ตอนนั้นใครถามผมว่าเกลียดไรมากกว่ากัน ระหว่างปืนกับหง ผมบอกเลย ปืน

มู้คนแก่ชัดๆ

ต้องมีคู่แข่งที่ดี สูสีกันเกมมันถึงจะสนุก

ผมเกลียด คีน สโคล และ แอนดี้โคล เป็นของเดิม

พออ่านข่าวนี้ก็เกลียดกิ๊กเพิ่มอีก 1 ละ

ดูๆนักเตะยุคนั้นส่วนใหญ่ยอมรับโค้ชกันนะโดนด่าโกรษแต่ต้องเชื่อฟัง

โหดร้าย เหี้ยมเกรียม อำมหิตสุดๆลูกพี่

ยุคนั้นก็คงมีแต่น่อลเท่านั้นแหล่ะที่พอจะหยุดแมนฯยูได้ 2ทีมนี้โคตรแข็งแกร่ง ผู้เล่นก็ระดับสุดยอดทั้งนั้นและสู้กันได้มันมาก แฟนลิเวอร์พูลอย่างผมยังอดอิจฉาไม่ได้เลย

ไม่มีแล้วแหละที่ซัดกันนัว แล้วมีอารมณ์ร่วมกับเกมได้ขนาดนั้น

คิดถึงยุค ช่างกลปืนโต เตะมาเตะกลับไม่โกง

ขยะ SS รบกวนใครก็ได้เก็บมันไปที ขยะ คือ สิ่งของที่ไม่มีค่าอะไร อยู่ไปก็ไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้นมา รีไซด์เคิ้ลไม่ได้ ขี้ยังเอาไปทำปุ๋ยได้เลย แต่กับแบบนี้ ทำอะไรไม่ได้แล้วล่ะ ตายพระท่านยังเสียดายกล่องเสียงที่จะสวดให้เลย

ยุคนั้นมิดฟิลแมนยูถือว่าดีที่สุดในทุกชุดก็ว่าได้ ส่วนปืนนั้นผมชอบเบิกแคมมากกว่ากองหน้าของแมนยูแบบ ยอค โคล หรือรุด ฟานนิสเตอรอยซะอีก ไหนจะมีอเนลก้าเป็นดาวรุ่งที่พุ่งแรง แล้วก็อองรีอีก

ในฐานะแฟนแมนยูตอนนั้นมองยังไงก็ยังรู้สึกว่าเป็นรองปืนอยู่ตลอด และที่อยากได้มากคือโอเวอมาร์ส ถึงแม้เราจะมีกิ๊กกับเบ็ค แต่ผมกลับรู้สึกว่าตอนนั้นถ้าได้โอเวอมาร์สมาด้วยก็ดี

แผงหลังปืน ถือว่าโคตรเหนียวเลย ต่างจากแมนยูที่มีตัวรั่วอยู่ตลอดและป๋ามักให้โอกาสเด็กๆเสมอ

ดีสุดที่เราชนะปืนอีกตำแหน่งก็ผู้รักษาประตูนี่ล่ะครับ แมวมองชุดนั้นนับว่าได้ประตูดีๆมาเรื่อยๆเลย ถึงแม้จะมีช่วงเป๋หลังจากชไมเคิลเลิกไปก็ตาม