให้แพ้ ก็ไม่มัแฟนบอลไล่

บารมีเยอะ

หลังๆเริ่มเคาะ เริ่มผ่อนเหมือนกันนะครับ

แต่สิ่งที่น่าจดจำคือ ถ้าจะเอาต้องเอาให้ได้ บุกมันเข้าไป

เพราะด่าแล้วไม่โดนปลด นักเตะมันก็รู้ต้องตั้งใจเล่น

ถ้านักเตะมันรู้ว่ามันงัดโค้ชแล้วชนะ มันก็งัดสิ ค่าเหนื่อยก็แพง
อยากสบาย

คิดถึงแฮะ

กระหน่ำบุก กะเพรสซิ่ง อันไหนเหนื่อยกว่ากันล่ะนี่

ไม่ค่อยผ่อน สงสัยิกลัวเสียดายเบี้ย

ตั้งแต่มูริญโญ่มาทำเชลซี ทำให้ป๋าเน้นเกมส์รับแน่น ๆ ดินาน วิีดิช แข็งแกร่งมาก ๆ

แล้วก็โต้กลับเร็ว ได้ประตูช่วงท้ายเกมส์บ่อยนะครับ เจอทีมใหญ่บางเกมส์นี่ดูอึดอัดมาก ๆ แต่กลับทีมรอง ๆ ป๋าสั่งลุยโกยประตูตลอด