เปนังกาลัน กระสือมาเลย์

ไปทำความรู้จัก “เปนังกาลัน” หรือ “ฮันตู เปนังกัล” อีกชื่อเรียกของผีกระสือตามแบบฉบับมาเลเซีย และเป็นตำนานหลอนที่เล่าต่อๆ กันในพื้นที่คาบสมุทรมาเลย์ ขณะที่ชาวบ้านในรัฐซาบาห์เรียกกระสือว่า “บาลัน-บาลัน”

แม้ชื่อจะต่าง แต่ความเหมือนที่เป็นจุดร่วมเดียวกันคือทั้งเปนังกาลัน ฮันตู เปนังกัล และบาลัน-บาลัน เป็นผีผู้หญิงที่สามารถถอดศีรษะและอวัยวะภายในที่ติดส่วนหัว อย่างหลอดลม หัวใจ ปอดไปจนถึงลำไส้ มีแสงระยิบระยับเปล่งออกมาจากเครื่องในละม้ายคล้ายหิ่งห้อย เคลื่อนไหวด้วยการลอย และออกหากินยามวิกาล

เปนังกาลันกินเลือดเป็นอาหาร โดยเฉพาะเลือดจากแม่ที่กำลังคลอดลูก รวมถึงทารกแรกเกิด เปนังกาลันจะใช้ลิ้นยาวที่มองไม่เห็นซอกซอนไปตามช่องโหว่ รู และรอยรั่วของบ้านเพื่อเลียเลือดจากเหยื่อ แม้จะดูไม่น่ากลัวเพราะเป็นการกินเลือดเสีย ไม่ใช่กัดดูดแบบแวมไพร์ แต่เพราะเปนังกาลันปล่อยเชื้อร้ายสู่เหยื่อ ทำให้เหยื่อเสี่ยงต่อการเสียชีวิตหากไม่ได้รับการรักษาจากพ่อหมอแม่หมอผู้มีวิชาอาคม

ส่วนที่มาของการกลายร่างเป็นเปนังกาลันนั้น บ้างก็ว่าเกิดจากการใช้มนต์ดำหรืออำนาจมืดแปลงโฉมให้ตนเองมีหน้าตาสะสวยมีเสน่ห์ เมื่อทำบ่อยๆ คุณไสยจึงเข้าตัว อีกตำนานเชื่อว่าหญิงสาวถูกสาปแช่งด้วยมนต์ดำจนกลายเป็นเปนังกาลันในที่สุด



จาก ข่าวสด
https://www.khaosod.co.th/monitor-news/news_37175

ความแตกต่าง
ฮันตูปินังกาลัน และกระสือ ต่างกันที่สีของดวงไฟ ที่กระสือจะเป็นสีเขียวหรือแดง และฮันตูปินังกาลันจะเป็นสีเหลือง อีกทั้งฮันตูปินังกาลันยังมีความดุร้ายกว่าด้วย

ที่ประเทศญี่ปุ่น
เรื่องเล่าเกี่ยวกับปีศาจที่สามารถถอดหัวหากินได้ในเวลากลางคืน เรียกกันว่า นุเกะ-คุบิ (ญี่ปุ่น: ぬけ首) อาศัยอยู่แถบภูเขาบริเวณมณฑลไค จนซามูไรผู้กล้าผู้หนึ่งที่เลิกจากการเป็นซามูไรแล้ว ได้บวชเป็นพระธุดงค์ผ่านไป หัวหน้าปีศาจในร่างมนุษย์ก็ได้นิมนต์ให้ไปพักที่บ้าน ในเวลากลางคืนพระก็ตื่นขึ้นมากลางดึก หวังจะดื่มน้ำโดยไม่รบกวนเจ้าบ้าน ขณะผ่านไปยังห้องที่เหล่าปีศาจนอนกันพบว่า ทั้งหมดเป็นร่างที่ไม่มีหัวแล้ว พระตามไปดูนอกบ้าน พบเป็นหัวปีศาจ 3-4 หัวล่องลอยไปมา ใช้ลิ้นตวัดกินมดปลวกตามพื้น และคุยกันว่าจะกินพระในเวลาก่อนรุ่ง พระเลยลากเอาร่างที่ไร้หัวเหล่านั้นไปซ่อนไว้ เมื่อปีศาจกลับไปดูที่บ้านไม่พบทั้งพระและร่างของตัวเองเลยตกใจและโกรธจัด ทั้งหมดได้รุมทำร้ายพระ แต่ไม่อาจทำอะไรพระได้ เพราะพระเคยเป็นซามูไรมาก่อน ก็ตายลงเมื่อถึงเวลาเช้า แต่หัวของหัวหน้าปีศาจก็ได้กัดติดกับจีวรพระไม่สามารถถอดออกได้ ต่อมา มีโจรผู้หนึ่งได้ขอซื้อหัวปีศาจนี้จากพระ โจรหวังจะใช้หัวปีศาจนี้หลอกผู้คนเอาเงิน แต่ต่อมากลัวปีศาจจะมาเอาคืน เลยทำสุสานฝังให้ ว่ากันว่าสุสานแห่งนี้ยังมีปรากฏจนถึงทุกวันนี้

อ้างอิง wikipedia
https://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%81%E0%B8%A3%E0%B8%B0%E0%B8%AA%E0%B8%B7%E0%B8%AD

ชอบครับ เรื่องแบบนี้ หามาลงอีกนะครับ

ชอบๆ ความแปลก แต่คล้ายกนในหลายพื้นที่ มันน่าจะมีจริงแหละมั้ง ไม่งั้นจะเอามาจากไหนกัน

ไปเที่ยวมาเลเซียหลายรอบแล้ว ยังไม่เคยถามเรื่องผีบ้างเลยไปคราวหน้าจะลองคุยกับเจ้าถิ่นดูบ้าง

หรือกระสือหรือปิศาจแบบนี้จะมีจริงๆ ไม่ใช่แค่เรื่องแต่ง เพราะอยู่คนละท้องถิ่นยังมีเรื่องเล่าคล้ายๆกัน

ของทางญี่ปุ่นนี่พล๊อตเรื่องสั้นมาก

ต้องถอดหัวออกมา meeting กินมดคุยกันให้พระได้ออกมาแอบได้ยินก่อนนะ
ว่าจะกินพระตอนก่อนเช้า

ทั้ง ๆ ที่สามตัวรุมกินพระไปก่อนพระจะตื่นนี่ก็จบแลเว

ยังจะมาดูดมดกินเป็น ออเดริฟก่อนซะงั้น 55555

พี่ป๋องใช่ไหมครับนี่

ผมว่าไฟกระสืออ่ะ ที่มีจริง ผมเคยเห็นครั้งสองครั้ง พ่อผมบอกว่าตอนเด็กๆ แกเห็นบ่อย มันคืออันเดียวกับที่เรียกว่าบั้งไฟพญานาคแบบของจริงอ่ะ (บั้งไฟผี) เป็นดวงเล็กๆ ลอยขึ้นจากน้ำช้าๆ แล้วก็ลอยไปเรื่อยๆ ผมเคยเดินไปดูใกล้ๆ ตรงกลางมันก็ไม่มีอะไรนะ ตอนผมดูมันลอยสูงพอประมาณ ประมาณยอดไม้ 5-6 เมตร แต่พ่อบอกว่าลอยต่ำก็มี พ่อก็เคยเห็นแบบใกล้ๆ แล้ว ไม่ได้มีอะไรอยู่ในไฟนั้น

ส่วนเรื่องที่เป็นหัวเป็นไส้ ที่มันคล้ายๆ กัน เพราะมันอยู่บริเวณเดียวๆ กัน เล่าต่อๆ กันไปมากกว่า ถ้าที่ไกลออกไปหน่อยก็กลายเป็นอีกอย่างหนึ่ง เช่น Will-o-Wisp ของฝรั่ง