คือเรื่องมันมีอยู่ว่า ผมคุยกับผู้หญิงคนนึง มาจะครบปีล่ะครับ อยู่ห่างกัน กทม กับ ใต้ มีเวลาไปเที่ยวด้วยกันบ้าง ไปหาญาติฝ่ายหญิง

เค้าก็มาหาฝ่ายผมบ้าง เค้าอยู่ในจารีตประเพณี เลยยังไม่ถึงขั้นบนเตียง กะจะแต่งปีหน้าครับ ผมก็บอกเค้าน่ะครับ แต่นิสัย ผู้หญิงคนนี้คือ

เค้าเป็นโสดมานาน ทำให้เหมือนเค้าแบกรับความรู้สึกผม เค้าเลยสับสนในตัวเอง ไม่อยากคุยกะใคร แม้กระทั่งผมเค้าก็ไม่อยากคุย ตอนนี้

เค้าบอกมันเป็นไปได้หมดเลยตอนนี้ ว่าจะไปต่อกับผมหรือจะหยุด เหมือนเค้าสับสน แต่ผมมั่นใจว่าไม่มีมือที่ 3 นะครับ ผมเลยรู้สึกแย่ๆ นอยด์ๆครับ

เพื่อนๆเคยมีโมเม้นแบบนี้มั้ยครับกับแฟน เพื่อนๆว่าผมควรทำอย่างไรดี ตอนนี้ผมเองก็เริ่มไม่สบายใจครับ ตอนนี้ก็ทำได้แค่ห่างๆเค้า ไม่อยากไปอะไรมาก

แต่ในใจผมก็เป็นห่วงและอยากคุยและไปต่อครับไม่อยากเลิกเพราะ ผมเองก็ 34-35 ละ อยากจิงจังละครับ

ผม ไม่ได้จะพูดให้ท่านรู้สึกแย่ ลงไปอีกนะ แต่

1. ถ้า ผู้ ญ เค้าไม่มีใครจริงๆ และเค้ามั่นใจว่าจะฝากอนาคตไว้กับท่านได้

เค้าจะไม่ควรมาสับสน เอาตอนนี้ เพราะจะแต่งกันปีหน้าอยู่แล้ว

เว้นแต่ว่า อาจจะมีผู้ชาย หรือ ผู้หญิง สักคนเข้ามาในชีวิตเค้า

เป็นอาการหวงความโสด หรือยังไม่มั่นใจในวันข้างหน้าถ้าแต่งงานกัน ควรเว้นระยะห่างให้พอคิดถึงกันบ้าง
เป็นกำลังใจให้ครับ

ผมตั้งแต่21ก็ไม่ได้คบใครเลยตอนนี้จะ30ละ ลองคุยๆคุยกันดีๆ อยูๆมันก็เบื่อๆไปเอง เดี๋ยวก็อยากคุย ผมชอบเป็นแบบนี้ ผมไม่รู้ว่ามันชินกับการไม่มีใครด้วยป่าว

ญ ยังไม่มั่นใจ ยังมีอะไรคาใจเค้าอยู่ป่าวครับ

คอยสังเกตุดู อาการแบบนี้ถามไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา

ท่านอย่าทำตัวเป็นเจ้าของเขาครับ เขาอาจจะกังวลที่ว่าจะสูญเสียความเป็นส่วนตัว ท่านควรทำให้เขามั่นใจก่อนว่า เขาจะยังคงมีอิสระในตัวเอง

ไม่ต้องเชื่อผมก็ได้ แต่ผมผ่านเหตุการณ์แบบนั้นไปแล้ว และก็ทำพลาดไปแล้ว

ผมเป็นนะ โสดมาเกือบ2ปีละ ละได้มาคุยกับคนคนนึงอยู่

ดูเค้าก็ไม่ได้จะจริงจังอะไร แต่ถามว่าชอบเค้ามั้ย ก็ชอบเค้าระดับนึง แต่ไม่ได้หวังอะไรมากมาย

ถามผมว่าถ้าไม่ได้คบจะเสียใจมั้ย ก็ไม่นะ โสดก็สบายดี ไม่รู้เกี่ยวมั้ยกับคำถาม

แต่ผมว่าผมคงชินกับความโสดละมั้งครับ

ลองให้เวลากันดูครับ ใช้เวลาส่วนตัวจะได้เข้าใจกันและกัน ท่านอย่าไปคาดหวังอะไรกับความรู้สึกคนมากครับ มันค่อนข้างไร้การควบคุม คาดเดายากครับ

ผมก็มีแฟนมา 2 คน คนใต้คนนึง ผมเข็ดแล้วครับ งวดหน้าขอคนใกล้ดีกว่า ความคิดบ้านเค้ากับผมไปกันไม่ได้ ใช้ชีวิตโตมาคนละแบบ ตอนนี้โสดอีกครั้งก็มีความสุขดีครับ

ความเห็นผมนะ อย่าเอาความสุขไปฝากที่คนอื่น ท่านต้องเรียนรู้ที่จะมีความสุขด้วยตัวเอง เช่น ผมไม่คิดเรื่องมีลูกเลย คนรอบตัว สังคมไทย อาจคิดว่า การมีลูก คือความสุข ครอบครัวสมบูรณ์ แต่ คหสต. ผมว่าผมจะเป็นทุกข์ครับ ชอบใช้ชีวิตที่ไม่มีอะไรผูกมัด

ไม่มีอะไรที่ร้อยเปอร์เซ็นต์ครับเรื่องความรู้สึก ต่อให้แต่งงานอยู่ด้วยกัน ทำให้เต็มทีมีความสุขกับสิ่งที่ทำครับ ทำยังไงก็ได้ให้คนข้างเรามีความสุขเรามีความสุข ทุกอย่างจะโอเคครับ อวยพรให้สำเร็จครับ

เคสแบบนี้ ละเอียดอ่อน ได้แต่ให้กำลังใจ ขอให้ผ่านไปได้ครับ

จะใช้ชีวิตร่วมกันต้องใช้ใจของทั้งสองฝ่าย
ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ต้องร่วมกันคิดร่วมกันทำให้ผ่านพ้นไป
แต่ถ้าฝ่ายหนึ่งฝ่ายใดเริ่มไม่มั่นใจ
ก็ไม่ยากครับ ให้เวลาได้คิดพิจารณาทบทวนกันไป
แต่ผลที่ออกมาไม่ว่าจะยังไง ก็ต้องยอมรับมัน
เคยผ่านมาแล้ว
เป็นกำลังใจให้ครับ