จำได้ๆ ปีนั้นแอบเชียร์แมนยูอยู่ เอฟเวอร์ตันเกือบจะตกชั้นด้วย แต่ดันมาชนะแมนยูใน FA cup เฉยเลย

ยุคนั้นผมอาจจะเกิดไม่ทัน ต่อไปน้าช่วยเขียนบทความแนวนี้อีกนะครับ ทีมไหนก็ได้ครับ

ผมฟีลเดียวกะ จขกท. เลยครับ อารมณ์แบบทีมนี้ใจมันได้ แล้วมาโดน คันโตน่า นัดชิงเอฟเอ ผมนี่ยิ่งแบบเอาใจช่วยเลย

กระทู้ดีที่สุดที่เคยอ่านมา (สำหรับผมนะ) สนุกมาก อ่านได้เรื่อยๆเลย

ผมจำแมนยูได้ เพราะชอตกระโดดถีบของคันโตน่าเลย

จากนั้นเลยเริ่มดูฟุตบอล ตอนนั้นเด็กน้อยยังไม่รู้หรอกทีมไรเป็นทีมไร

แต่จำก็องโต้ได้ ก็เลยลองดูว่าอยู่ทีมอะไร บลาๆๆ จากนั้นยาวเลย

นี่แหละ การสนทนาภาษาฟุตบอล ของคอบอลที่แท้จริง ได้แลกเปลี่ยนความเห็น แชร์ความรู้สึก ได้มิตรภาพ

กำลังจะเกิดมาดูโลกเลยช่วงนั้น

มันคือศักดิ์ศรีของทีมใหญ่ครับ ถ้าเราคิดว่าเราคือทีมใหญ่ การพ่ายแพ้มันน่าอายนะ

ผมเด็กผี ผมก็เชียร์เชลซีปีที่เป็นแชมป์ยูฟ่านะ
โครตตื่นเต้น ตัวแม่งเกร็งจัด นัดเจอบาเหยินนี่สุดจริง เฮบ้านแตก



ทีมแพ้ชนะสำหรับผมว่าเป็นเรื่องธรรมดานะดูบอลเพื่อความสนุกมากกว่า


รำคาญอย่งเดียวคือพวกปลาซิวปลาซ้อยมาตอดอย่างเดียว

ผมจำเหตุการณ์นั้นได้ดีครับเพราะดูอยู่และจำได้ติดตาติดใจ ถ้าคุณดูจบครึ่งแรกจะรู้สึกจริงๆว่าลิเวอร์พูลเล่นแบบชิลมากแต่โชคดีจริงๆที่กุหลาบไฟนำได้แค่ลูกเดียว ลองไปหาดูฟลูแมตท์กันเองเลยครับ จบครึ่งแรกผมถึงกับสบถออกมาหลายคำเลย คือแอบนึกเหมือนกันว่าครึ่งแรกหงส์แดงจะเล่นปล่อย ๆก่อนแล้วค่อยเอาจริงครึ่งหลัง แต่ก็มาคิดว่าถ้าเกิดคู่แข่งนำไปเยอะจะกลับมาเอาจริงแบบไหนมันก็ยากนะที่จะตามกลับมาได้ ยิ่งช่วงนั้นซัตตัน เชียร์เร่อร์นี่ยิ่งโชว์ฟอร์มระดับคู่หูในฝันเลยทีเดียว

มาครึ่งหลังก็อย่างที่คิดหงส์เปลี่ยนฟอร์มตัวเองหน้ามือเป็นหลังมือ แตกต่างกันมากแบบสุดๆ สุดท้ายกลายเป็นหงส์แดงเฉือนชนะกุหลาบไฟได้ แต่อีกสนามแมนยูดันทำได้แค่เสมอแพ้ภัยตัวเองเลยพลาดแชมป์ไป สำหรับผมผมไม่ได้ยกย่องลิเวอร์พูลนัดนั้นนะเพราะดูอยู่และยังคิดเลยว่าทำไมต้องเล่นแบบนี้(ในครึ่งแรก) เพราะมันทำให้เห็นเลยว่าถ้าลิเวอร์พูลตั้งใจเอาจริงแต่แรกก็ทำได้(ในครึ่งหลัง)และทำได้ดีมากด้วย เล่นเอาแฟนแบล็คเบิร์นอึ้งและแทบไม่เชื่อสายตาตัวเองไปเลยที่กลายเป็นหนังคนละม้วน ไปหาดูได้ครับครึ่งแรกนี่บรรยากาศมิตรภาพเหลือเกิน เล่นถ้อยทีถ้อยอาศัยกันมาก ผู้บรรยายเกมตอนนั้นยังพูดเลยว่าถ้าลิเวอร์พูลยังเล่นแบบนี้จนจบเกมแฟนยูไนเต็ดคงต้องทำใจนิดนึง (ไม่แน่ใจว่าย.โย่งรึเปล่า)

แต่สิ่งที่ทำให้ผมยกย่องลิเวอร์พูล คือ แฟนบอลที่ตามรักตามเชียร์ทีมอย่างจงรักภักดีแบบไม่หนีหายไปไหนต่างหากครับ น่านับถือมาก คือรักที่ทีมจริงๆ แชมป์ใครก็อยากได้อยากมี แต่ถึงไม่มีแฟนหงส์ก็ยังพร้อมสนับสนุนร้องเพลงเชียร์ทีมที่ลงไปเล่นให้กับสโมสรอย่างสุดจิตสุดใจ ภักดีและให้กำลังใจสุด ๆ อันนี้แหละครับที่ทำให้แฟนทีมคู่อริอย่างผมยกย่องและชื่นชมในความเป็นลิเวอร์พูล